Αυτές τις ώρες έκανε αγώνα να μη σκέφτεται
και ν' αναρωτιέται αν έκανε καλά
να διαλέξει αυτόν τον δρόμο.
Αν τελικά αξίζει περισσότερο
να ζεις πλάι σε κάποιον,
όποιος κι αν είναι,
να κινείσαι μέσα στους ήχους,
ακόμα και κακόηχους,
ενός άλλου,
από το να μετεωρίζεσαι σ'αυτο το μαύρο τούνελ
της νύχτας με το ανυπόφορο βόμβο της σιγαλιάς
όπου τίποτα να μην επιβεβαιώνει ότι υπάρχει.
Αν είναι αλήθεια
πως δεν είμαστε παρά αντικατοπτρισμοί
στα μάτια των άλλων,
τότε εκείνη
χωρίς καθρέπτες πως να σιγουρευτεί πως ζει απόψε;
Νύχτες και νύχτες,
χρόνια και χρόνια,
μια ζωή σχεδόν
ζει χωρίς κάποιον μάρτυρα του ότι ζει.....
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ,
στήνω σκακιέρα
να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα
Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου...
και ν' αναρωτιέται αν έκανε καλά
να διαλέξει αυτόν τον δρόμο.
Αν τελικά αξίζει περισσότερο
να ζεις πλάι σε κάποιον,
όποιος κι αν είναι,
να κινείσαι μέσα στους ήχους,
ακόμα και κακόηχους,
ενός άλλου,
από το να μετεωρίζεσαι σ'αυτο το μαύρο τούνελ
της νύχτας με το ανυπόφορο βόμβο της σιγαλιάς
όπου τίποτα να μην επιβεβαιώνει ότι υπάρχει.
Αν είναι αλήθεια
πως δεν είμαστε παρά αντικατοπτρισμοί
στα μάτια των άλλων,
τότε εκείνη
χωρίς καθρέπτες πως να σιγουρευτεί πως ζει απόψε;
Νύχτες και νύχτες,
χρόνια και χρόνια,
μια ζωή σχεδόν
ζει χωρίς κάποιον μάρτυρα του ότι ζει.....
Σαν να μη σ' έχασα ποτέ,στήνω σκακιέρα
να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα
Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου...
51 κίτρινα φύλλα:
Δε θα γίνουμε τίποτα για να κολλήσουν επάνω μας.. Αρκετά συρθήκαμε... Αυτά τα λέει η σκιά μου.. Εγώ ακόμα σέρνομαι.
Καλό βράδυ Αναστασία μου. Υπέροχη ανάρτηση. Να είσαι καλά.
Φιλιά κρύα και με βροχή. Μιλάμε για 0 βαθμούς..
Όχι άλλο, φτάνει...
Άσε πια τον άλλον να απολογηθεί για την ένοχη "σιωπή" του.
Κι αν δε θέλει ...με γειά του - με χαρά του.
Πες του, ακόμη, πως κάποιοι "παίζοντας μελό καταστάσεις θυσαύρισαν", εσύ γιατί να φτωχύνεις, δύνοντας από τα πλούτη της ψυχής σου...
Τ΄ακούς;
Αυτό να του πεις.
vloutis.wordpress.com
vlouis.blogspot.com
"Σκέφτομαι, αλήθεια, γιατί όλα αυτά, αφού με πολύ λιγότερα μπορεί κανείς να χαθεί" Τ.Λ.
Ώρα να βγεις από το τούνελ Αναστασία, καλό βράδυ
Τα πέλαγα είναι απέραντα
καλή μου αρκεί να ξέρεις
να τα διαβείς.
Ποτέ μην παρακαλείς
όταν εσύ έχεις ήδη δώσει τόσα.
Αξίζει πάντα η αναγνώριση.
Καλό βράδυ με φιλί
@ Γλυκιά μου jacki,
αυτή την φορά θα συμφωνήσω απόλυτα με την σκιά σου.
Δεν θα παρακαλούσα ποτέ κανέναν ν' αναγνωρίσει αυτό που είναι οφθαλμοφανές.
Το κρύο σήμερα είναι έντονο, μόλις επέστρεψα από βραδινή έξοδο με χέρια κοκαλωμένα.
Υποθέτω πως θα δούμε ακόμη πιο κρύες βραδιές.
Σε φιλώ γλυκά!!
Κώστα,
σ'ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή σου,
τα έχω ήδη πει και έφυγα,
μόνο που τα σαββατόβραδα η ερημιά γίνεται διπλή και τότε αναμοχλεύεις μνήμες.
Τις κρατάς όμως όλες για σένα, όσες σκέψεις γεννιούνται είναι δικές σου και δεν φτάνουν ποτε τον προορισμό τους.
Γιατί ξέρεις πως είναι λόγια της στιγμής που το επόμενο πρωί δεν θα θυμάσαι πια...
Καλό ξημέρωμα !!
Odipore,
Είναι μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου ο Λειβαδίτης,
συνοδοιπόρος στα δύσκολα,
έχω περάσει ατέλειωτα βράδια διαβάζοντας ποιήματα του για πολλοστή φορά,
τόσο που τα γνωρίζω σχεδόν απ'έξω.
σου αφήνω αντί για καληνύχτα ένα από τ'αγαπημένα!!
"σ'αναζητάω
σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρει το πόμολο μιας πόρτας σ'ένα σπίτι που πιασε φωτιά"
Καλή μου ζαφορα,
είναι βράδια που βάζεις σε μια ζυγαριά τα γεγονότα και προσπαθείς να δεις πια μεριά έχει το περισσότερο βάρος.
Ξανά κρίνεις καταστάσεις και καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα.
Δεν παρακαλάς απλά σκέφτεσαι,
μόνος,
χωρίς να ξέρει τις σκέψεις σου.
Δεν θέλεις να αλλάξεις τα γεγονότα γιατί η κρίση σου σε οδήγησε σ'αυτά,
απλά γεμίζεις την ερημιά σου με σκέψεις που την στιγμή που τις κάνεις τις απορρίπτεις ταυτόχρονα.
Μέχρι την στιγμή που η καρδιά σου θα βρει τον τελικό προορισμό της.
Τότε μόνο θα πάψεις να σκέφτεσαι,
όταν στα μάτια σου θα δεις πάλι το φως και οι παλμοί σου θα γίνουν πάλι γοργοί.
Μα μέχρι τότε ...δεν θα σταματήσεις να σκέφτεσαι..
ΜΟΝΑΞΙΑ
Όλα τριγύρω αλλάζουνε
Κι όλοι πάλι μόνοι νιώθουν...
Από πού ν' αρχίσω;
Πρώτα από τη γυναίκα της ΣΟΝΑΤΑΣ του Σεληνόφωτος που μου την θύμησες:
"το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα, μονάχος και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί"
(ωστόσο άφησέ με να δοκιμάσω πάλι...)
"... γιατί τόσο χρόνια, μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια,
έμεινα μόνη
ανένδοτη, μόνη και πάναγνη
ακόμη και στη συζυγική μου κλίνη πάναγνη και μόνη
γράφοντας ένδοξους στίχους στα γόνατα του θεού,
στίχους που σε διαβεβαιώ θα μείνουνε λαξευμένοι σε άμεμπτο μάρμαρο
πέρα απ' τη ζωή μου και τη ζωή σου, πέρα πολύ. Δε φτάνει
Άφησέ με νάρθω μαζί σου"
ΜΟΝΑΞΙΑ
φευ πάλι θα κάνει κατακλυσμό λέξεων,
έγραφα σε μία ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΡΕΜΒΗΣ
"περιβόητο λευκό χαρτί
κύκνειου οργασμού άναυδο σώμα
ψυχή μου διάτρητη
φεγγίτης στη ρότα άσφαιρου τοπίου
απ' το ανοιχτό παράθυρο
φεγγίζει η μελαγχολία του καιρού
ω μοναξιά
εισχωρείς μέσα στο βράδυ
σαν κλητική προσφώνηση
βοώντος θανάτου..."
Και να κλείσω αυτό το παραλήρημα με την κραυγή του σύγχρονου μοιραίου (που δεν έχει φύλο όταν πρόκειται για τη μοναξιά)
ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗ ΦΟΒΕΡΗ ΕΡΗΜΙΑ
της κβαντομηχανικής του διαδικτύου...
(δες την εικόνα της κραυγής στα blogs)
Ένα από τα πολλά αριστουργήματα του Γιάννη Ρίτσου.
"Άφησέ με νάρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησέ με νάρθω μαζί σου.
Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες, ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ᾿ ακούσω. Σώπα."
Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο,
εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος...γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου,
δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου,
δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου...απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές σε σπρώχνει για να περάσει...
Καλό ξημέρωμα Τάσο
"Η αγάπη θέλει Σ' ΑΓΑΠΩ..."
Πιο πολύ η μοναξιά
μέσα σε ξένους τόπους...
Έτσι,
προτίμησα το κενό.
Ευαίσθητη γραφή κι όμορφη!
Πύρινη Καλημέρα!
Ωραία ανάρτηση Αναστασία μου...'Ετσι είναι ο έρωτας, απόλυτος και διεκδικητικός...
Και δεν είναι μελό...Αυτή είναι η πραγματικότητα όλων των ερωτευμένων...
Καλή Κυριακή να έχεις, σε φιλώ...
Γλυκεια μου Αναστασια, υπεροχη αναρτηση οπως παντα, το ξερεις οτι αξιζεις πιο πολλλα απ'οτι σου προσφερει, αφησε τον και θα δεις οτι κατι πολυ πιο καλυτερο και ομορφο θα ερθει κοντα σου. Με τον ανθρωπο που σου ταιριαζει και που δεν θα σε ξαναπληγωσει. Φιλια
Το αιώνιο δίλημμα :
Να ζει κανείς μόνος η με μέτρια παρέα?Ιδού η απορία.
Καλώς ήρθες στο clab :)
Έχω απάντηση στο δίλημμα μαθηματικά επί τις %.
Αν η κατάσταση είναι θετική πάνω από 50% τότε με παρέα,αν φτάσει να γίνει αρνητική πάνω από 50% τότε ξουτ.
Καλή Κυριακή
de xreiazetai na gineis melo..arkei na eisai o eautos sou !filia!
Καλα αυτες οι δυο τελευταιες προτάσεις κολλησαν και σε μενα..
Εξαιρετικές
με ανατριχιασες με τη μουσικη του παπακων-νου...και τους στιχους...παλιο αλλα αιωνια αγαπημενο κομματι!!!!!με γυρισες πισω χρονια γλυκια μου αναστασια σε ερωτες παλιους......παντα με συγκινουν οι αναρτησεις σου!!
Οταν ο αλλος αδυνατεί να δει με τα μάτια της ψυχής, τότε περιττο να περιμένουμε να καταλάβει και να δει με τα μάτια κατι που δεν φαίνεται...
Την καλησπέρα μου
Αρης
Καλησπέρα Anastasia
πάρε τη μηχανή και φύγε..άντε..έκανες τον αναγνώστη χάλια πάλι..
περιμένω επιτέλους να σπάσει τη σιωπή ο θόρυβος της μηχανής σου
που όλοι διαπιστώνουν ότι είναι πολλών κυβικών..
Χάλια ο αναγνώστης κάθε φορά που την βλέπει παρκαρισμένη
Την Anastasia την διαβάζω κάθε φορά με τη λαχτάρα να διαβάσω τα ταξίδια της, το ημερολόγιο μοτοσυκλέτας..
Καλό απόγευμα..(ανάρτηση μαχαιριά)
Καλησπέρα. Για άλλη μια φορά η αναρτησή σου είναι απλά μαγική ...
Καλησπέρα Αναστασία,
εκείνα τα κρύα βράδυα του Σαββάτου καλή μου να ανατρέχεις στα ομορφότερα και να καλοτυχιζεις τον εαυτό σου που τα έζησες.
Γιατί ή ζωή θα σου φέρει και άλλα.
Αν κρίνω από τη γραφή σου αξίζει να σου στείλει!
Καλό σου βράδυ.
Καλή μου Αναστασία
Αν θες τη γνώμη μου...
όχι, σε καμία περίπτωση
δεν αξίζει να κινήσε στους
κακόηχους κάποιου άλλου.
Ψάξε βρές τον εαυτό σου,
αυτόν τον μοναδικό συναρπαστικό
εαυτό που σε κάνει μοναδική
πίστεψε σε ΣΕΝΑ,
μην κρεμάς την ευτυχία σου σε άλλον
είναι το μεγάλο μας λάθος αυτό...
ότι δεν κόλλησε μαζί σου
ποτέ δεν θα σε κάνει ευτυχισμένη
μιλάει ο πόνος σου μα πρέπει
Εσύ να τον γιατρέψεις...
μην του κάνεις τα καπρίτσια
και του δίνεις δύναμη
γιατί αλλιώς δεν έχει...
Εσύ καλή μου, μόνο Έσύ...
Σε φιλώ γλυκά ***
"Στο χέρι σου είναι, πάρε τη παλέτα με τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο των συναισθημάτων σου και μπες μένα". ΝΚ
αναστασια μου γλυκια αρκετα ξεγυμνωσαμε τις ψυχες μας ετσι δεν ειναι...;
κουραστηκα τοσο πολυ πια και κρυωνω...κρυωνω χωρις να μου προσφερουν ενα πουλοβερ φτιαγμενο με ονειρα...
οχι δεν αξιζει να ζουμε με κακους ηχους...οχι δεν θελουμε αλλο να καθρεφτιζομαστε σε ματια που δεν φυλακιζουν σαν θησαυρο την υπαρξη μας...
δεν μας αξιζει αυτο...ειναι λιγο για μας που ξερουμε να δινουμε με παθος...
πες σ'εκεινη πως υπαρχει...γιατι την αγαπαμε εμεις ολοι...!!!
σε φιλω πολυ γλυκια μου!!!
@ Καλή μου Αμάλθεια,
η αγάπη χωρίς σ'αγαπώ μοιάζει με νύχτα χωρίς φεγγάρι,
σκοτεινή και άδεια.
Γλυκό ξημέρωμα να έχεις!!
@ Προμηθέα,
η μοναξιά μέσα σε γνώριμη αγκαλιά πονάει πιότερο από τους ξένους εκείνους τόπους
και το κενό μοιάζει με λήθαργο που σαν ξυπνήσεις νιώθεις πως έχασες κομμάτια της ζωής σου.
Καλώς σε βρίσκω!!
@ Γλυκιά μου Artanis,
όταν φτάσει ο έρωτας να γίνει μελό τότε θα ξέρεις πως σε λίγο θα πέσουν και οι τίτλοι τέλους.
Να έχεις ένα γλυκό ξημέρωμα αν και τόσο παγωμένο
@ Καλή μου Cassiel,
είναι φορές που πιστεύω πως το να βρεις κάποιον να σ'αγαπά πραγματικά, να γίνεις ο κόσμος του κι εκείνος ο δικός σου μοιάζει με κινηματογραφική ταινία.
Μόνο εκεί συμβαίνουν και όλα δείχνουν τόσο εύκολο και αληθινά,
μα η ζωή απέχει τόσο από την μεγάλη οθόνη...
Γλυκά φιλιά σου στέλνω και σ'ευχαριστώ
@ Κωνσταντίνε,
αυτό είναι το κεντρικό νόημα της ανάρτησης μου,
το δίλημμα αυτό,
μα όλοι ξέρουμε την απάντηση έτσι δεν είναι;
Το κλαμπ αυτό έχει πολλά μέλη και όλοι κάνουμε συχνά στον εαυτό μας αυτήν την ερώτηση,
για μερικούς ίσως είναι μια λύση ένας άνθρωπος σαν αίθουσα αναμονής μέχρι να έρθει η στιγμή να μπεις στην κύρια αίθουσα.
Για μένα όμως αυτή δεν είναι λύση.
Να αφήνεις κομμάτια σου σε "αίθουσες" που ξέρεις πως δεν θα γεμίσουν το μέσα σου...
Καλό ξημέρα!!
@ Μαρία μου,
οι στίχοι αυτοί έχουν τόση δύναμη που σε παρασέρνει.
Γλυκά φιλιά
@ Leviathan,
Ο εαυτός μας πρέπει να είμαστε πάντα,
ακόμη κι αν σε κάποιους δεν αρέσει..
Καλό ξημέρωμα φίλε και όπως είπες κι εσύ
κρύο...αλλά μοναχικό!!
@ Παπαρούνα μου,
Ο Παπακωνσταντίνου είναι ο μεγάλος μου έρωτας,
η μουσική του συντροφεύει πολλά βράδια μου και γεμίζει πολλές στιγμές μου.
Σ ευχαριστώ πολύ!!
@ Αρη μου έχεις απόλυτο δίκιο,
τα μάτια της ψυχής δεν κάνουν λάθη και εκείνος που δεν μπορεί να δει μ'αυτά δεν βλέπει εμένα.
Να έχει ένα γλυό ξημέρωμα
@ Animavox,
Θα αψηφήσω το κρύο και θα ανέβω στην μηχανή,
γιατί τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από την αίσθηση ελευθερίας,
εκεί δεν σε αμφισβητεί κανείς έχεις το χάδι του αγέρα και την αγκαλιά τ'ουρανού και της θάλασσας,
γιατί δεν θέλεις τίποτε άλλο πέρα από μια αγκαλιά και ένα χάδι.
Και που ξέρεις ίσως τα φύλλα σου ψιθυρίσουν σ'αγαπώ καθώς περνάς
@ Γεια σου θαλασσινέ,
η αλμύρα της θάλασσας σου φτάνει μέχρι εδώ...
Καλό ξημέρωμα να έχεις και σ'ευχαριστώ!!
@ ab-see,
το μυαλό κάνει ταξίδια και σταματά πάντα σ'εκείνα που σε πόνεσαν,
μα σαν έρθει το πρωί όλα αλλάζουν και το ταξίδι πάλι ξεκινά.
Δεν μας ακούει και γυρίζει γύρω από στιγμές που θέλεις να ξεχάσεις.
Μα ο χρόνος περνάει και φέρνει πιο κοντά την λησμονιά...μια ανάσα είναι πια.
Σ'ευχαριστώ που στάθηκες
@ Γλυκιά μου Μαργαρίτα,
αυτούς τους κακόηχους ήχος δεν θα τους βάλω ποτέ στην ζωή μου.
Και έρθει κάποια στιγμή να περάσουν κάτω από το παράθυρο μου θα κλείσω ερμητικά τ'αυτιά.
Για ότι δεν κολλάει μαζί σου δεν σου ταιριάζει.
Σ'ευχαριστώ τόσο πολύ...
@ Eleanadim16,
κρατώ την παλέτα ξάνά στα χέρια μου και μαθαίνω από την αρχή να γεμίζω χρώματα τον πίνακα μου.
καλό ξημέρωμα να έχεις
@ Γλυκιά μου Νεράιδα,
τα λόγια σου βάλσαμο στην ψυχή,
σαν το όμορφο παραμύθι σου μου έδωσε φτερά να πετάξω ξανά.
Τα μάτια που στο βλέμμα τους δεν καθρεφτίζεται η ψυχή σου είναι μάτια που δεν σε είδανε ποτέ κι ας σε κοιτούσαν...
Στην καρδιά μου σας κρατώ όλους σε μια τεράστια αγκαλιά!!!!
Να έχεις ένα γλυκό ξημέρωμα όσο γλυκιά είναι η καρδιά σου
Ανάσαινε, αρκεί αυτό να μην είναι αναστεναγμός.
Θυμήσου, αρκεί αυτό να μην γίνει νοσταλγία.
Χαμογέλασε αρκεί να είναι αλήθεια.
Όμορφα τα είπες. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές δεν χρειαζόμαστε τους άλλους για να νιώθουμε ότι "υπάρχουμε", αλλά πού και πού τους έχουμε ανάγκη. Μερικές φορές αυτό το πού και πού μεταμορφώνεται σε πάντοτε.
νύχτες!
ναι!
ουφ!
καμιά φορά δεν χρειάζεται προσπάθεια...δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι...απλά όλα έρχονται όπως πρέπει να έρθουν!!μήπως εκέινη είναι η μοναδική φορά που πρέπει να ασχοληθούμε; φιλάκια πολλά!
Μαγευτικό... το μπλοκάκι σου εννοώ...
:) Χαίρομαι που σε βρήκα!!!
Τόσες κουβέντες μαζεμένες να με αγγίξουν δύσκολο κατόρθωμα..
Ιδιαίτερο μπλοκάκι από έναν ιδιαίτερο άνθρωπο φαντάζομαι.. και σε πλάθω με το μυαλό μου!!
Άτομο που δεν πόνεσε ποτέ του.. δεν υπάρχει ακόμα.. δεν έχει γεννηθεί..
Όσο αφουγκραζόμαστε και ζούμε με αυτό που μας πονάει .. γινόμαστε πιο δυνατοί , καλύτεροι άνθρωποι..
Μαθαίνουμε να ζούμε με τον συνάνθρωπο πραγματικά... πόσο μάλλον με τον συντροφό μας!!
Θα την βρεις την άκρη, δεν σε φοβάμαι... άνθρωπος που οδηγάει μηχανή ξέρει να χαράζει πορείες..
Κρίμα που δεν είσαι στην Αθήνα :)
Την καλησπέρα μου!
Κάνε όμορφα δώρα στην Αναστασία και άσε να περάσει λίγος χρόνος χωρίς πολλές σκέψεις.
Τα πράγματα ξεθωριάζουν.
Οι επιλογές αποκλείουν.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
..να γίνεις χαμογελαστή και χαρούμενη για να κολλήσει πάνω σου Αναστασία :)
Καλη βδομάδα :)
Έχουν σκόνη οι καθρέπτες σου αγαπητή. Καθάρισέ τους και θα δεις όχι τί πρέπει να κάνεις αλλά τί θέλεις να κάνεις.
Καλησπέρα
@ Σπύρο,
η αναπνοή γίνεται αναστεναγμός όταν οι θύμησες γίνουν νοσταλγία.
Και εκείνο το χαμόγελο στα χείλη σου παγώνει όταν δεν είναι αληθινό.
@ Λάκη,
όταν το που και που φτάσει να γίνει πάντοτε τότε χάνεις τον εαυτό σου και γίνεσαι κομμάτια διάσπαρτα που ψάχνουν να ενωθούν μέσα σε δύο μάτια,
μέχρι την στιγμή εκείνη που θα καταλάβεις πως δεν έχει νόημα να ψάχνεις τον εαυτό σου μέσα σε άλλους.
@ Κατ,
νύχτες και νύχτες,
ατέλειωτες έρχονται και φεύγουν χωρίς ούτε λεπτό να σταθούν...
@ Καλή μου αγγελόσκονη,
εκείνη είναι η μοναδική φορά που πρέπει να ασχοληθούμε,
το έμαθα πια καλά αυτό!!!
@ micra,
σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου,
θα την βρω την άκρη αυτό είναι σίγουρο γιατί όλοι ξέρουμε από δάκρυα κι έτσι μάθαμε να χαράζουμε νέα πορεία...
@ Καλέ μου Krye,
είπαμε να φτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή έτσι;
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από τον μέσα κόσμο μας!!
@ Ilia μου,
χαμογελαστή και χαρούμενη είμαι πάντα,
με μέσα μας όλοι δεν κρύβουμε ένα μικρό αγκάθι;
@ island,
ναι έχεις δίκιο έχει τόση σκόνη που μπορώ να ζωγραφίσω πάνω του,
γιαυτό επιλέγω να ζωγραφίσω ένα χαμόγελο
Το σχόλιό μου είναι άσχετο αλλά ελπίζω να με δικαιολογήσετε.
Aν έχεις έστω και ένα μικρό δείγμα ανθρωπιάς απάνω σου διάθεσε ένα λεπτό να διαβάσεις το ακόλουθo email..
Νέα μόδα έχει σηκωθεί στην Κίνα τον τελευταίο καιρό και δεν αφορά ρούχα, αλλά ζωντανά γατάκια τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε γυάλινα μπουκάλια παραμόρφωμένα παίρνοντας το σχήμα του μπουκαλιού!!!
Αν είναι δυνατόν!!!!
Το ζώο ταΐζεται με καλαμάκι από μια μικρή εισδοχή και αφοδεύει από μια τρύπα στο πίσω μέρος του βάζου.
Λίγο πρίν τοποθετηθεί μέσα στο βάζο το γατάκι δέχεται ηρεμιστικό μυών ούτως ώστε να μην μπορεί ν΄ αντισταθεί.
Μέσα σε ένα μήνα και με τις "κατάλληλες" ανθρώπινες επεμβάσεις το γατάκι παίρνει το σχήμα του βάζου.. Ακόμα και το κεφάλι του!!
Τα ζώα μετά πωλούνται για σουβενίρ στο σπίτι..
Για περισσότερες πληροφορίες: http://zealcorp.com/bonsaikitten/bkintro.html
Μαζεύονται υπογραφές στη ακόλουθη ιστοσελίδα http://www.petitiononline.com/J1A2D3E4/petition.html και σας παρακαλω να διαθέσετε ούτε ενα λεπτό από το χρόνο σας να υπογράψετε να σταματήσει αυτή η κτηνωδία.
Προωθήστε αυτό το email σε όσους περισσότερους μπορείτε και μην ξεχνάτε να διαγράφετε τις προηγούμενες επαφές από τον κορμό του μηνύματος.
Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει περισσότερο,
εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος..
KALHM'ERA
Ναι,θα συμφωνήσω με τον 'Ανεμο.
Η μοναξιά μέσα στο πλήθος είναι το χειρότερο είδος.
Καλή σου μέρα.
kalispera!!exeis prosklisi!!!!!
ματ στην ευτυχία...
μπα, δεν σε βρίσκω μελό.., μια χαρά!
φιλιάαα από το ελσίνκι, παγωμένα, λόγω του -3 εδώ...
@ Μιχάλη σ'ευχαριστώ για την ενημέρωση δεν το είχα καν ακούσει,
θα κάνω ότι μπορώ.
@ Aneme,
είναι η μοναξιά που σε κάνει να νιώθεις ξένος μέσα σε γνώριμα "στενά"
@ Γλυκιά μου ανασαιμιά,
όλοι το έχουμε νιώσει,
να περπατάς μέσα σε πλήθος κι όμως να είσαι μόνη
@ Leviathan,
Θα ανταποκριθώ σύντομα στο κάλεσμα σου,
σ'ευχαριστώ.
@Μικρέ ξενιτεμένε κι εγώ αυτό βλέπω :)))
Σε ζηλεύω που είσαι εκεί αυτές τις μέρες,
χιόνι και Χριστούγεννα τι άλλο να θέλεις!!
...αγκάθι σίγουρα έχουμε, όπως τα τριαντάφυλλα :)
Ilia μου ο καθένας μας κρύβει στην ψυχή του ένα μικρό αγκάθι,
έτσι δεν θα ξεχάσει ποτέ...
Hi,
I am new here..First post to just say hi to all community.
Thanks
Δημοσίευση σχολίου