Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Τάσος Λειβαδίτης


.....Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να ‘χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του......

14 κίτρινα φύλλα:

Μαργαρίτα είπε...

Συνειρμικά μου θύμισε το:

"Η αγάπη μετριέται με ό,τι
απαρνιέται κανείς για χάρη της...
έστω και την ίδια την αγάπη!!"

Όμορφη η επιλογή σου...
Καλό βράδυ Αναστασία μου!**

Κι ας σταθούμε στην πρώτη μεγάλη
αρετή... :)

Σταλαγματιά είπε...

Η αγάπη μετριέται με το χρόνο,
αν ξεθωριάσει δεν την είχες ποτέ....
τότε μετανιώνεις για όσα απαρνήθηκες
στο όνομα της.
Συμφωνώ μαζί σου Μαργαρίτα μου.

Καλό σου βράδυ και ευχαριστώ που περνάς

Έλενα είπε...

Όταν έρχεται η ώρα να παραμερίσουμε την καρδιά...είναι μια ώρα πραγματικού θάρρους και αληθινής αγάπης. Πόση δύναμη χρειάζεται για να συμβεί, εμείς να παραμερίσουμε...
Ας μην δοκιμαστούμε ποτέ...είναι μεγαλειώδες μα και σκληρό πολύ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Πέρα από τους πανέμορφους στίχους,που βρίσκουν αμέσως χώρο να φωλιάσουν στη ψυχή τού αναγνώστη, ο Λειβαδίτης είναι ένας αληθινός ποιητής, ευαίσθητος μαζί και σοφός,που αρκέστηκε πάντα στην προσωπική του μοναξιά και πάντα μακριά από το κυνήγι της δημοσιότητας και του ευτελισμού που συνεπάγεται ένα τέτοιο κυνήγι.

Σταλαγματιά είπε...

Έλενα συμφωνώ μαζί σου.
Προνομιούχοι εκείνοι που ορίζουν την καρδιά τους,
Εκείνοι που έχουν την δύναμη να την παραμερίσουν.
Οι υπόλοιποι φαντάζουμε ασήμαντοι…..
Πραγματικά ας μην δοκιμαστούμε ποτέ

Σταλαγματιά είπε...

Φίλε Φαίδων Θεοφίλου
Ο Λειβαδίτης μαζί με τον Ρίτσο ανήκουν στους προσφιλείς μου
Ποιητές.
Πραγματικά η ποίηση του με μαγεύει.
Έχω την αίσθηση πως αγγίζει και συνδυάζει περίτεχνα τον έρωτα
Και τον πόλεμο.
Την αγάπη και τον πόνο.
Η ποίηση θα ήταν φτωχή χωρίς τους στίχους του.

Καλώς ήρθες !!

nikiplos είπε...

Καλησπέρα...
Αν και από τους αγαπημένους μου ποιητές ο Λειβαδίτης, αυτοί οι στίχοι μου είχαν διαφύγει...

Αυτήν την περίοδο με αγγίζουν αφάνταστα...

Να είσαι καλά, και ποτέ να μην χάνεις το θάρρος σου και την ελπίδα σου!

Σταλαγματιά είπε...

nikiplo
Μια απέραντη θάλασσα είναι οι ποίηση του.

Εύχομαι να μην χρειαστεί ποτέ να παραμερίσεις
την καρδιά σου και να ατενίζεις τη ζωή πάντα με θάρρος.

Ευχαριστώ που περνάς....καλό απόγευμα

drunk tank είπε...

καλημέρα Αναστασία, καλή μας εβδομάδα!

Η πρώτη μου επαφή με τον Λειβαδίτη ήταν ο δίσκος του Β.Παπακωνσταντίνου "Φυσάει".
Ομολογουμένως δεν έχω ψαχτεί ιδιαίτερα με τον συγκεκριμένο ποιητή, παρότι οι εντυπώσεις που μου άφησαν οι ανωτέρω μελωποιήσεις του ήταν άριστες!
Πάντως, για να μιλήσω και για τα λόγια του που μας εκθέτεις, πραγματικά θέλει πολύ ψυχή για να πράττεις αυτό που πρέπει όταν αυτό είναι αντίθετο με αυτό που η καρδιά σου επιθυμεί. Το έχουμε κάνει όλοι μας πιστεύω έστω και μια φορά στη ζωή μας, άλλος σε μεγαλύτερο, άλλος σε μικρότερο βαθμό και ξέρουμε πόσο σκληρό είναι...

Όσον αφορά τον Ρίτσο που ανέφερες σε κάποιο σχόλιό σου, θα μου επιτρέψεις να σημειώσω το σχόλιο του Παύλου Σιδηρόπουλου που ασπάζομαι απόλυτα "όταν έμαθα ότι θα προτεινόταν για Νόμπελ ποίησης ο Ρίτσος εκνευρίστηκα. όταν τελικά υποψήφιος ήταν ο Ελύτης-και όχι ο Ρίτσος- χάρηκα" (μεταφέρω τα λόγια του Παύλου στο περίπου, όπως τα θυμάμαι τώρα).
Κι αυτό γιατί ναι μεν ο ερωτικός Ρίτσος είχε αρκετά καλά σημεία και στοιχεία, αλλά ο πολιτικός Ρίτσος με άφηνε πάντοτε παγερά αδιάφορο ή με ενοχλημένο.
Ένας από τους λόγους που δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα και με τον Λειβαδίτη ήταν μάλιστα και ο δική του πολιτική ποιητική. Ανεξαρτήτως χώρου, ενοχλούμε πάντοτε από την ωραιοποιημένη πολιτική προπαγάνδα των Ελλήνων ποιητών.

συγνώμη για την πολυλογία!!!
φιλιά

Σταλαγματιά είπε...

Φίλε Κωνσταντίνε,
Έχουμε δοκιμαστεί όπως αναφέρεις λίγο ή πολύ όλοι στο
Πόσο ορίζουμε τις επιλογές της καρδιά μας,
Νομίζω πως είναι από τις πιο δύσκολες αποφάσεις και είναι
Τυχεροί εκείνοι που το πέρασαν «επιδερμικά».

Τώρα όσον αφορά την ποίηση του Ρίτσου, θα μου επιτρέψεις
Να διαφωνήσω μαζί σου, μα το θέμα είναι γιγάντιο και αδυνατώ
Να το αναλύσω υπό αυτές τις συνθήκες.
Δεσμεύομαι όμως αν το θέλεις να το συζητήσουμε εκτενώς.

Καλό σου μεσημέρι!!

andreas athanasopoulos είπε...

πολυ ομορφο....η αγαπη ειναι ενα ταξιδι γαληνιο πολλες φορες ...μα εχει και κατι φουρτουνες....ολα ειναι θεμα σκαριου!!!!!καλο απογευμα!

Σταλαγματιά είπε...

φίλε Αντάρτη
Μια θάλασσα είναι όλη η ζωή μας!!!
Μακάρι οι φουρτούνες να είναι λίγες και μικρής διάρκειας..

diage είπε...

Μαθήματα ζωής οι φουρτούνες.Ο ήλιος περιμένει και κάποια στιγμή θα ξαναβγεί ζεσταίνοντας και πάλι το χαμόγελο σου.

Να είσαι πάντα καλά.

Σταλαγματιά είπε...

Diage
Μακάριοι αυτοί που έχουν περάσει από σαράντα κύματα κι όμως τους μένει ακόμα το κουράγιο ν αγναντευόμουν τη θάλασσα και να της χαμογελούν....