Τρίτη 27 Μαΐου 2008


Κι εγώ που δεν έμαθα ποτέ να κλαίω
κοίταξε με απόψε
δεν μπορώ να σταματήσω τον λυγμό μου.
Μικρά κρυστάλλινα "γιατι" σταλάζουν στης ψυχής μου
το καινό.
Μαζεύω ότι έμεινε από τον χαλασμό κι αφήνω τα όρια μου
να χαράξουν τη νέα τους πορεία.
Κι εγώ που δεν έμαθα ποτέ να κλαίω χορεύω
στης παλίρροιας τον άστατο ρυθμό.
Κοίταξε με .... απόψε μοιάζω με κάποια
που δεν είμαι εγώ...

22 κίτρινα φύλλα:

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

"Μαζεύω ότι έμεινε από τον χαλασμό κι αφήνω τα όρια μου να χαράξουν τη νέα τους πορεία."

Η φράση αυτή μοιάζει να εμπεριέχει όλο το νόημα της ζωής!

Καλησπέρα :)

Σταλαγματιά είπε...

Το νόημα της ζωής κρύβεται πάντα μέσα σε λίγες λέξεις!!

Σ ευχαριστώ που πέρασες, να έχεις ένα όμορφο απόγευμα

diage είπε...

"τίποτα δεν μένει ίδιο.Ακόμα και τα χρώματα έχουν ξεθωριάσει"

κάθε φορά που έρχομαι με ταξιδεύεις στο παρελθόν.

να έχεις ένα όμορφο βράδυ

Σταλαγματιά είπε...

diage,
όλα αλλάζουν δυστυχώς, ακόμα κι αυτά που δεν θέλουμε.
Ελπίζω όμως πως στο βιαστικό πέρασμα τους να αφήνουν γλυκές αναμνήσεις.

Σ'ευχαριστώ που πέρασες!!
Καλό σου βράδυ

Adam The Sinner είπε...

Πάρε το βλέμμα σου από εκεί...
Μήν προσπαθείς νά ψάχνεις γιά σκιές.

Σκοτάδι!

Εσβησε καί τό τελευταίο κερί,δεν μπορείς νά διακρύνεις πιά..

Η κουρδιστή μπαλαρίνα σταμάτησε νά γυρίζει πιά μεσα στό γυάλινο κουτί καί η μελωδία έπαψε νά ηχεί..

Ο αηδόφωνος μουσικος δέν θά ξανασταθεί τίς νύχτες κάτω απ τό παράθυρό σου..και εκείνο το χαμηλό φώς πάνω στό στύλο πού τρεμοάναβε φωτιζοντας τις νύχτες τό μικρό στενό τού σπιτιού σου...

Ξεψύχισε κ'αυτό..

ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΑΝΤΟΎ.

Σήκω όρθια!!

Ο Αγγελος, γιάτρεψε τά λαβωμένα του φτερά..
Ο Βασιλιάς, ξανακέρδισε τό στέμμα του..
Ο Ιππότης,βρήκε τήν δύναμη ξανά νά ιππεύσει τό αλογό του..
Ο Ηρωας,απόχτησε τώρα πιά όνομα..

"ΚΑΙ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ"

Σκούπισε τα δάκρυά σου!!

ΤΟ "ΠΑΡΑΜΎΘΙ" ΤΕΛΕΊΩΣΕ !

Κοίτα!!

Εκεί στήν αλλη μεριά υπαρχει φώς..
Μέ ορθάνοιχτα μάτια βάδισε μέσα σ'αυτό.
Ζήσε τό κάθε βήμα!
Ακολούθα τήν ζωή!

Καί άν κάποτε νιώσεις τήν στιγμή νά ξανακλάψεις..
Νά ειναι από τήν μελωδία ενός περιπλανώμενου μουσικού που κατι τόν έκανε να σταθεί κάτω από τό παράθυρό σου!

Σέ φιλώ.

Καλό ξημέρωμα!

Σταλαγματιά είπε...

Καλέ μου protoplaste,
Το παραμύθι στην δική μου ζωή δεν θα τελειώσει ποτέ!
Τα βράδια θα περιμένω πάντα τον μουσικό κάτω από το
Παράθυρο μου
Και θα δακρύζω πάντα με τις γλυκές νότες του μουσικού.

Ζωή και παραμύθι για μένα έννοιες αλληλένδετες.
Η ύπαρξη τους απαραίτητη σαν το φως και το σκοτάδι.

Σαν μια κουρδιστή μπαλαρίνα θα γυρίζω
Στο γυάλινο κουτί χαρίζοντας το χορό μου σε εκείνον που θα απλώσει τα χέρια να γεμίσει
Με νότες τον κόσμο μου
!!

Σ΄ευχαριστώ για τους όμορφους στίχους.
Καλή σου μέρα!

nikiplos είπε...

Με τα χέρια μου χαϊδεύω απαλά το πρόσωπό σου και σβήνω τα δάκρυά σου… Κοίτα! Λάμπεις πάλι αυτόφωτη, μες τους αστερισμούς, φάρος μέσα στο σκοτεινό πέλαγος που αναβοσβήνει και δείχνει το δρόμο στα καράβια που ασθμαίνοντας ψάχνουν να βρουν λιμένες απάγκιους… Κι όλα τα δάκρυά σου τα μάζεψα μονομιάς και τα ‘κανα αστρόσκονη ασημίζοντας τον μολυβένιο ουρανό…

Σταλαγματιά είπε...

Τα δάκρυα μου χάραξαν την καυτή τους πορεία
Το άγγιγμα λυτρωτικό,
Μια στιγμή πνοής,
Ζωής….
Κι αυτό το φως απ΄τα δικά σου χέρια είναι….

Adam The Sinner είπε...

Αnastasia,
Νά προχωράς μπροστά και νά μήν γυρνάς
τό βλέμμα σου πίσω γιά να δείς, τί γίνονται τά αχνάρια πού αφήνεις...

Νά αφήνεις τήν καρδιά σου να νοιώθει..νά αισθάνεται..καί νά χτυπά σέ οτι διάθεση κ'αν έχει...

Νά θυμάσαι πώς..η πιό σκοτεινή ώρα,είναι εκείνη λίγο πρίν ξημερώσει...

Νά μοιράζεσαι τά όμορφά σου!
Κάποιοι τά έχουν ανάγκη όπως,η γή τήν βροχή...

Νά ανοίγεις τό παράθυρό σου σάν ξημερώνει...γιά νά μπορεί ο ήλιος νά σού χαιδεύει τήν ψυχή...

Αυριο!! θα ανθίσουν τά λουλούδια...
κοίτα ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΕΚΕΙ..παρούσα,νά το γιορτάσεις μαζί τους...

Καί ΟΤΑΝ ξεχνιέσαι..θά στέλνω σάν σήμα μελωδία,απ'όπου μακρυά κ'άν είμαι...

Νά σού θυμίζω ΠΩΣ!!!

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΑΚΟΜΑ...

Σταλαγματιά είπε...

Protoplaste,
Πόσο δύσκολο είναι να βαδίζεις στο μέλλον χωρίς ούτε στιγμή
Να γυρίσεις το βλέμμα!!!

«Νά θυμάσαι πώς.. η πιό σκοτεινή ώρα,είναι εκείνη λίγο πρίν ξημερώσει...»

Πως θα μπορούσα να το ξεχάσω!!
Ξέρω καλά πως πρέπει να αγγίξεις
πρώτα
Την γη για να ξαναπιάσεις τα αστέρια….

Μαργαρίτα είπε...

Άσε το λυγμό να γίνει δάκρυ
και το δάκρυ μία ήσυχη βροχή
κι όταν ξεπλύνεις του πόνου
την πικρία.. θα δείς..
ένα υπέροχο ουράνιο τόξο
θα διαγράφει μία νέα πορεία
με τα χρώματα που αγαπάς!!

Μη γελιέσαι.. πίσω από τα δάκρυα..
είσαι ακόμα Εσύ.. σαν φύγουν
τα σύννεφα της βροχής... θα φανεί
καθαρό το πρόσωπό σου!!

Καλό μεσημέρι Αναστασία μου***

Σταλαγματιά είπε...

Μαργαρίτα μου,
όπως λέει ο ποιητής.

Το δάκρυ, όλοι το ξέρουν, είναι μια φωτιά
κι ο στεναγμός μια φωνή της πληγής μας.
Καλημέρα λοιπόν σε σας που δεν κλαίτε
κι έχετε τα μάτια ξεκούραστα.
'Oσο για μένα, ξέρω τώρα πια τι είναι αυτός ο κόσμος.

Καλο σου μεσημέρι και ευχαριστώ που περνάς !!

Sideras είπε...

Τόσο κακό σου έχει κάνει... τελικά; Όπως και να ‘χει αφού λάτρεψες τον μύθο μου και άρχισες να ελπίζεις ,να πιστεύεις ξανά στην αγάπη. Σου ζωγράφισα ένα τριαντάφυλλο στο χέρι .Μόνο αυτό μπορώ να κάνω για εσένα και μια αγκαλιά επίσης.

Μου άρεσε που είπες ,και το στηρίζω αυτό: “Ζωή και παραμύθι για μένα έννοιες αλληλένδετες. Η ύπαρξη τους απαραίτητη σαν το φως και το σκοτάδι.”

Καλημέρα αισθησιακή μου Anastasia

Σταλαγματιά είπε...

Καλέ μου sidera,
Σ΄ευχαριστώ πολύ για την αγκαλιά και το αγαπημένο μου τριαντάφυλλο.
Κάθε πρωί θα το κοιτώ και θα ξημερώνει μέσα μου η ελπίδα.
Τον μύθο σου τον χάραξα στην μνήμη και τον έκλεισα στην καρδιά.
Σαν ένα ακόμη παραμύθι που θα χρωματίζει τις στιγμές μου….

Σ΄ευχαριστώ γιαυτό το ταξίδι στην ελπίδα!!!

Καλή σου μέρα!

Ονειροφερμένος είπε...

Αγκάλιασε το φως.. όπως αγκαλιάζεις τον έρωτα.. το υγρό των ματιών.. σαν το άγγιγμα των χειλιών.. γιατί.. δεν σε νοιάζει.. είσαι εσύ..

Σταλαγματιά είπε...

Ονειροφερμένε,
Το φως κρύβεται στα μάτια,
στην ψυχή.
Μια αγκαλιά έχει την δύναμη να αποκοιμίσει τους
Φόβους.
Το άγγιγμα ,
η προσμονή για το όνειρο…

Artanis είπε...

Γεια σου Αναστασία μου...Νόμιζω οτι οι στίχοι :"Μαζεύω ότι έμεινε από τον χαλασμό κι αφήνω τα όρια μου
να χαράξουν τη νέα τους πορεία", δίνουν όλο το νόημα στην ανάρτηση αυτή... Και ο Κλάϊντερμαν, τους πάει πολύ....
Καλό Σ/Κ να έχεις, γλυκιά μου, καληνύχτα...

Σταλαγματιά είπε...

Artanis μου,
Μετά από κάθε «χαλασμό» πρέπει να στεκόμαστε
Ξανά στα πόδια μας.
Το οφείλουμε στην ζωή αυτό!!
Σ ευχαριστώ πολύ που πέρασες.
Να έχει ένα όμορφο Σ/Κ

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλό καλοκαίρι Αναστασία μου :)

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Καλή μου Αναστασία,

"Κι εγώ που δεν έμαθα ποτέ να κλαίω χορεύω στης παλίρροιας τον άστατο ρυθμό..."
σε νιώθω καλή μου, όμως,
"όταν βρίσκεσαι σε μια δύσκολη θέση κι όλα στρέφονταιεναντίον σου, μέχρι που φαίνεται πως δεν θα μπορούσες να αντέξεις ούτε λεπτό περισσότερο, ποτέμην παραιτείσαι -αυτή είναι ακριβώς η θέση που θα γυρίσει η παλίρροια".
Καλώς σε βρήκα!

Σταλαγματιά είπε...

τέρας μου,
καλό καλοκαίρι και σε σένα.
Καλό καλοκαίρι σε όλους

Σταλαγματιά είπε...

Κοπέλα με το καναρινί φόρεμα,
έχεις δίκιο, μετά τα δύσκολα έρχονται τα εύκολα, έτσι δεν λένε;
Πρέπει να έχεις την δύναμη να αντέξεις το σκοτάδι για να δεις την αυγή.

Καλώς ήρθες και σ ευχαριστώ!!