Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Μολυβένιος στρατιώτης


Ένας γκρίζος ουρανός αγκαλιάζει τα βήματα μου,
Βυθισμένη στις αδηφάγες σκέψεις περπατώ σε τοπία που με αφανίζουν.
Προσπαθώ να ξεφύγω από στιγμές που με καταπίνουν.
Όλα είναι ζήτημα χρόνου…….ή έτσι νιώθω.
Παγιδευμένη,
Ανίδεη αν έχω την δύναμη,
Αν μπορώ να προχωρήσω μπροστά
Ή να γυρίσω πίσω.
Δεν ξέρω πόση ώρα είμαι μόνη,
Εγώ ο εαυτός μου και αυτός ο συνεχόμενος ήχος της θάλασσας.
Δεν έχω πια καμία αίσθηση,
Όλα γύρω μου μαρμαρωμένα,
Σαν θολή φωτογραφία.
Ψάχνω απεγνωσμένα τις απαντήσεις,
Εκείνες,
Που πρέπει να σου δώσω όταν τα μάτια σου θα καρφώσουν επίμονα τα δικά μου,
Όταν τα χείλη σου θα αρχίσουν πάλι να τρέμουν,
Όταν πελώρια «γιατί» θα προβάλουν σαν σύννεφα και θα σκεπάσουν την καρδιά μου.
Μα τι να πω,
Δεν μπορώ να σε βγάλω από το αδιέξοδο που είμαι κι εγώ βυθισμένη.
Δεν μπορώ,
Πίστεψε με είναι το φορτίο βαρύ για τους ώμους μου,
Πως να το σηκώσω!
Δεν υπάρχουν περιθώρια,
Διαλέγω την πανωλεθρία από την συνθηκολόγηση.
Ή όλα ή τίποτα.
Διαλέγω να σε χάσω,
Αν αυτό θέλεις,
Από την φοβισμένη, μισή παρουσία σου.
Φως ή σκοτάδι.
Εσύ ξέρεις, η ζωή μου κουρνιάζει στα χέρια σου.
Μολυβένιος στρατιώτης έτοιμος να πέσει στην φωτιά.

0 κίτρινα φύλλα: