Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ



Ένα τόσο μικρό αφιέρωμα για εκείνους τους ήρωες.

Για εκείνους που έδωσαν την ζωή τους για να μπορούμε εμείς

Τώρα

Αύριο

Να χαμογελάμε.

Την παραμονή της επετείου την πέρασα σε εκείνα τα ιστορικά χώματα.

Στο καλπάκι.

Το ιστορικό μουσείο μαρτυρά όλες τις λεπτομέρειες του φρικτού πολέμου.

Το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου έγινε αναπαράσταση της μάχης μέσα στα χαρακώματα στα βουνά του Καλπακίου.

Μέχρι τώρα γνώριζα τα γεγονότα σαν να διάβαζα απλά ένα βιβλίο.

Στην αναπαράσταση όμως έζησα όσα περιγράφει στο γράμμα του ο στρατιώτης στο βίντεο.

Έζησα την φρίκη του πολέμου μέσα από μια απλή αναπαράσταση.

Λέω απλή όχι για να την υποτιμήσω αλλά για να δείξω πως μέσα από μια αναπαράσταση,

από απόσταση ασφαλείας και με ψεύτικα πυρομαχικά ένιωσα το αίμα μου να παγώνει.

Δεν ξέρω τι να πω…νιώθω τόσο μικρή και ασήμαντη.


Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής τους




Σε εκείνους που άφησαν πίσω τους,
στον δρόμο που πέρασαν χαρακιές,
Σε εκείνους που ότι ονειρεύτηκες
και
ότι δεν τόλμησες να ονειρευτείς το φέρανε εμπρός σου.
Σε εκείνους που σε δύσκολους καιρούς
απλώσανε τα στήθη τους ασπίδα να σε σώσουν.
Σε εκείνους που σήμερα ζουν ξεχασμένοι απ΄όλους.
Μα ζουν.
Στον ελεύθερο αέρα που αναπνέουμε,
στα ήσυχα βράδια που ξαπλώνουμε να κοιμηθούμε,
στο άρωμα των γιασεμιών,
στην αλμύρα της θάλασσας.
Σε εκείνους που άφησαν το αίμα τους να κυλίσει
θυσία στον βωμό της καθημερινότητας μας.
Σε όλους εκείνους που δεν γνώρισα
μα χάρη σ΄αυτούς υπάρχω σήμερα.
Εσείς που με τον αγώνα σας δικαιώσατε την ζωή μας,
Εσείς που με το αίμα σας χαράξατε την πορεία μας.
Εσείς που με την ζωή σας χαρίσατε την ελευθερία μας.
ΕΣΕΙΣ
Αδικημένοι μα τόσο δίκαιοι.
Στερημένοι μα τόσο απλόχεροι.
Τιμημένοι μα τόσο ξεχασμένοι...

'Ενα βίντεο με φωτογραφίες από το πολεμικό μουσείο στο Καλπάκι.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΡΩΜΙΟΣΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΔΙΔΥΜΑ





34 κίτρινα φύλλα:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μονάχα η φωνή σε κανει να ανατριχιάζεις..
Ακομη και μεις (καποιοι απο μας) που δεν ζησαμε τον πόλεμο , εχουμε να θυμόμαστε πολλα ,γιατι στο παρελθόν κάθε αναπαράσταση και καθε γιορτινή μερα ήταν μοναδική..
Τωρα ομως..;
Τα παιδια μας..;
Ας μην μιλησουμε γι αυτα..
Το σημερα ειναι τοσο μα τοσο άδειο πια

e-ioannis είπε...

Μπραβο για τον πατριωτισμο σου !

Σταλαγματιά είπε...

Μαρία μου,
εξοργίζομαι τόσο που σήμερα σιγά σιγά αυτοί οι άνθρωποι- ήρωες ξεχνιούνται και περνούν.
Δεν φταίνε τα παιδιά για την άγνοια τους
φταίνε εκείνοι που θέλουν να λέγονται πρωθυπουργοί που καταστρέφουν την παιδία.
Στήρες γνώσεις προσφέρουν και τίποτε άλλο.
Διάβασα γράμματα τους και ακόμα και τώρα ανατριχιάζω.
Στα αυτιά μου ακόμα ηχούν οι λέξεις...

Απόντες
έπεσαν υπέρ πατρίδος

Σταλαγματιά είπε...

e-ioanni,
τα χώματα αυτής της χώρας είναι ποτισμένο με τόσο αίμα...
τα λόγια μου φτωχά

Artanis είπε...

Καλησπέρα καλή μου...
Ωραία ανάρτηση...
Παρεπιπτόντως: Η ωραία δροσερή μελαχρινή δεσποινίδα της φωτό, στην πλαϊνή μπάρα του ποστ, ποια είναι; Πρώτη φορά τη βλέπω εκεί...Μήπως είσαι εσύ;

eva είπε...

Πάντα ριγώ στις σχολικές γιορτές των παιδιών μου και εκνευρίζομαι όταν βλέπω πως τα ίδια τα παιδιά δυσκολεύονται πια να μπουν στο κλίμα της περίστασης. Δεν φταίνε βέβαια τα παιδιά. Όλο το φταίξιμο βαραίνει γονείς και δασκάλους.
Στην παρέλαση κάθε χρόνο ο αριθμός των ηρώων της αντίστασης που παρελαύνουν ολοένα λιγοστεύει. Σε λίγα χρόνια θα απομείνει μόνο η ανάμνησή τους. Είναι κρίμα που τα αφήνουμε όλα αυτά να ξεχαστούν. Είναι αχαριστία. Για ότι απολαμβάνουμε σήμερα κάποιοι έχυσαν το αίμα τους. Κάποιοι μεγάλωσαν χωρίς πατέρα. Κάποιοι έχασαν τα πόδια τους, το φως τους. Είναι εξωφρενικό να τα θεωρούμε γραφικά όλα αυτά.

Υπέροχη ανάρτηση, Αναστασία μου. Χρειαζόταν. Και μόνο ως υπενθύμιση.

Καλό σου βράδυ.

Σταλαγματιά είπε...

Artanis μου,
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,
είσαι άκρως επιεικής μαζί μου,
για την φωτογραφία.
Ναι είμαι εγώ σε μια απο τις φωτογραφίες που τράβηξα το 4ήμερο αυτό.
Βρίσκομαι στον ποταμό αώο.
Η πιο όμορφη θέα που μπορείς να φανταστείς.
Ετοιμάζω την επόμενη ανάρτηση με τις φωτογραφίες μου αυτές.

Καλό σου βράδυ!!

Σταλαγματιά είπε...

evaggelia μου,
είμαι ακόμα συγκλονισμένη από την αναβίωση των ημερών εκείνων.
Κάθε χρόνο με άγγιζε μα φέτος νομίζω πως έζησα κι εγώ λίγο έως ελάχιστα το βάρβαρο πόλεμο.
Στα μάτια των συγγενών που κατέθεσαν στεφάνια και παρακολούθησαν την αναπαράσταση της μάχης στο Καλπάκι.
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω πως ένιωσα και πως νιώθω ακόμα.
Όταν άκουγα τα ονόματα τους...
απόντες
έπεσαν υπέρ πατρίδος
και ύστερα ντουφεκιές.

Δεν πρέπει να ξεχαστούν,
τα νέα παιδιά πρέπει να νιώσουν το μεγαλείο της αυτοθυσίας εκείνων των ανθρώπων.

Διάβασα γράμματα στρατιωτών από το μέτωπο.
Ακόμη τρέμει η φωνή μου,
είναι αδύνατο να πιστέψω πόσο ήθελαν να πολεμήσουν.
Νιώθω φυλακισμένος εδώ μέσα ενώ έξω γίνεται πόλεμος.
Θέλω να αγωνιστώ για την πατρίδα μου.
Έλεγε στρατιώτης που βρίσκονταν τραυματισμένος στο νοσοκομείο.

Νομίζω πως θα μπορούσα να γράφω όλο το βράδυ για όσα βίωσα στο Καλπάκι αυτές τις μέρες.
Οσοι έχουν παιδιά πρέπει να περάσουν από εκεί αυτην την μέρα, από το ιστορικό μουσείο.
Να διδάξουν στα παιδιά τους αυτά που έπρεπε να κάνει το κράτος.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναστασια μου,
μπραβο σου γι αυτη σου την αναρτηση!
λυπαμαι που οσο περναν τα χρονια αυτοι οι ανθρωποι θα ξεχαστουν γιατι η σημερινη Ελλαδα δεν θυμιζει σε τιποτα εκεινη που καποτε ανθρωποι πεθαιναν για εκεινη...
θα ξεχαστουν γιατι τωρα προτιμαν να προβαλουν πως εκαναν παρελαση τα παιδια με κοντες φουστες και φρατζες στα μαλλια...γιατι χανεται η ουσια και μενει μονο μια αστεια επιφανεια...
γιατι αν καθενας απο μας ξεχωριστα δεν αποφασισει να μαθει στα παιδια του την ιστορια δεν θα μαθουν τιποτα απο τα σχολεια...δεν θα εχουν ιδανικα...
λυπαμαι πραγματικα και φοβαμαι για τα παιδια που θα φερω καποια μερα στον κοσμο...
να σαι καλα γλυκια μου!
νεραιδενια φιλια!

Σταλαγματιά είπε...

Ναιάδα,
συμφωνώ απόλυτα με αυτό που είπες

"γιατι αν καθενας απο μας ξεχωριστα δεν αποφασισει να μαθει στα παιδια του την ιστορια δεν θα μαθουν τιποτα απο τα σχολεια...δεν θα εχουν ιδανικα... "

Πρόσθεσα ένα βίντεο που έφτιαξε η αδερφή μου με φωτογραφίες από το πολεμικό μουσείο του Καλπακίου.
Ελάχιστα δείγματα της φρίκης του πολέμου.

Σπύρος Μπένος είπε...

Ιδανικά, όνειρα, πατρίδα, λόγος για να ζεις αλλά και να πεθάνεις.

Unknown είπε...

Σπύρο μου μέσα στις 3 αυτές λέξεις έκλεισες το νόημα της ζωής !!!

L' Aesthete Soleil είπε...

Πόσα τους οφείλουμε... Κι εμείς βρίσκουμε ευκαιρία για να τους χλευάζουμε... Με ποικίλλους τρόπους.

Μαργαρίτα είπε...

Πολύ δυνατή ανάρτηση καλή μου!!!
Δεν έχω δει ποτέ αναπαράσταση
από κοντά μα... αυτή τη στιγμή
πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω...

Το μόνο...
Να θυμόμαστε
Να τιμούμε
Να σεβόμαστε

Να είσαι καλά
Σε φιλώ***

? είπε...

μπράβο anastasia!
ήθελα κι εγώ να κάνω 1 αφιέρωμα αλλά σίγουρα δε θα μοιαζε με το δικό σου.. Καλή συνέχεια

Χριστίνα Γεωργαλλή είπε...

Πολύ όμορφη η ανάρτησή σου. Αλλά σου έστειλα κατά κύριο λόγο για τα ποιήματα που έχεις αναρτήσει στη δεξιά στήλη. Είναι πράγματι υπέροχα. Λένε όλα αυτά που μπορεί να μην ακούσεις ποτέ από ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Τα φιλιά μου.

SDRyche είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση. Φόρος τιμής για πολλά πράγματα..

Είναι γεγονός ότι σήμερα επικρατεί μια γενικότερη απαξίωση για το θέμα των εθνικών εορτών. Είμαστε λαός που ξεχνάει εύκολα.
Αλλά ξέρετε κάτι; Αυτές τις μέρες πέτυχα αρκετές ανάλογες αναρτήσεις και μάλιστα μερικές είναι από εκπαιδευτικούς. Όσο λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτούς κι εσάς που νιώθουν μέσα τους την ουσία της μέρας τότε ο καθένας με το ρόλο του (εκπαιδευτικός, γονιός κτλ) μπορεί να διατηρήσει τη φλόγα ζωντανή και να μην ξεχαστούν αυτά που δεν πρέπει να ξεχαστούν γιατί πλεόν τα θεωρούμε δεδομένα.
Θα μου πείτε ότι μπορεί να είναι λίγοι αυτοί και πως θα μπορέσουν να νικήσουν; Μα και τότε, οι λίγοι δεν ήταν αυτοί που νίκησαν τους πολλούς;

Την καλησπέρα μου.

Σταλαγματιά είπε...

l aesthete soleil,
τους οφείλουμε την ελευθερία μας,
δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό απο αυτό.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

Σταλαγματιά είπε...

Μαργαριτούλα μου,
τα λόγια είναι φτωχά όταν μιλούν οι καρδιές και οι ψυχές.
Σε φιλώ γλυκά

Σταλαγματιά είπε...

Νίκο μου,
στην ψυχή σου τους τιμάς και όχι στα λόγια ή τις αναρτήσεις και αυτό αρκεί.
Σ'ευχαριστώ για το πέρασμα σου
σε φιλώ

Σταλαγματιά είπε...

Χριστίνα,
όσα διάβασες στο δεξιό μέρος του μπλογκ είναι αυτά που φυλάω στην καρδιά σαν θησαυρούς.
Είναι αυτά που μ'αγγίζουν κάθε φορά.
Σ'ευχαριστώ πολύ και καλώς ηρθες

Σταλαγματιά είπε...

sdryche,
συμφωνώ με όσα ανέφερες
και ιδιαίτερα με τον επίλογο σου,
οι λίγοι νίκησαν τους πολλούς.
Πάντα στις καρδιές μας θα φωλιάζουν και θα μας δείχνουν το δρόμο για την δύναμη και την νίκη.
Και αυτό πρέπει να περάσει από γενιά σε γενιά, να μην χαθεί ποτέ.

Σε φιλώ

jacki είπε...

Όμορφο μνημόσυνο τους έκανες. Για να θυμούντε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Leviathan είπε...

polla bravo gia tin anartisi sou!!!exoume arxisei na ta ksexname ola auta...filia!!

Artanis είπε...

Καλή μου, έχεις προσκληση για παιχνίδι...Σε φιλώ...

Σταλαγματιά είπε...

Jacki,
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Έτσι ακριβώς πρέπει να γίνει.
Καλό σου βράδυ!!!

Σταλαγματιά είπε...

leviathan,
σ'ευχαριστώ πολύ,
στην μνήμη όλων εκείνων που θα ζουν παντοτινά !!
Καλό σου βράδυ!

Σταλαγματιά είπε...

artanis μου,
σ'ευχαριστώ πολύ πολύ αλλά το έχω παίξει το παιχνίδι πριν λίγες μέρες και μου άρεσε πολύ.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ καλή μου

"ζαχαρούλα.." είπε...

υποκλίνομαι και εγώ με την σειρά μου!!!!!!

καλημέρα!

..αγγελόσκονη.. είπε...

ήρωας...ήρωας...κάτι μου θυμίζει αυτή η λέξη!!δεν την ξέρω όμως...δεν ξέρω την αληθινή της σημασία...γιατί άργησα να γεννηθώ!!φιλάκια!!

Ιάκωβος είπε...

και ο ξενιτεμένος να τα ακούει από το ίντερνετ... ας είναι...
τουλάχιστον διαβάζω κι εδώ σχετικά..
προχτες ξεσκαλισα τα απομνημενυματα του μακρυγιαννη απο τη βιβλιοθηκη του Ελσινκι!
να είσαι καλα

Σταλαγματιά είπε...

ζαχαρούλα μου,
υποκλινόμαστε όλοι στην τόλμη τους!!!

Σταλαγματιά είπε...

αγγελόσκονη,
έχεις δίκιο,
σήμερα ήρωες είναι εκείνοι που έχουν ακριβά αυτοκίνητα και πολυτελείς βίλες ...

Σταλαγματιά είπε...

Μικρέ μου ξενιτεμένε Ιάκωβε,
εσείς νιώθετε τον παλμό της χώρας μας πιο έντομα από εμάς που ζούμε σ'αυτήν.
Να "σκαλίζουμε" πρέπει όλοι βιβλία που αναφέρονται σε μεγάλες προσωπικότητες και σημαντικά γεγονότα, γιατί σ'αυτήν την ηλικία είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την γνώση ή την άγνοια μας.