ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ένα τόσο μικρό αφιέρωμα για εκείνους τους ήρωες.

Για εκείνους που έδωσαν την ζωή τους για να μπορούμε εμείς

Τώρα

Αύριο

Να χαμογελάμε.

Την παραμονή της επετείου την πέρασα σε εκείνα τα ιστορικά χώματα.

Στο καλπάκι.

Το ιστορικό μουσείο μαρτυρά όλες τις λεπτομέρειες του φρικτού πολέμου.

Το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου έγινε αναπαράσταση της μάχης μέσα στα χαρακώματα στα βουνά του Καλπακίου.

Μέχρι τώρα γνώριζα τα γεγονότα σαν να διάβαζα απλά ένα βιβλίο.

Στην αναπαράσταση όμως έζησα όσα περιγράφει στο γράμμα του ο στρατιώτης στο βίντεο.

Έζησα την φρίκη του πολέμου μέσα από μια απλή αναπαράσταση.

Λέω απλή όχι για να την υποτιμήσω αλλά για να δείξω πως μέσα από μια αναπαράσταση,

από απόσταση ασφαλείας και με ψεύτικα πυρομαχικά ένιωσα το αίμα μου να παγώνει.

Δεν ξέρω τι να πω…νιώθω τόσο μικρή και ασήμαντη.


Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής τους




Σε εκείνους που άφησαν πίσω τους,
στον δρόμο που πέρασαν χαρακιές,
Σε εκείνους που ότι ονειρεύτηκες
και
ότι δεν τόλμησες να ονειρευτείς το φέρανε εμπρός σου.
Σε εκείνους που σε δύσκολους καιρούς
απλώσανε τα στήθη τους ασπίδα να σε σώσουν.
Σε εκείνους που σήμερα ζουν ξεχασμένοι απ΄όλους.
Μα ζουν.
Στον ελεύθερο αέρα που αναπνέουμε,
στα ήσυχα βράδια που ξαπλώνουμε να κοιμηθούμε,
στο άρωμα των γιασεμιών,
στην αλμύρα της θάλασσας.
Σε εκείνους που άφησαν το αίμα τους να κυλίσει
θυσία στον βωμό της καθημερινότητας μας.
Σε όλους εκείνους που δεν γνώρισα
μα χάρη σ΄αυτούς υπάρχω σήμερα.
Εσείς που με τον αγώνα σας δικαιώσατε την ζωή μας,
Εσείς που με το αίμα σας χαράξατε την πορεία μας.
Εσείς που με την ζωή σας χαρίσατε την ελευθερία μας.
ΕΣΕΙΣ
Αδικημένοι μα τόσο δίκαιοι.
Στερημένοι μα τόσο απλόχεροι.
Τιμημένοι μα τόσο ξεχασμένοι...

'Ενα βίντεο με φωτογραφίες από το πολεμικό μουσείο στο Καλπάκι.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΡΩΜΙΟΣΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΔΙΔΥΜΑ