Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Σε χάνω,
Ποιο φως σε έχει κρύψει,
Ποιος ήλιος με τυφλώνει και δεν μπορώ να σε αναγνωρίσω.

Ξένος,


Πιο ξένος από ποτέ,
Που πήγες και η ελπίδα μου δεν σε φτάνει.

Που να ακουμπήσω τον ίσκιο μου,
Που να σε γυρέψω τώρα που όλα έχουν αδειάσει.
Τώρα που και αυτή η λιγοστή πνοή θα σβήσει,
Σαν αστέρι,
Βιαστικά και «θορυβώδη».

Πώς να σε χάσω,
Πώς να αντέξω να σε χάσω.

Εσένα,

Σκοτεινή μου ανάμνηση, θολή μου ανάσα.

Εσένα.

Ότι έχω για να υπάρχω,
Για να μην χαθώ μέσα στην βοή της νύχτας…


0 κίτρινα φύλλα: