Κυριακή 4 Μαΐου 2008




Μη με ρωτάς γιατί μελαγχολώ στης μοναξιάς μου
τους βροχερούς χειμώνες
, ίσως μάτια μου
στον κόσμο αυτό που ζω οι γυναίκες
που ερωτεύονται να μένουν πάντα μόνες.

10 κίτρινα φύλλα:

Μαργαρίτα είπε...

Πραγατικά, την φοβάμαι κι εγώ
πολύ αυτην την διαπίστωση!!

Καλή σου εβδομάδα!

Σταλαγματιά είπε...

Είναι πράγματα στην ζωή που δεν τα ορίζουμε όσο κι αν προσπαθούμε
Και αυτό με τρομάζει.
Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού και η εκπληκτική φωνή της Κανελίδου πραγματικά
Με αγγίζουν ….

nikiplos είπε...

καλημέρα... Είθε η θερινή αύρα μαζί με τη λιακάδα να απάγει τη θλίψη από τα λόγια αυτά...

Ο τίτλος "Λόγια της πλώρης" είναι πολύ αισιόδοξος...

...κι αν έμειναν θαμμένα σε κάποια αμμουδιά, είναι οι αλήθειες μας...


Πέρασα βιαστικά από το ποστ σου, καθώς το ιντερνετ για μένα (για την προσωπική μου χρήση) είναι κάπως πολυτέλεια... μα θα επανέρχομαι...


να είσαι καλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Κανείς δεν αγαπά πραγματικά... Μα κανείς δεν αγαπά στα ψέματα... Απλά ολοί προσπαθούμε... και αυτό ίσως ειναι αυτό που μένει.

Σταλαγματιά είπε...

Λόγια της πλώρης,
Λόγια κρυμμένα σε μυστικά συρτάρια.
Όπου κι αν τα θάψουμε θα ΄ναι πάντα εκεί
Γιατί όπως είπες …..είναι η αλήθειες μας!

Καλώς ήρθες nikiplo… θα σε περιμένω ξανά!

Σταλαγματιά είπε...

Η αγάπη υπάρχει ή δεν υπάρχει,
Την νιώθεις ή δεν την νιώθεις.
Είναι μονόδρομος, δεν υπάρχουν ενδιάμεσες
Καταστάσεις.
Και είναι πραγματικά ευτυχείς εκείνοι που
Καταφέρνουν να την νιώσουν, ακόμα και
Χωρίς ανταπόκριση.

Άγνωστε φίλε σε ευχαριστώ για την παρουσία σου!

drunk tank είπε...

όταν καταφέρουμε να απενδυθούμε τη μιμητική που μας διδάξαν και μαζί κάποιους κανόνες ψεύτικης ηθικής, όταν ο έρωτας γίνει ξανά έρωτας και όχι εικόνα και εμπόριο,
όταν τα θέλω μας είναι πραγματικά δικά μας και όχι επιταγές των άλλων,
τότε η μελαγχολική διάθεση θα γίνει όπλο τέχνης και επίγνωσης του εαυτού μας,
τότε ο έρωτας θα ανυψωθεί στην πραγματική του διάσταση
και κανείς ερωτευμένος δε θα είναι πια μόνος.

σου έυχομαι τα καλύτερα

=

Σταλαγματιά είπε...

Για τους αισιόδοξους και ρομαντικούς κάποτε ο έρωτας θα πάρει
Την θέση που του αρμόζει!
Για τους υπόλοιπος θα παραμένει απλά ένα φευγαλέο συναίσθημα.
Ανήκω στην πρώτη κατηγορία και ελπίζω να μην με αλλάξει ο χρόνος!

«όταν τα θέλω μας είναι πραγματικά δικά μας και όχι επιταγές των άλλων,»

Κωνσταντίνε με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη σε αυτό.

Καλή εβδομάδα!!!

Τρελός του Χωριού είπε...

Ό Έρωτας μας κάνει απλά να θέλουμε κάποιον.Η Αγάπη όμως είναι αυτή μου μας μαθαίνει πώς να τον κρατήσουμε.Όσο για την Μοναξιά ,είναι η μεγαλήτερη δασκάλα της Ζωής.

Σταλαγματιά είπε...

Ο ερωτας ειναι ο ανεμος στα φτερα μας!!
Και σαν τον ανεμο ερχεται και φευγει ξαφνικα οπως ηρθε.
Εχεις λοιπον απολυτο δικιο, η αγαπη μας μαθαίνει πώς να τον κρατήσουμε.
Οσο για την μοναξια....συνοδοιπορος...