Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Εκείνη η στιγμή!!

Και ήρθε τελικά η στιγμή……..εκείνη που έτρεμα,
Εκείνη που όλα μαρτυρούσαν τον βασανιστικό ερχομό της.
Το ξέρω πως θα πονέσω,
πως βράδια ατέλειωτα θα αναζητώ ξανά Την μορφή σου μέσα στο σκοτάδι.
Την ζεστή αναπνοή σου μέσα στην παγωνιά της απουσίας σου.
Μάταια η ματιά μου θα αναζητά το τρυφερό βλέμμα σου.
Όχι δεν σου ζητώ εξηγήσεις ξέρω το μερίδιο που μου αναλογεί.
Δεν σου ζητώ να μείνεις,
δεν είναι δίκαιο.
Έχω χάσει από καιρό το δικαίωμα να σε κατέχω.
Φύγε,
Είσαι ελεύθερος να φύγεις ……….μην κοιτάξεις πίσω,
ούτε λεπτό Μην γυρίσεις το βλέμμα.
Δεν θέλω να με δεις που κλαίω,
Δεν θέλω να δεις πως δεν έχω τίποτε πια να χάσω αφού όλα όσα Είχα είσαι εσύ.
Δεν θέλω να με δεις να σκορπίζω σε κομμάτια,
Δεν αντέχω να διαβάσεις την απελπισία στα μάτια μου.
Ήμουν πάντα αυτή που έφευγε γιατί δεν άντεχα να σε δω να φεύγεις εσύ.
Και τώρα είμαι εδώ μέσα στο άδειο δωμάτιο
…….άδειο από σένα μα γεμάτο Με σένα……..
Αντίο για πάντα………μην γυρίσεις……..
σε παρακαλώ μην γυρίσεις ξανά…..ποτέ Ξανά.
Δεν έχω άλλη αντοχή,
δεν έχω άλλα δάκρυα……….. Τρέμουν τα χέρια μου……….
η ανάγκη μου να σου μιλήσω θεριεύει μέσα μου,
Μα η αντοχή μου λιγοστεύει στο πρώτο άγγιγμα.
Θα μετανιώνω κάθε μέρα που δεν μπόρεσα να σε κρατήσω,
που δεν σου είπα ποτέ Πως είσαι η αρχή και το τέλος,
η ανάσα μου,
η πνοή μου,
πως είσαι ότι πάντοτε ήθελα και ότι δεν τόλμησα ποτέ να ζητήσω.
Θα μετανιώνω κάθε λεπτό που δεν κατάλαβες τίποτα από όλα αυτά.
Γιατί δεν σ΄αφησα εγώ.
Σ΄αγαπώ……..ζωή μου…..να προσέχεις…….

Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Η ώρα της αλήθειας!!!!


1} Δεν πιστεύω στην φιλία που κρατά παντοτινά, δεν θεωρώ υπερβολικά ρομαντικούς εκείνους που το πιστεύουν απλά ήμουν από τους άτυχους που έδωσαν πολλά και προδόθηκαν.

2) Το σκοτάδι δεν το φοβόμουν ποτέ, απεναντίας με ενοχλεί το φως όταν κοιμάμαι.

3) Με το ποδήλατο είχα την φυσιολογική σχέση που έχει κάθε παιδί. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα.

Και όπως θα έχετε όλοι καταλάβει η σωστή απάντηση είναι η δεύτερη.

Έχω δίδυμη αδερφή που μοιάζουμε υπερβολικά. Τόσο που οι γονείς μου όταν ήμασταν νεογέννητες μας φορούσαν κορδελάκι στο χέρι. Εκμεταλλευτήκαμε αυτήν την ομοιότητα ως φοιτήτριες που έδινε η μία στην θέση της άλλης σε μαθήματα που τα καταλάβαινε περισσότερο.

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους πήρανε μέρος σε αυτό το παιχνίδι κι αν δεν βρήκανε την σωστή απάντηση δεν έχει καμία σημασία αρκεί που συμμετείχαν !!!!

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008


Η καλή μου κοπέλα με το καναρινί φόρεμα με κάλεσε σ αυτό το παιχνίδι της κρυμμένης αλήθειας. Για να δούμε αν θα καταφέρω να σας ξεγελάσω.

1) Πιστεύω στην φιλία που κρατά παντοτινά, έχω φίλους από την παιδική μου ηλικία και θα τους έχω όσο υπάρχω
2) Έχω μια δίδυμη αδερφή που μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό όποιος δεν το γνωρίζει πάντα μπερδεύεται και είναι τόσο αστείο!!
3) Όταν ήμουν μικρή φοβούμουν το σκοτάδι και πάντα άφηνα ένα μικρό φωτάκι να κοιτώ όταν τρομάζω.
4) Δεν έμαθα ποτέ ποδήλατο αν και το πάλεψα πάρα πολύ κι αυτό μου έχει μείνει από παιδί ως απωθημένο.

Για να δούμε ποιοι θα μαντέψετε σωστά;

Κυριακή 22 Ιουνίου 2008



Ευχαριστώ τον φίλο μου τρελό για την πρόσκληση που μου έστειλε,

Είναι ένα θέμα που πονά, οι «ηγέτες» αυτής της χώρας, θα μπορούσα να

Τους πω τόσα μα τόσα.

Θα ξεκινήσω όμως με τον στίχο του ποιητή:

1)«Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες…»

2) Πρόβατα ξυπνάτε η σειρά σας έρχεται κι εσείς τσοπαναραίοι άντε να κουρεύεστε

3) Ντροπή σε όλους μας μα πιο πολύ σ εκείνους

Όλα όσα θέλω να τους πω σ΄αυτό το βίντεο










Με την σειρά μου καλώ σε αυτό το «παιχνίδι» τους : diage, Μαργαρίτα, ανεμοσκορπίσματα, nikiplo.

Οι Κανόνες είναι απλοί,

γράψε 3 προτάσεις που θα έλεγες μπροστά σε όλους τους λωποδύτες που μας κυβερνούν

προσκάλεσαι όσους θέλεις...

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

Μέρες σιωπηλές,
Έρχονται και φεύγουν σαν σκιές.
Περιθώρια κενά που πάνω τους στριμώξαμε τόσες αναμνήσεις!
Τώρα μας κοιτάζουν μόνο.
Ξεχασμένες, θολές.
Θα μπορούσα να σου πω για τα βράδια εκείνα που μέσα στο άδειο
Δωμάτιο σε αναζητούσα.

Ψηλαφίζοντας όσα άφησες πίσω σου.
Θα μπορούσα να σου πω για όλα τα ανείπωτα δάκρυα μέσα
Στην αρρωστημένη σιγή.

Θα μπορούσα να σου πω πως σ΄αγαπώ με κάθε χτύπο της καρδιάς μου
Πιο πολύ.

Κι ας μην σου το είπα ποτέ.
Κι ας μην τόλμησα ποτέ να το εκφράσω.

Τώρα όλα μοιάζουν ακίνητα, μαρμαρωμένα.
Θαρρείς και σταμάτησε ακόμα και η γη την τρελή πορεία της.
Όλα μακριά σου φαντάζουν μικρά και ασήμαντα.

Υποτιπόδοι, μισά.
Σαν τα όνειρα μου χωρίς το χέρι σου μέσα στο δικό μου.
Πόσο άργησα!

Σε έχασα ή σε άφησα να φύγεις;

Τρομάζω,

Πως ξημερώνει ακόμα όταν δεν μπορώ να δω τα μάτια σου.
Όταν δεν μπορώ να αγγίξω τα χείλη σου.

Πως υπάρχω ακόμα χωρίς την θέρμη της αγκαλιά σου!

Έκλεισε ο κύκλος ή χάσαμε το κλειδί;

Θυμάμαι,

Δεν μου μένει τίποτε άλλο παρά να θυμάμαι,
Να ελπίζω και να απελπίζομαι.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008


Μοιάζουμε με δραπέτες,
Δραπετεύουμε από τη ζωή, από την ελπίδα, το αύριο.
Φοράμε μάσκα,
Ηθοποιοί, υποκριτές.
Χαμογελάμε άτονα, αγαπάμε βέβηλα.
Ζητάμε αδηφάγα.
Λαθρεπιβάτες
στη φυγή.
Φυγή……..
Ότι απέμεινε να προσμένουμε ένα κομμάτι ουρανού,
Ότι απέμεινε να κοιτάμε ένα κομμάτι θάλασσας.
Μικρές βαρκούλες στην τρικυμία του αναπότρεπτου.
«Φοβάμαι» σου έλεγα,
«Δεν είναι γενναίος αυτός που δεν φοβάται», μου έλεγες.
Τώρα που ξημέρωσαν οι φόβοι μου μοιάζουμε φτωχοί λαθρεπιβάτες
Στις φτερούγες των πουλιών.
«Λυπάμαι» σου έλεγα.
«Δεν συγχωρείται αυτός που δεν λυπάται» μου έλεγες.
Κοιτάζω την απεραντοσύνη του αύριο
και θυμάμαι…….
Εσύ το φως και το σκοτάδι,
Εσύ το χθες, το σήμερα, το αύριο.
Εσύ ότι ονειρεύτηκα και ότι δεν τόλμησα να ονειρευτώ.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008


Δεν αμφισβητώ το πόσο με αγάπησες,




Αμφισβητώ το πόσο μπορείς να αγαπάς ...



Κι αυτό με πονά...