Μ΄ακούς που σου φωνάζω...
Μην φύγεις...
Μην μ΄αφήσεις...
Η φιγούρα σου διαγράφεται θολή...
Μην φύγεις ...
Μην μ΄αφήσεις...
Σταματήστε το χρόνο...
παγώστε την στιγμή....
Δεν μπορεί να είναι αλήθεια πως σε χάνω....
Ένας άγγελος μας κοιτάζει από ψηλά...
Είναι δακρυσμένος....
Δάκρυα αγγέλου πέφτουν πάνω μου....
Μ΄ακούς που σου φωνάζω....
Μην φύγεις...
Μην μ΄αφήσεις....
Καλύπτω τα μάτια μου....
Κλείνω τ΄αφτιά μου...
Δεν θέλω να ξέρω...
Δεν μπορεί να είναι αλήθεια πως σε χάνω....
Κοιτάζω ψηλά...
Ψάχνω τον άγγελο μόνο που έχει το δικό σου πρόσωπο....
Δεν μπορείς να μ΄ακούσεις που σου φωνάζω ....
Μην φύγεις....
Μην μ΄αφήσεις....
Είσαι ήδη μακριά ....
Αφιερωμένο στον μικρό άγγελο …
Η ανάρτηση αυτή είναι ένας μικρός φόρος τιμής για τον άδικο χαμό του μικρού Αλέξη.
Ξεκίνησε διαφορετικά μα νιώθω πως τώρα του ανήκει........
Η ανάρτηση αυτή είναι ένας μικρός φόρος τιμής για τον άδικο χαμό του μικρού Αλέξη.
Ξεκίνησε διαφορετικά μα νιώθω πως τώρα του ανήκει........
51 κίτρινα φύλλα:
Ο ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ μου φέρνει πάντα στο νου το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ του Ελύτη...
Οπότε αντί για σχόλιο στα δάκρυα αγγέλου αντιγράφω την κατακλείδα του...
"VII
Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μεσ’ στ’ άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μεσ’ στον Παράδεισο"
Υπάρχει καλύτερη ΚΑΛΗΜΕΡΑ;
katapliktiko....den exo logia gia na po to ti akrivos aisthanthika kathos to diavaza...me ekfrazeis apoluta!!Kalo vradu Anastasia...
Ετσι ειναι παντα ..
Εμεις φωναζουμε μα εκεινοι ειναι ηδη μακρια..
Καλημερα Αναστασία μου..
KAΛΗΜΕΡΑ.ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ.ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΛΟΓΙΑ.
...Κι ο άνεμος παίρνει την φωνή μακριά να ντύσει την οργή του,
κι η θάλασσα θα την ξεσπά σαν κύμα στην στεριά...
Πολύ όμορφο Αναστασία μου...
Καλό Σ/Κ να έχεις, σε φιλώ...
Ερωτική κραυγή για το άπιαστο όνειρο.
Συνέχισε το κάλεσμά σου.
Μπορεί και να το ακούσουν.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Θα συμφωνήσω με τον κ ART ά SOS
και θα πάω λίγο πιό πίσω...
"Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί
Πρίν από την αγάπη και μαζί...
Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί.
Μόνος, και ας είναι ο ήλιος που κρατείς ένα παιδί νεογέννητο
Μόνος, και ας είμαι εγώ η πατρίδα που πενθεί
Α΅είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο.
Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τ΄ολοστρόγγυλο
βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού
Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο!"
Προχώρα μπροστά...
Αναστασία μου,
δυστυχώς δεν θα σε ακούσει αν είναι ήδη μακριά...
Μα αν είναι εκεί, αν με οποιοδήποτε τρόπο είναι ακόμα ή μπορεί να είναι εκεί, τότε ίσως δεν φταίει αυτός που δεν ακούει, ίσως εσύ να μην μιλάς, ίσως η κραυγη της ψυχής σου να σκέπασε την φωνή σου... και δεν είναι για όλους εύκολο να ακούν τους ήχους που κάνουν οι καρδιές... μερικοί χρειάζονται να τους πιάσεις από το χέρι και να τους ψιθυρίσεις: 'σσσ...άκου...'
Αν πάλι γλυκιά μου είναι πραγματικά ήδη τόσο μακριά, φόρα το χαμόγελο που λέει 'κάτι όμορφο πρόκειται να συμβεί' και αφουγκράσου... ίσως μάλιστα κάποιος σε πιάσει από το χέρι και σου πει: 'άκου...'
Μα ότι και να γίνει, μην ξεχνάς να χαμογελάς... ακούς;
Φιλιά πολλά!
Δεν ειναι οι αλλοι μακρυτερα από οσο απομακρύνεσαι εσυ χωρις να το καταλαβαίνεις. Μυστήρια της ζωής οι μαύρες τρυπες του συνεσθήματος
Αναστασία μου,
δυστυχώς δεν θα σε ακούσει αν είναι ήδη μακριά...
Μα αν είναι εκεί, αν με οποιοδήποτε τρόπο είναι ακόμα ή μπορεί να είναι εκεί, τότε ίσως δεν φταίει αυτός που δεν ακούει, ίσως εσύ να μην μιλάς, ίσως η κραυγη της ψυχής σου να σκέπασε την φωνή σου... και δεν είναι για όλους εύκολο να ακούν τους ήχους που κάνουν οι καρδιές... μερικοί χρειάζονται να τους πιάσεις από το χέρι και να τους ψιθυρίσεις: 'σσσ...άκου...'
Αν πάλι γλυκιά μου είναι πραγματικά ήδη τόσο μακριά, φόρα το χαμόγελο που λέει 'κάτι όμορφο πρόκειται να συμβεί' και αφουγκράσου... ίσως μάλιστα κάποιος σε πιάσει από το χέρι και σου πει: 'άκου...'
Μα ότι και να γίνει, μην ξεχνάς να χαμογελάς... ακούς;
Φιλιά πολλά!
αχ Avαστασια μου λογια ψυχης...με στιλιτευουν την καρδια...αυτο το αισθημα φυγησ.......
"Δε θα μπορώ σε λίγο να σε κρατήσω, τα χέρια μου δεν θα τα μπορώ, πρώτα εκεί θα πεθάνω: στα χέρια"
Άκης Δήμου
Υ. Σ. Δε χάνονται οι άνθρωποι που κρύβουμε στην ψυχή μας. Υπάρχει τουλάχιστον αυτός ο τρόπος να τον κρατήσεις...
Δακρυ πικρό...νοσταλγίας αλλα γεμάτο αγάπη για να έρθει και παλι ο πόθος κοντά σου :)
Τους κρατάς στη ψυχή σου, αλλά η απουσία από την ζωή..;..
Καλό σκ καλή μου Αναστασία!
Φιλάκια πολλά..
Τελείωσε.Έφυγε.
Έλα εσύ νέο χάραμα και δείξε μου το δρόμο.
Γιατί,μια θλίψη με κυρίεψε με τον αποχωρισμό,
πιάσε με απ' το χέρι να βηματίσουμε μαζί,
σαν ένα παιδί που πρωτομαθαίνει να περπατά,
έλα χαραυγή,δε φοβάμαι πλέων,
καθώς έφευγε πήρε μαζί του και τους φόβους μου,
μάθε με να βηματίζω σε νέα μονοπάτια,
πρωτόγνωρα που ανθρώπου αγάπη δεν πάτησε ακόμα.
ένα τραγούδι θα πλάσω τότε για να σε υμνήσω,
θα το ονομάσω :'η χρυσαυγή',
γιατί μέσα στη θλίψη μου ένα χρυσό φως φαίνεται να ανατέλλει,
με πιάνει από το χέρι και με οδηγεί,
και εγώ αφήνομαι και ξανά αφήνομε,
με μια εμπιστοσύνη πρωτόγνωρη,
και αναρωτιέμαι καθώς προχωρώ,
Εγώ,που είχα ξεμάθει να πιστεύω στους αγγέλους.
****
Σεμνά και ταπεινά.
Εσύ είσαι η μούσα του.
Καλό Σ/Κ
Απλά πανέμορφο... τα λόγια σου, το τραγούδι.
Είναι πραγματικά πολύτιμο να έχεις έναν άγγελο να κλαίει και να νοιάζεται για σένα, έστω κι αν είναι μακρυά... ξέρω τί σου λέω...
Γλυκιά μου Αναστασία, καλησπέρα!
Πως να χαθεί, πως να σβήσει,
αν δεν το σβήσουμε εμείς.
Όλα στο μυαλό μας γεννιούνται και όλα στο μυαλό μας πεθαίνουν.
Μην φωνάζεις είσαι τόσο κοντά που και ο ψίθυρος σου θ' ακουστεί...
και αν η φωνή είναι σιωπή; δώσε μου πίσω την ψυχή να λυτρωθώ.
είναι μακριά είσαι μακριά, μα η λύτρωση ήρθε.
είναι αποτυπωμένη μέσα σε μερικούς στίχους, μα περισσότερο στο βλέμμα σου.
κάτι διαγράφεται πίσω από αυτά τα μάτια...
δεν ήταν αυτός που έφυγε αλλά εσύ...
καλησπέρα
υ.γ.: συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος, απλός θνητός είμαι ακόμα
iperoxo ma kai ligo stenaxoro...kalimera kai kali kiriaki na exeis!!filia!!
Κράτα λίγη φωνή και για σένα, που είσαι ακόμη κοντά..
Δεν είναι συμβουλή απλά μια ιδέα και μόνο.
Τη γλυκιά καλησπέρα μου στη γλυκιά Αναστασία..
H άπλότητα του ποιήματος αγγίζει
άμεσα, πολύ δε περισσότερο που χειρίζεται ένα τόσο επώδυνο θέμα: Το χωρισμό, το βίαιο ξερίζωμα δηλαδή εκείνου στον οποίο απευθύνεται η αγάπη και που τώρα δεν έχει πια αποδέκτη...
@ Τάσο,
το μονόγραμμα είναι από τα αριστουργήματα του Ο.Ελύτη.
" Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς"
Τι να πω παραπάνω για τους στίχους αυτούς.
@ Βούλα,
σ ευχαριστώ για τα καλα σου λόγια
και σ'ευχαριστώ που με τίμησες με την παρουσία σου.
@ Μαρία μου,
είναι φορές που φωνάζεις μόνο για σένα,
δεν θέλεις να σ'ακούσει κανείς παρά μόνο να εξωτερικεύσεις το κενό που νιώθεις...
@ Jk in your life,
ευχαριστώ πολύ,
η φωνή μας πάντα κάπου φτάνει, ίσως όχι στον προορισμό της μα κάπου θα φτάσει.
@ Artanis μου,
τα κύματα θα ξεβράζουν στην ακτή πάντα κομμάτια που θα θέλουμε να κρύψουμε ίσως και από τον εαυτό μας..
Καλό Κυριακάτικο μεσημέρι!!
@ jeminis,
δεν προσμένω τίποτε κι η φωνή μου δεν φτάσει εκεί που θέλω είναι γιατί δεν θα την αφήσω....
@ Οδοιπόρε,
είναι κομμάτια από το μονόγραμμα που με εκφράζουν απόλυτα..
"Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει"
@ Flash μου,
σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου,
δεν καλώ όμως κανέναν,
ότι είχα να κάνω το έκανα πριν πολύ καιρό,
το τραγούδι αυτό που ακούγεται είναι η αιτία για τα λόγια αυτά!!!
Ειλικρινά σ'ευχαριστώ για όσα μου είπες!!!
Σε φιλώ γλυκά
@ Καλέ μου τρελέ,
είμαι μακριά από όλους,
να μην μ'αγγίζει η βοή αυτού το κόσμου.
Κανένας πια δεν είναι ικανός να μου εμπνεύσει εμπιστοσύνη και αυτό με θλίβει τόσο...
@ Γλυκιά μου παπαρούνα,
είναι λόγια τελευταία..λόγια που δεν φτάνουν πουθενά πια...
Καλό σου μεσημέρι !!
@ Madame de la luna,
χάνονται εκείνη που πρέπει να χαθούν,
ακόμη κι αν τους κρατά με μέσα μας...πρέπει να τους αφήσουμε να χαθούν,
παντοτινά....
Να έχεις ένα όμορφο μεσημέρι Κυριακής
@ Σπύρο μου,
δεν ζητώ τίποτε να έρθει πια πίσω
και αν τα λόγια μου άλλα φωνάζουν είναι γιατί ξεχνάει η καρδιά...
@ Καλή μου doadartist,
προτιμώ να ζω μια απουσία παρά μια παρουσία που πονά...
Καλό μεσημέρι Κυριακής γλυκιά μου
@ Κωνσταντίνε μου,
σ'ευχαριστώ τόσο τόσο πολύ για τους στίχους που μου χάρισες.....
Εγώ,που είχα ξεμάθει να πιστεύω στους αγγέλους.....
έχω πάψει πια να πιστεύω στους αγγέλους..
@ Γλυκιά μου Ειρήνη,
ο δικός μου άγγελος έχει χάσει πια τον δρόμο του κι εγώ έκλεισα ερμητικά τις πόρτες.
Δεν πειράζει,
τα φύλλα έπεσαν πια και σταμάτησα να κλαίω....
@ Σπύρο Μπένο,
Δεν είναι όλα στο μυαλό μας,
κάποια είναι πραγματικά γεγονότα..
@ Καλέ μου προφήτη,
δεν έχω λόγια να σου πω,
πως να σου εξηγήσω....μέσα στη σκέψη μου γύρισες και έμαθες τα κρυφά μυστικά μου!!
Δεν ξέρω..μήπως σου τα ειπα όλα εγώ;
@ Hey Σοφοκλή τι κάνεις Κυριακάτικα στο ίντερνετ;
Δεν είσαι στην Θεσσαλονίκη;
Τώρα που έχουμε και φασαρίες στην Αριστοτέλους χμμ
Καλή Κυριακή φίλε και να περνάς καλά ότι κι αν κάνεις!!!
@ Καλώς τον φαντάρο μας!!
Σ'αφήσανε επιτέλους!!!
Με ξάφνιασε ευχάριστα η επίσκεψη σου!!
Μην δίνεις σημασία στις φωνές μου,
είναι στιγμές που έρχονται και φεύγουν,
όπως φεύγουν όλα!!!
Ότι κι αν επιλέξεις να κάνεις τις μέρες της άδειας σου να περάσεις καλά, αξέχαστα και έντονα..."σαν φωνές αγγέλου" :))))
Σε φιλώ γλυκά
@ Φαίδωνα,
τα λόγια είναι σκόρπιες σκέψεις ίσως μιας άλλης εποχής.
Κι αν δεν έχουν αποδέκτη είναι γιατί τα έκρυψα εγώ!!
Σ'ευχαριστώ πολύ!!
Κανείς δεν φεύγει πραγματικά Αναστασία μου. Απλά εμείς δεν μπορούμε να τους δούμε κάποιες στιγμές...
Σε φιλώ.
Μου μοιαζει πολυ οικειο... Ποσες φορες δε νιωσαμε αυτο το συναισθημα?
Αραγε αυτη η φωνη ακουγεται?
Ανταποκριση υπαρχει...?
Θα φυγει ή θα μεινει...?
ΠΟιος ξερει...
Καλως σε βρηκα στον blogόκοσμο σου :)
@ Eleni,
υπάρχει και εκείνη η απουσία που κρύβεται πίσω από την παρουσία.
Και αυτή σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά την χρειάζεσαι στην ζωή σου...
καλό ξημέρωμα !!!
@ just because of you,
Ο Ελύτης έλεγε...
"Να φωνάζω από εσένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από εσένα και να φοβούνται οι άνθρωποι
Επειδη το αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο δεν το αντέχουν οι άνθρωποι και είναι νωρίς....".
Πέρασα απλά να πω μια καλημέρα.
'Οπως έχει καταλάβει, το ξενυχτάμε απόψε.
Ο λόγος προφανής.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Αυτοί είναι οι περίφημοι RyanDan. Είναι δύο δύδιμοι καταπληκτικοί τύποι.
Σκεφτείτε κάτι σαν τους Everly Brothers στο πιο εκσυγχρονισμένο φυσικά.
Ωραίο τραγούδι. Λίγο γλυκανάλατο βέβαια. Αυτό θα γινόταν καταπληκτικό musical. Αρκεί να του βάλεις μια καθως πρέπει κορύφωση και να συνεχίσεις από εκεί αυξάνοντας το tempo.
Μα τι γράφω ο άνθρωπος...δεν πάω καλά...
Φιλιά :)
@ Καλημέρα Κώστα,
Φαντάζομαι την κούραση,
Όλο το βράδυ στην εφημερίδα το πέρασες;
Πάντα έτσι γίνεται, την πληρώνουν όσοι δεν φταίνε : ))))
Καλή ξεκούραση
@CsLaKoNaS
Χαίρομαι που άκουσες το τραγούδι και που το γνωρίζεις.
Ναι είναι δύο γλυκά διδυμάκια.
Κάθ’ ότι κι εγώ δίδυμη έχω αδυναμία στα διδυμάκια.
Οι φωνές τους εκπληκτικές και όσο για το τραγούδι,
Οι στίχοι με ανατριχιάζουν, γιαυτο και οι ανάρτηση !!!
Μια χαρά πας μην ανησυχείς,
Είσαι και πλήρως ενημερωμένος και μ΄αρέσει αυτό.
Καλή σου μέρα φίλε
Νομίζω οτί αυτό το ποιήμα πρέπει να αφιερωθεί (αν συμφωνείς βέβαια) στον μικρό Αλέξη που χάθηκε τόσο άδικα ... Ταιριάζει στην περίπτωση πιστεύω ...
δεν θα φυγει οχι ακομη..μονο αν τον αφησεις..κι αν το θελει αφησε τον να φυγει..πονος..θελημα εκεινου..οι αγγελοι ειναι ψηλα..ποτε δεν ξεχνανε..και συ δεν μπορεις να ξεχασεις εναν αγγελο..
Αναστασια μου, οι αγγελοι δεν ξεχνουν ειναι παντα κοντα σου, σε νοιωθω, εχω περασει απο εκει που περνας κοριτσι μου, κουραγιο, δεν εισαι μονη σου, λιγο ακομα και θα δεις το φως της ημερας.
Φιλια πολλα καλη μου!!
«Εγώ μια μέρα θα γίνω διάσημος.
Θα μάθουν όλοι το όνομά μου.Θα το δεις...»
κρίμα έγινε διάσημος γιατί ένας άλλος
<< ΑΝΘΡΩΠΟΣ>>
γιατί μόνο οι άνθρωποι σκοτώνουν χωρίς λόγο
μόνο εμείς από όλα τα πλάσματα του πλανήτη
μπορούμε να κόβουμε το νήμα της τόσο άπλα
να αφαιρούμε μια ανθρώπινη ζωή έτσι άπλα
κρίμα ξυπνάμε αργά μετά
τον χαμό μιας μικρής ψυχούλας
κρίμα γιατί δεν ........κάνουμε...... τίποτα
απλά μετά όλοι μας πονάμε και περιμένουμε
ΤΙ ?
τον επόμενο ανεγκέφαλο πατέρα να σκοτώσει
κρίμα γιατί στα παιδιά μας δεν έχουμε να
δώσουμε τίποτα
ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ
(οι σκέψεις που κάνω ....κρίμα γιατι ειμαι
και εγω ενας μαλακίας πατέρες που
σκέφτομαι οταν χάνεται εν παιδί)
ΥΓ φιλί μελαγχολίας στο κοριτσάκι μου τώρα που κοιμάται
και κάνει όνειρα για τον κόσμο μας
μη φυγεις...
μη μ'αφησεις...
τα φωναξα τοσες φορες...
τα ψιθυρισα αλλες τοσες...
τα ουρλιαξα σιωπηλα κι εγω οπως εσυ...
ακουει κανεις...;
κι ολοι αυτοι που φευγουν ας ειναι αγγελοι καπου εκει κι ας χαμογελανε να φωτιζουν τις ζωες μας αν μας αγαπησαν αληθινα...μονο μην κλαινε...
κι ας ειναι ευτυχισμενοι αλλου...μαθαμε να ζουμε με τον πονο θαρρω...
πολλα νεραιδενια φιλια ματια μου!!!
@ Για σένα θαλασσινέ που είχες δίκιο αφιέρωσα την ανάρτηση αυτή στον άδικο χαμό ενός παιδιού γιατί εμείς οι μεγάλοι κλείνουμε τα μάτια και επιλέγουμε να μας κυβερνούν εκείνοι που δεν αξίζει ούτε καν να λέγονται άνθρωποι...
@ Καλή μου Feli,
εκείνοι που φεύγουν θα μένουν πάντα μέσα μας.
Εκείνοι που επιλέγουν άλλοι να φύγουν γίνονται ερυνίες στην ψυχή,
σε εκείνους που έχουνε ψυχή...
@ Γλυκιά μου Casiel,
η ανάρτηση αυτή ξεκίνησε λόγω της αγάπης μου σ'αυτό το τραγούδι που ακούγεται.
Και τώρα την αφιερώνω σε αυτήν την άδικη απώλεια .....
Σ'ευχαριστώ πολύ !!!
ΑΣΤΕΡΗ....
Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Τι ζήλεψες τι τα ‘θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής....
Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να σου πω,
χαμηλώνω τα μάτια από ντροπή σε όλα αυτά που γύρω μου συμβαίνουν και ίσως έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης...με την σιωπή μου ....τους δέχομαι όλους αυτούς...με την ανοχή μου...τους αφήνω να στηλιτεύουν τα όνειρα μας.....
Φιλί στο κοριτσάκι σου....που κάνει όνειρα για μας....
Νεράιδα μου,
δεν φωνάζω πια...φτάνουν τα λόγια...τώρα μιλά η σιωπή μου....
Τι άλλο θα μπορούσα πια να πω...
τι άλλο να δώσω...τα έδωσα όλα....είναι καιρός για νέους δρόμους....
Γλυκό φιλί της καληνύχτας!!!
Δεν έχω τι να πω....μετα τη συντριβή μόνο η σιωπή μας σώζει...
Γνώρισα κι εγώ δυο αγγέλους.. Δυο υπέροχα πλάσματα. Όμορφα και χαμογελαστά. Έξω καρδιά αγγελάκια. Και γέλασα πολύ μαζί τους.. Αλλά κάτι τελευταία στιγμή με χάλασε. Θα τα γράψω και θα τα μάθεις.. αγγελάκι :)
....................
Την καλημέρα μου
καλή μου φίλη!!
Σε φιλώ ***
τραγικός χαμός.του άξιζε μια τέτοια αφιέρωση.συγκλονιστικό
δυστυχώς το παιδί πάει..
από κει και πέρα κοιτάμε τι θα σώσουμε - πνευματικά πάντα...
να σαι καλα, φιλια
@ Μίλτο Γήτα,
τις μέρες αυτές κουράστηκα να λέω και να σκέφτομαι....ας βγει σε καλό όλο αυτό!!!
Καλώς σε βρίσκω
@ Jakouli μου,
η χαρά ήταν δική μου!!!
Χρωστώ ανάρτηση και θα είναι η επόμενη,
ελπίζοντας να έχουν λήξει όλα αυτά για να φανεί η χαρά!!!
Σε φιλω γλυκά και περαστικά σου...ξέρεις!!
@ Μαργαρίτα μου σε τέτοιες στιγμές η σιωπή μοιάζει με χίλιες λέξεις...
Σε φιλώ
Καλό σου βράδυ!!
@ Νίκο,
η απώλεια αυτή είναι μια από τις πολλές που όμως χάθηκαν στο βάθος της μνήμης μας...
Καλό σου βράδυ!!!
@ Μικρέ μου ξενιτεμένε Ιάκωβε,
η κατάσταση να υποθέσω έφτασε ως το μακρινό Ελσίνκι.
Ο ξεσηκωμός είχε αιτία ως την στιγμή που χάθηκε και αυτή...
Ζεστά φιλιά στο παγωμένο Ελσίνκι
Πριν το τέλος - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
http://www.youtube.com/watch?v=lwQ0YQko0HQ
Κυριάκο,
αγαπημένος Βασίλης,
αγαπημένοι στίχοι...
"Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία"
Δημοσίευση σχολίου