Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Εκεί που τα κοιτάζει όλα από ψηλά......

Δεν ήθελε να απαντήσει,
μα το τηλέφωνο συνέχιζε να χτυπά σαν τρελό.
Ήξερε τι θα της έλεγε,
το είχε ξανά δει το έργο.
Δάκρυα,
ικεσίες ,
συγνώμες που σβήνουν όπως τα σ'αγαπώ πάνω στην άμμο.

Όχι δεν θα τον άφηνε να μπει ξανά στην ζωή της.
Τώρα που άρχισε να αναπνέει ξανά,
τώρα που οι παλμοί της καρδιάς της έχουν βρει τον φυσιολογικό ρυθμό τους.
Τώρα που έμαθε τα βράδια να αγκαλιάζει το μαξιλάρι και να κλαίει κρυφά μην
την ακούσουν τ'αστρα και σβήσουν το φως που κοιτάζει......


Μήνυμα:
Απάντησε μου σε παρακαλώ,
το ξέρω πως το ακούς,
ξέρω πως το κρατάς στα χέρια σου και το κοιτάζεις,
απάντησε μου.



Πως είναι δυνατόν να την ξέρει τόσο καλά.
Ήθελε να πετάξει το κινητό στον τοίχο.
Να το ακούσει να σπάει σε κομμάτια με την ελπίδα πως έτσι δεν θα ακούσει την καρδιά της να φωνάζει.

Τόσες αναπάντητες κλείσεις,
σαν τα "γιατί" που φώναζε όταν τον έβλεπε να φεύγει.
Να απομακρύνεται από την ζωή της χωρίς να δώσει εξηγήσεις,
-γιατί έτσι πρέπει της είχε πει
Γιατί έτσι πρέπει κι εκείνη αφήνει το τηλέφωνο να χτυπά ξανά και ξανά.


Δεύτερο μήνυμα:
Θέλω να σε δω,
σε παρακαλώ μην μου το κάνεις αυτό.

Αν μ'αγαπάς έστω και λίγο μην μου το κάνεις.


Μα πως τολμά να μιλά για αγάπη,
τι ξέρει εκείνος από αγάπη.
Πως τολμά κι εκείνη να μην απαντά;
Πως αντέχει;
Ναι τολμά όπως τόλμησε εκείνος να κλείσει πίσω του την πόρτα με θόρυβο.
Ένα θόρυβο που τον ακούει ακόμη στα αφτιά της.

Ήθελε να απαντήσει,
όχι για να τον ακούσει ούτε να του πει πως της λείπει,
μα για να φωνάξει με όση δύναμη έκρυβε τόσο καιρό μέσα της.
Σαν καζάνι που έβραζε.
Να φωνάξει πως τον λυπάται.
Ναι τον λυπάται,
τίποτε δεν έμεινε να νιώσει γιαυτόν παρά οίκτο.
Γιατί εκείνη,

έκλαψε,

πόνεσε,

λύγισε,

έσπασε ότι βρήκε μπροστά της.

Μα το ξεπέρασε.

Εκείνον,

τις αναμνήσεις,

τα χέρια του,

το άρωμα του,

την αγκαλιά του...

όλα ....

τα ξεπέρασε.

Το μόνο που έμαθε είναι πως εκείνη ξέρει να αγαπά και να τα δίνει όλα.
Όσα έχει και όσα δεν έχει.
Όλα,
χωρίς να φοβάται μην μείνει άδεια.
Όλα,
γιατί στην αγάπη δεν χωράνε όρια ούτε "πρέπει".

Και τώρα έμεινε εκεί να κοιτάζει το τηλέφωνο και να σκέφτεται....

Του απάντησε με μήνυμα:

Φύγε...
ξανά όπως τότε...
ότι είχαμε το σκότωσες.
Δεν έχω την δύναμη να ζωντανέψω κάτι που έχει πια πεθάνει.
Δεν ξέρω και αν θέλω....
μην με ξανά πάρεις τηλέφωνο.

Βαδίζω σε άλλα μονοπάτια πια....


Το τηλέφωνο σταμάτησε....

δάκρυα άρχισαν να κυλούν αυλακώνοντας το πρόσωπο της.

Δεν ήξερε γιατί έκλαιγε....
είχε υποσχεθεί να μην κλάψει ξανά.....

Σηκώθηκε βιαστικά,
άνοιξε την πόρτα,
βγήκε έξω και την έκλεισε δυνατά,
για να ηχεί στα αφτιά της ο δικός της θόρυβος πια.

Ανέβηκε ξανά εκεί...
εκεί που ξέρει πως θα βρει ξανά τον εαυτό της,
εκεί που κρατά όλη την πόλη σε μια αγκαλιά.

εκεί που τα κοιτάζει όλα από ψηλά......










Ευχαριστώ ξανά τον protoplasto που στόλισε τόσο όμορφα τα λόγια με αυτό το βίντεο!!!

56 κίτρινα φύλλα:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

KAΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ.ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΒΗΣΕ ΤΕΛΙΚΑ.ΕΚΑΝΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ Ο ΑΑΤΟΝ ΤΟ ΜΠΙΝΕΛΙΚΟΔΡΟΜΙΟ.ΜΠΕΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΛΥΠΗΜΕΝΟ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ.ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.
ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ.ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ.

e-ioannis είπε...

Εσυ και μονο εσυ ξερεις τι σου ταιριαζει.
αν ειναι αυτο που θελεις,τοτε ειναι το καλυτερο για σενα αυτην την στιγμη.
σε ευχαριστω πολυ για την βοηθεια σου,χωρις εσενα δεν θα καταφερνα τιποτα.

b|a|s|n\i/a είπε...

σχέσεις ζωών. σχέσεις στιγμών. θα 'ρθω να κολλήσω αστεράκια στο ταβάνι του κρεβατιού σου. έχω κολλήσει στο δικό μου. εκεί που κρατάς σε μια αγκαλιά τον κόσμο όλον.

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία μου σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ...

Οταν 2 άνθρωποι είναι μαζί για ένα Χ διάστημα τότε είναι το πιο φυσικό να γνωρίζει ο ένας τον άλλον σε όλες του τις εκφράσεις, στάσεις και αντιδράσεις... το αντίθετο θα έπρεπε αν προβληματίσει...

Αν ισχύει ότι γράφεις, που πιστεύω ότι ισχύει, έπραξες σωστά, και ας πονά αυτό, δυστυχώς σε μερικά πράγματα δεν υπάρχει επιστροφή, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι κύκλοι, κύκλοι και ξανά κύκλοι πάνω από το ίδιο σημείο, χωρίς να μπορούμε να δούμε μπροστά.

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, στιγμές, ζωές και ο Έρωτας, ο Έρωτας πάλι θα μας σαϊτεύει χωρίς πως και γιατί...

Προχώρα μπροστά ... τα φιλιά μου και μία αγκαλιά όλο ουρανό.

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο το videaki, τώρα το είδα...

Αλλά μου τα χαλάει λίγο ως προς τα αναφερόμενα...

Να προσέχεις και προχώρα μπροστά ... δεν υπάρχει επιστροφή

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Όταν παίρνεις μια απόφαση

Μη γυρίζεις πίσω ποτέ...

Μόνο θρύψαλα θα βρεις

και πίκρα...Τίποτε άλλο... Δυστυχώς...

Όμως, Αναστασία μου,

υπάρχει η ελπίδα, μην τη ξεχνάς

Υπάρχουν και τ' αστέρια

που περιμένουν να μας ζεστάνουν...

Σε φιλώ πολύ πολύ!

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Αναστασία μου δεν είσαι η μόνη που έχει πάρει τέτοια απόφαση....Κράτα τις όμορφες στιγμές και ότι θα μπορούσες να κρατήσεις από αυτήν την σχέση. Θα πονάς για πολύ καιρό ακόμη, όμως πίστεψέ με, κράτα το κεφάλι ψηλά, την αξιοπρέπειά σου και όλο σου το είναι...Δεν μπορεί να σου το ποδοπατούν αυτοί που κάποτε σε αγάπησαν....Όταν αγαπάς Αναστασία μου αφήνεις τον άλλο να φύγει και να εύχεσαι να είναι καλά όπου και αν είναι με όποια και αν είναι..Αυτό για μένα είναι μεγαλείο ψυχής...Η αντοχή σου θα κλονιστεί πολλές φορές....Ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές....

Από μία ψυχή που ξέρει αυτά που περνάς, γιατί τα πέρασε....
Φιλιά πολλά

Μαρια Νικολαου είπε...

Σημερα σκοτωσες και συ εμενα με τα λογια αυτα ..
Σαν να βγηκαν για αλλη μια φορα απο μεσα μου..
Με μια διαφορά..
Εγω δεν μπορω να ξεπεράσω τη ζωή που εζησα...

HaLiaS είπε...

μικρή ποιήτρια νοιώθω πως συναντηθήκαμε,από εκεί ψηλά ήμασταν τόσο κοντά.
όλα είναι δίπλα μας κι όλα δείχνουν διαφορετικά από κει πάνω.
μα δείχνουν όμορφα.
όταν θυμώσουμε με την ασχήμια αυτης της πόλης και μας πληγώσει, αρκεί μια βόλτα εκεί για να καταλάβουμε ότι η ομορφιά της δεν χάνεται ποτέ και συνεχίζουμε να την αγαπάμε.
ή να φύγουμε μακριά της για να διαπιστώσουμε πόσο μας έλειψε όταν επιστρέψουμε.

δεν θα ήθελα να πάρω θέση ή να κρίνω την απόφαση σου, την στάση σου, για κάτι που δεν γνωρίζω καθόλου.

μα ελπίζω ότι κι αν έκανες να είναι το καλύτερο για σένα.
και να μετά από λίγο καιρό να είσαι χαρούμενη και σίγουρη πως έκανες το σωστό.

ο εγωισμός μας πολλές φορές δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
ούτε οι άλλοι.
ούτε ο πόνος.
ούτε η στενοχώρια.

κι αν κλάψεις, κι ας είχες πει ποτέ ξανά, ας είναι το λίπασμα για να ανθίσει η ψυχή σου όταν φύγει ο χιονιάς.

ό,τι αγαπάς ασ'το να φύγει...
αν άξιζει θα επιστρέψει.

πιστεύω στις δεύτερες ευκαιρίες.
εκτιμώ την αξία του φαγητού της προηγούμενης μέρας που πρέπει να ξαναζεσταθεί.
δεν είμαι σίγουρος αν το γυαλί που ραγίσει μπορεί να ξανακολλήσει, μα σίγουρα μπορεί να αλλαχτεί, και σίγουρα πάλι γυαλί θα είναι.

να μπορούσα να σου έστελνα με τις νυχτεράϊδες το πιο ζεστό χαμόγελο, να στο ζωγραφίσουν στο πρόσωπο, να μην έφευγε ποτέ. και θετικές σκέψεις. και θετική ενέργεια.

καλό ξημέρωμα
ας είναι ξημέρωμα κάθαρσις
ας φέρει το φως της αυγής μια όμορφη μέρα
πιο χρωματιστή, πιο αισιόδοξη, πιο φωτεινή, πιο καθαρή :-)

προφήτης είπε...

Ανέβηκε ξανά εκεί...
εκεί που ξέρει πως θα βρει ξανά τον εαυτό της,
εκεί που κρατά όλη την πόλη σε μια αγκαλιά.

εκεί που τα κοιτάζει όλα από ψηλά......

εκεί θα ξαναγεννηθεί και θα ξέρει πως όλα πλέον τελείωσαν, άρχισαν για να ζήσουν μέσα στις στιγμές...

καλησπέρα

jacki είπε...

Τι κείμενο είναι αυτό κοριτσάκι; Και ύστερα λες εμένα.. Αχ βρε ψυχή μου. Πόνος.. Ας περάσει. Να ακούει πάντα το δικό της θόρυβο.. Το βίντεο υπέροχο αγγελική μου Αναστασία. Μπράβο.. Μπράβο και στον Πρωτόπλαστο.. Υπέροχη σύμπραξη..
Υπέροχο.
Φιλάκι μεγάλο.

LAMBROS είπε...

Καλημέρα Αναστασία μου ! Φοβερό κείμενο με πολύ (συν)αίσθημα ... Χρόνια σου πολλά και καλή χρονιά σου εύχομαι από καρδιάς ...

Ανώνυμος είπε...

πονανε τα λογια σου...το εχω ζησει αυτο που περιγραφεις...κι οχωρισμος θανατος ειναι για μενα....
προχωρησα και ενοιωσα τι ειναι αμοιβαιο....ειδα τη ζωη στην αλλη της οψη...μα θελει δυναμη και πονο μεχρι να το καταφερεις...κι εχω πονεσει παλια και ξερω!!!ο πονος ξεχνιεται...οι θυμησεσ ποτε!!!

σου ευχομαι να προχωρησεις με δυναμη!!!!

Bουλα. είπε...

Εγώ θα μείνω
Στις τρεις τα ξημερώματα μαζί με κινητό «πέρασε η ώρα και σε κλείνω»
Εγώ θα μείνω
Σε κάτι καλημέρες στο ψυγείο γαντζωμένες
Το γέλιο σου να πίνω
Εγώ θα μείνω Εγώ θα μείνω Σ\' εκείνο σου το μήνυμα που έλεγε «μακριά σου εγώ κερί και σβήνω» Εγώ θα μείνω
Να μη χαθεί ούτε λεπτό στο τελευταίο «σ αγαπώ»
Ότι έχω να σου δίνω
Εγώ θα μείνω
Και μη κοιτάς χαμόγελα
Και μη κοιτάς κουράγια
Αυτοί που πίσω μένουνε Παιδεύονται τα βράδια
Και μη κοιτάς ποιος νίκησε
Που πήγαν τα καράβια
Δεν έχει η αγάπη λάφυρα
Δεν έχει η αγάπη βράχια
Εγώ θα μείνω μπροστά στο ferryboat στον Πειραιά το χέρι να σου δίνω Θα τρεμοσβήνω
Και πάλι να μαθαίνω πως γελάς
Κι εγώ να είμαι αλλού
Πληγές να απαλύνω
Εκεί θα σβήνω
Εκεί θα μείνω Τρικούπη κι Αραχώβης δεξιά να φέρνεις τα σιντάκια που χρωστάς κι εγώ να θέλω ακόμα να σου δίνω
Εγώ θα μείνω
Στην πρώτη τη ματιά που πήγε αμέσως στη καρδιά και όλα πήρανε φωτιά
Εκεί θα μείνω

τ2φ είπε...

γίνε δύο γίνε τρείς γίνε εκατό να χωριστεί ο πόνος σε κομμάτια

iLiAs είπε...

..μονο εσυ ξέρεις το καλύτερο για σενα Αναστασία.
..ειλικρινά το νεο έτος να φέρει "λύτρωση"..

Καλο απόγευμα..χαμογελάμε, ναι?

kat. είπε...

εγώ πάντως θα απαντούσα, έστω για την ιστορία!!
δεν το συζητώ!

#lockheart# είπε...

"αν πεθανει μια αγαπη...δε πεθαινει και η ζωη...οτι περασε περναει μα μπορει να αναστηθει...το γιατι μη με ρωτησεις το εχω νιωσει οταν πονω...σα θα γινεσαι ενας ξενος πιο βαθια να σε αγαπω..ελα μη κλαις.."
αυτο το τραγουδι μου ηρθε στο μυαλο της αλεξιου..
ευχομαι κοριτσακι το 2009 να ειναι η τυχερη σου χρονια!θα ειναι..δε σε φοβαμαι εσενα..
φιλακια.

Feli είπε...

επιασες καποιο απο τα αστερια? αν ναι στειλε μου λιγο απο το φως του..για να δω...γιατι εγω ακομη περιμενω εστω και ενα μηνυμα του...

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

O "δολοφόνος" γυρίζει πάντα στο τόπο του "εγκλήματος",το έχω καρατσεκαρισμένο .

Καλό βράδυ και ένα χαμόγελο:)

Σταλαγματιά είπε...

@ Μικρέ μου σκρουτζάκο καλορίζικο το νέο σου σπίτι, πέρασα και σου άφησα φιλιά!!

@ Ιωάννη είναι φορές που δεν ξέρεις ούτε εσύ τι είναι καλό και τι όχι, ο χρόνος πάντα δείχνει τα αποτελέσματα των πράξεων σου!

@ Βασίλη
θα περιμένω τ'άστρα να τα κοιτώ κάθε που βραδιάζει.
Και να είναι δικά μου,
να λάμπουν τα βράδια μόνο για μένα!!
Σε φιλώ γλυκά

Σταλαγματιά είπε...

@ οδοιπόρε,
έρχονται στιγμές που πρέπει να πάρεις αποφάσεις, ένα τέλος δεν είναι ποτέ ανώδυνο και πάντα αφήνει σημάδια...μα πες μου υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει από σημάδια;
Προχωρώ μπροστά, δεν μου μένει τίποτε άλλο να κάνω.
Προτιμώ την φυγή από την πανωλεθρία.
Σ'ευχαριστώ!

@ Λίτσα,
ξέρω από θρύψαλα, τα έχω μαζέψει πολλές φορές στα χέρια μου.
Τώρα όμως όχι...περιμένω τον ήλιο εκείνο που θα ζεστάνει ξανά!!

@ Γλυκιά μου Έλενα,
ο χρόνος κυλά και μαζί του παίρνει ότι θέλουμε να διώξουμε...κι εγώ θέλω...

Σταλαγματιά είπε...

@ Μαρία μου,
δεν ξέρω τι θα μπορούσα να σου πω...αφού ξέρεις ήδη....

@ Μικρέ μου πρίγκιπα,
Μπορούμε;
να πιάσουμε εκείνο το αστέρι που περνά και να φύγουμε;
Μπορούμε;
Να συναντηθούμε ξανά εκεί ψηλά...να δούμε τα φώτα μια πόλης που άλλοτε πληγώνει και άλλοτε αγκαλιάζει...να περιμένουμε και ίσως αυτή την φορά μας ανοίξει τα χέρια....

@ Καλέ μου προφήτη,
θα ξανά βρει τον εαυτό της...ναι..γιατί δεν της ταιριάζει το θλιμμένο βλέμμα ..

Σταλαγματιά είπε...

@ Μην με μαλώνεις κι εσύ jacki :((
Ναι ξέρω...δάσκαλε που δίδασκες έτσι;
Μα θα περάσει...ξέρεις!!
Σε γλυκοφιλώ !!!

@ Γειά σου θαλασσινέ,
κρατώ τον αλμυρό αέρα σου και ανασαίνω ξανά!!!

@ Γλυκιά μου παπαρούνα,
χαίρομαι τόσο που βρήκες το αμοιβαίο και το αγκάλιασες.
Εύχομαι να το κρατήσεις παντοτινά!!!!!
Σ ευχαριστώ πολύ πολύ!!

Σταλαγματιά είπε...

@ Βούλα μου,
το κομμάτι αυτο είναι από τα ωραιότερα του Π.Θαλασσινού!!!

Αυτοί που πίσω μένουνε Παιδεύονται τα βράδια
Και μη κοιτάς ποιος νίκησε
Που πήγαν τα καράβια
Δεν έχει η αγάπη λάφυρα
Δεν έχει η αγάπη βράχια

Σ'ευχαριστώ πολύ!!

@ Trempe,

γίνε δύο γίνε τρείς γίνε εκατό να χωριστεί ο πόνος σε κομμάτια...

Μπορώ;
Μα θα τον σκορπίσω κι ας το παλέψω μόνη!!

@ Ηλία μου,

χαμογελάμε, ναι?

πολύ γλυκό, σ ευχαριστώ!!

Σταλαγματιά είπε...

@ Θα απαντούσες ε; χμμ
εγώ μάλλον θα του έδινα εκείνο το ελαφάκι,σαν την διαφήμιση
ξέρεις.
Σε φιλώ κατμαντού!!

@ Γλυκιά μου Feli,
όταν τα λόγια πονάνε και δεν λένε ποτέ την αλήθεια τότε είναι καλύτερο τα τηλέφωνα να σωπαίνουν, πίστεψε με!!!

@ Κωνσταντίνε,
γυρίζει....μα το θύμα πια δεν περιμένει ανίδεο ...κρατάει κι εκείνο το δικό του "οπλο"....
Σε φιλώ!

Sideras είπε...

Όλο συναίσθημα και ένταση η καταχώρηση σου. Αλήθεια ,που εκεί ψηλά ; Από εκεί που ξεκρεμάνε;

http://www.youtube.com/watch?v=yBflwppC9bE&feature=related

«Εμαθα πως ο ανθρωπος δικαιουται να κοιτα τον αλλον απο ψηλα
μονο οταν πρεπει να τον βοηθησει να σηκωθει.» Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες

Όπως και να έχει, αισθησιακή μου, ελπίζω να μην με ξέχασες. Χρόνια σου πολλά και καλές γιορτές σου εύχομαι.

Σταλαγματιά είπε...

Πως θα μπορούσα να σε ξεχάσω σιδερά μου,
Candy !!!
Αν ήξερες πόσο πίσω με γύρισες !!!
Στα πιο όμορφα τα πιο γλυκά χρόνια, τα παιδικά!!!
Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που γύρισες !!!
Μα ξέχασες να μου φέρεις εκείνο το τριαντάφυλλο !!

HaLiaS είπε...

μπορούμε...όσο υπάρχουν αστέρια να περνούν.
μπορούμε...όσο αυτήν η πόλη θα ζει, θα κινείται, θα φωτίζεται.

κι όσο εμείς το θέλουμε.
να είσαι καλά μικρή μου ποιήτρια, να είσαι καλά αναστασία.
σου στέλνω ένα γλυκό χαμόγελο για καληνύχτα και τις πιο θετικές σκέψεις για ένα καλό ξημέρωμα.

σε μια πόλη που όπως θέλουν να λένε μπαίνει στην κατάψυξη.
μα οι άνθρωποι της παραμένουν ζεστοί.

Σταλαγματιά είπε...

Μπορούμε,
Όσο υπάρχουν άνθρωποι να σου απλώνουν το χέρι,
Όσο ο ήλιος από τα μάτια τους ζεσταίνει και το δικό σου βλέμμα,
Όσο ο ίσκιος τους σκεπάζει και τον δικό σου φόβο!!
Ναι μπορούμε !!!

Σε μια πόλη που άλλοτε γελάει και άλλοτε κλαίει,
Μα πάντα ζωγραφίζει με μετάξι τα βήματα σου!!!!

Θα κρατηθώ από εκείνο το άστρο που έστειλες μικρέ πρίγκιπα !!!!

Σ΄ευχαριστώ!!!

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Αναστασία μου αυτό που γράφεις είναι πολύ όμορφο.. Είναι σαν να το γράφεις για μένα... Έχεις δίκιο, μην γυρίσεις. Δεν έχει μείνει τίποτα πια, σκότωσε όλα όσα έδωσες απλόχερα. Γιατί εσύ είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ και αξίζει να μείνεις εκεί ψηλά.

Φιλάκια πολλά και καλή χρονιά!

Madame de la Luna είπε...

Καλά έκανες τολμώ να πω κι έκλεισες την πόρτα κι έδωσες ένα τέλος.. Όποιο τέλος. Αλλιώς μπορεί να είχες πάλι μια ιστορία να σέρνεται στην ψυχή σου, ποιος ξέρει για πόσο καιρό και να σου σβήνει κάθε χαμόγελο. Παρακάτω θα υπάρχει κάτι άλλο. Όχι τώρα. Αργότερα. Τώρα εσύ με σένα. Το χρωστάς του εαυτού σου... Φιλί!
Υ. Σ. Να προσέχεις. Ν' αντέξεις λοιπόν, εύχομαι. Όλες τις χρονιές που θα 'ρθουν...

ΚΙΡΚΗ είπε...

Υπέροχα πονεμένο, αλλά...εκεί που τελειώνει κάτι, εκεί θα βρεις και την αρχή κάποιου άλλου συναισθήματος, ίσως πιο δυνατού, πιο αληθινού, πιο πηγαίου! Έ΄τσι και εγώ είχα μείνει πολύ καιρό μόνη και τελικά με έψαξε και με βρήκε ο έρωτας μόνος του, ενώ είχα χάσει κάθε ελπίδα για αγάπη...Κάνε κουράγιο μάτια μου! Είμαστε και εμείς εδώ...λίγο να σκουπίσουμε ένα δάκρυ σου, λίγο να σου κρατήσουμε το χέρ! Αυτό που έμαθα πάντως είναι ότι όλα, μα όλα έχουν αρχή, μέση και τέλος και ... φτου και από την αρχή!

Φιλιά ζεστά στα μαγουλάκια σου

Masterpcm είπε...

Καλώς σας βρήκα, ή κατ' ακρίβεια με βρήκατε.:-)

Αν αλλάξουμε τους ρόλους, άντρα-γυναίκας, κατανοώ απολύτως τα γραφόμενά σας... απολύτως όμως... βίωσα ότι περιγράψατε και θαυμάζω την αντοχή σας, με τη δύναμη που το αντιμετωπίζετε... τι να πώ... για μένα τα πράγματα ήταν ακριβώς έτσι, μόνο που δεν μπορώ να ξεκολλήσω από μέσα μου αυτό το κομμάτι. Θα παραμείνει εκεί, κρυμμένο, θαμένο σε μέρος που ούτε εγώ δεν θα ξέρω, αν κάποτε μπορέσω να μου το κρύψω επαρκώς...
Έχω την αίσθηση πως ακόμη κι αν νομίζουμε ότι πέρασε και έφυγε, θα είναι πολλές οι στιγμές που θα μας θυμίσουν το αντίθετο.
Μακάρι να μπορούσα να το αντιμετωπίσω όπως εσείς.

Καλή χρονιά σας εύχομαι, όπως την επιθυμείτε.

(Θα περνάω συχνά από εδώ...)

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ είπε...

Aφήνεις πίσω τα παλιά και τραβάς μπροστά ! Να κάνεις μια νέα αρχή το 2009 ! ΧΑΜΟΓΕΛΑ !

Ανώνυμος είπε...

"«Σ΄ αγαπάω» με μια μαχαιριά
που κόβει το λώρο του χθες
που σπάει αιώνων σιωπές
και χαράσσει το αίμα
που άσπιλο πια
κυλάει στο μέλλον.."

Χρόνια πολλά
και όμορφα Αναστασία μου..
Καλή χρονιά με υγεία,
δύναμη κι αγάπη..
Τη θερμή καλησπέρα μου..

flash είπε...

"Σηκώθηκε βιαστικά,
άνοιξε την πόρτα,
βγήκε έξω και την έκλεισε δυνατά,
για να ηχεί στα αφτιά της ο δικός της θόρυβος πια."

... και ανέβηκε ξανά εκεί που τα κοιτά όλα από ψηλά...
εκεί που καθαρίζει η σκέψη, τα συναισθήματα ξεμπερδεύονται και η καρδιά ακούγεται πιο δυνατά και από τον άνεμο που φυσά...
Άκουσε την και όλα θα πάνε καλά...

Φιλιά πολλά κοριτσάκι μου!

AATON είπε...

Όταν αγαπάς πολύ
όταν αγαπάς αληθινά
όταν αγαπάς ανιδιοτελώς
συγχωρείς συνέχεια
συγχωρείς τα πάντα
γιατί η αγάπη
ποτέ δεν τιμωρεί
...μα η αγάπη
..σε κάνει πάντα να πονάς..
ΑΓΑΠΑ,
και μη φοβάσαι τον πόνο
μη φοβάσαι τίποτε!

Σε βρήκα μέσω ενός κοινού μας φίλου (JK) και χαίρομαι γι αυτό.
Τις θερμότερές μου ευχές για καλύτερη χρονιά απο πέρισυ..
Νίκος

fish eye είπε...

η ηρωιδα σου θα επιστρεψει (τσεκαρισμενο), επειδη αγαπαει, ειναι ευαισθητη, νοιωθει πως ξαφνικα ισως δικαιωνεται..

θα επιστρεψει για να ζησει αλλον ενα ομοκεντρο κυκλο, απλα αλλον εναν (επισης τσεκαρισμενο)

αν αξιζει;
εξαρταται απο ποια γωνια θα το δει, μερικες στιγμες ακομη εχουν κι αυτες την αξια τους, ψυχοφθορες ομως!
απο την αλλη..
αυτο το κομματι του εαυτου της, ΟΣΟ καταφερε και επανεκτησε αυτο το διαστημα μακρια του, δεν αξιζει περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο;

η αποφαση δικη της,
οπως και το τιμημα..

φιλια

"ζαχαρούλα.." είπε...

ότι πεθαίνει πρέπει να ζει στο παρελθόν... σαν ανάμνηση!!!!! την δύναμη την έχεις.. αρκεί να την αντλήσεις από μέσα σου και να τς δώσεις χωρο...

σου εύχομαι ένα 2009 γεμάτο γέλιο.. να είσαι πάντα ψηλά....

φιλιά!!

eirini είπε...

Καλά έκανες και δεν σήκωσες ξανά το τηλέφωνο. Πρέπει πάντα να καταλαβαίνουμε πότε κάτι έχει τελειώσει, πότε δεν είναι καλό να συνεχίζεται, έστω κι αν μας πονά. Τί ευκαιρίες να δωθούν σε έναν άνθρωπο που τις είχε και τις πέταξε; Μέσα από τον πόνο μπορούμε είτε να μάθουμε είτε να καταστραφούμε. Πάντα προτιμώ το πρώτο... στέκομαι ψηλά, φροντίζω τον εαυτό μου, μαθαίνω από τα λάθη μου. Ο πόνος κάποια στιγμή φεύγει, για όλους υπάρχει η ανάσταση μετά από την σταύρωσή τους.
Αναστασία μου γλυκιά, εύχομαι ολόψυχα ο καινούργιος χρόνος να φέρει την αγάπη στην καρδιά σου και καινούργια όνειρα, φωτεινά και καθαρά αυτή την φορά.
Σου στέλνω γλυκό φιλάκι και μια αγκαλίτσα!!!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Με γεια η μαρκίζα.Ευχές

Σταλαγματιά είπε...

@ Χριστινάκι μου σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου!!!
Όλα περνάνε το ξέρουμε έτσι;
Εύχομαι το νέο έτος να σε γεμίσει χαρές και αγκαλιές!!
Φιλί γλυκό!!

@ Κυρά του φεγγαριού θα αντέξω όπως αντέχουμε όλοι,
σ'ευχαριστώ για όσα είπες!!!
Να προσέχεις κι εσύ...ότι σε πόνεσε και ότι σε πονά!!!
Φιλί!!

@ Καλή μου Κίρκη μου αρκεί που είστε εδώ,
μου αρκεί που με ακούτε!!
Με γεμίζουν τα λόγια σας!!
Ευχαριστώ ...τόσο!!
Σε φιλώ γλυκά

Σταλαγματιά είπε...

@ Masterpcm,
χαίρομαι που σε βλέπω κι εδώ!!
Ένα αγκάθι θα κρύβουμε όλοι μέσα μας.
Για να μην ξεχάσουμε, να μην κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη.
Οι λεπτομέρειες σβήνουν από την μνήμη μα τα συναισθήματα θα υπάρχουν πάντα!!!

(Να περνάς )

@ Σκόρπιες σκέψεις,
ένας δρόμος υπάρχει και αυτός είναι μπροστά,
πάντα θα προχωρώ μπροστά!!
Ευχαριστώ!!

@ καλέ μου ποιητή Τάκη,
πόσο όμορφοι οι στίχοι

"«Σ΄ αγαπάω» με μια μαχαιριά
που κόβει το λώρο του χθες
που σπάει αιώνων σιωπές
και χαράσσει το αίμα
που άσπιλο πια
κυλάει στο μέλλον.."

Σ'ευχαριστώ!!
Ότι ποθείς να το κρατήσεις σφιχτά !

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

τωρα τι να σου γραψω εδω...
τα λογια μου τρεμουν...τα χερια μου λυγανε...
γιατι σε νιωθω τοσο...τοσο πολυ...
και ξερεις ποσο ποναει οταν πια δεν εχει μεινει μεσα σου τιποτα απο ολο εκεινο...
οταν καποιος το σκοτωσε και μετα μιλαει για αγαπη...
δεν μπορω αλλο τιποτα να πω...

κρατα...κρατα γερα φιλη μου...
η καρδουλα σου αξιζει χαμογελα και οχι δακρυα...

σε φιλω με πολυ αγαπη!

Σταλαγματιά είπε...

@ Καλή μου flash,

εκεί που καθαρίζει η σκέψη, τα συναισθήματα ξεμπερδεύονται και η καρδιά ακούγεται πιο δυνατά και από τον άνεμο που φυσά...
Άκουσε την και όλα θα πάνε καλά...

έτσι ακριβώς,
εκεί που η καρδιά ακούγεται πιο δυνατά!!

@ ΑΑΤΟΝ,
Χαίρομαι που ήρθες!!
Δεν φοβάμαι τον πόνο, ποτέ δεν τον φοβήθηκα, μα ακόμη κι ήταν έτσι δεν θα μπορούσα να τον αποφύγω, κανείς δεν μπορεί!!
Καλώς ήρθες!

@ Φεγγαρένια μου γύρισε,
μα βρήκε παγωνιά και τώρα πια τα βήματα της την οδηγούν αλλού, εκεί που θα βρει την ζεστασιά!
Το τίμημα το έχει πληρώσει, τα βράδια, όταν όλα σιγούν εκείνη ακούει την καρδιά της...μα θα ξεχάσει!
Φιλί γλυκό!

Σταλαγματιά είπε...

@ Γλυκιά μου Ζαχαρούλα,
θα την βρει την δύναμη γιατί έτσι ειναι η ζωή, γεμάτη χαμόγελα και δάκρυα και αναστεναγμούς!!
Σ'ευχαριστώ!

Το νέο έτος να σου δώσει ότι σου στέρησαν οι προηγούμενοι και πολύ πολύ αγάπη!

@ Ειρηνούλα μου τα λόγια σου τόσο γλυκά,
έφτασαν στην καρδιά μου!
Σ'ευχαριστώ τόσο!!
Θα ήθελα να σου ευχηθώ όλη του κόσμου την χαρά στα χείλη σου, όλη την αγάπη στην καρδιά σου και στην αγκαλιά σου ότι λαχταράς!!
Γλυκιά αγκαλιά!

Σταλαγματιά είπε...

@ Κηπουρέ μου πόσο μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ να σου πω!!
Γιγάντιοοοοοοοοοοοοοοοο
τεράστιοοοοοοοοοοοο
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏΩΩΩΩΩΩΩΩ

@ Καλή μου νεράιδα το ξέρω πως καταλαβαίνεις
πολλά
περισσότερα ακόμη κι από όσα λέω....
Σ'ευχαριστώ πολύ!!!!!
Γλυκο γλυκό φιλί!!

Aristodimos είπε...

Μου λες..θέλω να σε βλέπω να γελάς...
πεσ'μου...γιατί με κάνεις και δακρύζω;
Μου λες...θέλω να είσαι δυνατή...
πεσ'μου..εσύ γιατί δειλιάζεις;
Μου λες...θέλω να είμαι δίπλα σου...
πεσ΄μου...γιατί περπατάς παράλληλα;
Μου λες...σ'αγαπώ,αστεράκι μου...
πεσ'μου...γιατί δεν αφήνεις τον ήλιο..
να φωτίσει την ζωή μας;


Χαρούμενη Πρωτοχρονιά Αναστασια μου
και ο καινούργιος χρόνος να σου χαρίζει Υγεία, Χαρα και κάθε Ευτυχία...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Αρης

Ο Μικρός Ναυτίλος είπε...

καλώς σε βρήκα και από εδώ λοιπόν. ωραίο ποστάκι. και ωραίο που έφυγε. συνήθως δεν συμβαίνει.. αλλά καλό είναι.

καλή χρονιά!

Σταλαγματιά είπε...

Καλή χρονιά μικρέ ναυτίλε,
χαίρομαι που σε βρίσκω κι εδώ!!

Χρόνια πολλά!!

Feli είπε...

ακουω την σιωπη..μια ζωη..ζω μεσα της..μονο μια του λεξη ας ακουγα..εγω παντοτε σωπαινα..γιατι και οι γυρω μου?

Σταλαγματιά είπε...

Καλή μου Feli
οι ήχοι της σιωπής είναι οι πιο δυνατοί,
μα δύσκολο να τους καταλάβουμε....
κι όταν ζεις μέσα τους νιώθεις πάντα μόνος...
Μα ελπίζω...πάντα ελπίζω πώς κάποτε κάποιος θα ακούσει τις σιωπές μου...

Ανώνυμος είπε...

can u leave ur phone number to me???

@deslako είπε...

ποσααα.δακρυα.εφερε.στα.ματια.μου.η.σκεψη.σου.τα.χερια.σου.που.περιεγραψαν.αυτη.σου.τη.νυχτα.γιατι.εννιωθα.ερωτηματα.να.με.πνιγουν.και.μου.τα.λισες.
σαν.να.ειδα.βραδια.μου.μεσα.στις.λευκες.συλλαβες.σου
υποκλινομαι.απλα^