Τρίτη 8 Ιουλίου 2008
Τάσος Λειβαδίτης
Μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν μες στην συντομία των ημερών,
Σκέψεις υπέροχες που αρκέστηκαν στα δάκρυα,
Και τις νύχτες η πικρή ανάμνηση εκείνων που σε πρόδωσαν
Ώσπου άρχισε να βρέχει
Και οι στάλες πάνω στα τζάμια διαγράφονταν δυσανάγνωστες .
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
38 κίτρινα φύλλα:
Ότι και να πω για τον Λειβαδίτη είναι λίγο. Από τους πολύ αγαπημένους μου.
Πολύ καλή επιλογή έκανες.
Λειβαδίτης,
Ο ποιητής του έρωτα και του πολέμου.
Η μεγάλη μου αδυναμία!
Σ΄ευχαριστώ πολύ καλώς ήρθες και να περνάς!
"Το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι από τη νύχτα έχει πάρει..."
Απίστευτοι στίχοι...
Απίστευτη μουσική...
Καταπληκτικό τραγούδι!
Η μουσική του Χατζιδάκι δεν είναι;
Ευχαριστώ, Αναστασία, που μου το θύμησες.
Όπως πάντα ρομαντική, ευαίσθητη
και με μύρια συναισθήματα,
δεμένα με την πραγματικότητα
της εποχής.
Χάνομαι στις αναρτήσεις σου
χαίρομαι την αίσθηση της ανθρωπιάς
και απολαμβάνω τους ήχους
και τις εικόνες που επιλέγεις.
Μια δροσοσταλίδα
στην καθημερινότητα.
Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου.
κι όταν ο ουρανός σου στείλει κάποιον δίπλα σου για να δει αυτό που δεν μπορείς να σχεδιάσεις σε κανέναν άλλο τότε το φεγγάρι θα σε αποδεσμεύσει και θα περπατήσεις στο μονοπάτι της ευτυχίας..
στο μονοπάτι που τα δέντρα σήμερα μπορεί να σου κρύβουν..
όταν ο ουρανός στείλει το σύννεφό του χαμηλά σε εσένα τότε θα παραμερήσεις τα δέντρα και τους θάμνους..
Dreamon,
Αυτά τα τραγούδια θα μένουν πάντα πρώτα στην καρδιά μας γιατί έχουν ποιότητα που λείπει στις μέρες μας.
Ναι είναι Μάνος Χατζιδάκις, ένα από τα πολλά αριστουργήματα του.
Σ ευχαριστώ για το πέρασμα σου!!
Ζαφορά,
Σ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια μα πάνω από όλα σ ευχαριστώ που έρχεσαι!!
Να έχεις μια όμορφη μέρα
Aggelisni23,
Υπέροχο το ποιητικό σου σχόλιο,
Κάτω από τον ίσκιο των δέντρων προσμένω να δω ξανά εκείνο το γνώριμο
Μονοπάτι.
Καλώς ήρθες!!!!
Κι είχα ξεχάσει πώς τα δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπό μου...
κι είχα πιστέψει σ'έναν ήλιο λυχνάρι που δεν σβήνει τις νύχτες αρκεί να τον γεμίζεις με το λάδι του κορμιού...
κι είχα γελάσει με τα λόγια που πίστευα θ' ακούσω να μου σφυρίζεις μέσα από τα δόντια σου
-λευκά- ίσως όχι και τόσο, από το τσιγάρο που ποτέ δεν έσβησες, και μ' έκαιγε λίγο-λίγο, σκορπώντας στάχτες τα λόγια που βιάστηκα να πω...
Δεν θα σου πω σήμερα Αναστασία μου για το ουράνιο τόξο που βγαίνει μετά τη βροχή, θα καθήσω εδώ, να μεθύσω μαζί σου από τις σταγόνες που πέφτουν στην διψασμένη στέρφα γη...
Σε νιώθω μελαγχολική καλή μου και δεν θέλω,
Είναι γλυκό το μεθύσι της βροχής μα το ουράνιο τόξο
Δίνει χρώμα στην ζωή μας!
Μαζί θα μετρήσουμε τις στάλες της μέχρι να δούμε να ξεπροβάλλει πάλι η ελπίδα.
Να προσέχεις καλή μου Βάϊα, μην μαγευτείς απ της σταγόνας το χορό....
Και ξεχαστείς ….
Eytuxia sto Mellon,exei mono autos pou thumatai to Parelthon
:)))))
Καλέ μου τρελέ,
το παρελθόν χαράζει πορεία μέσα μας και ορίζει τα αυριανά βήματα μας.
Μέσα από το φως του βρίσκουμε το δρόμο που θα ακολουθήσουμε.
ο άνθρωπος ορίστηκε να ζει το παρόν χρησιμοποιώντας τα συμπεράσματα του παρελθόντος και σκεπτόμενος τα όνειρα του μέλλοντος..
απόσπασμα απο το "ανάμεσα στην επιφάνεια":
κι αν το παρελθόν μας τραβα προς το σκοτεινό βυθό τότε τα όνειρα του μελλοντος θα μας επαναφέρουν ανάμεσα στην επιφάνεια, εκεί που γεννηθήκαμε εκεί που ισορροπούμε.. κι ίσως κάποια μέρα βγούμε έστω για μια στιγμή στην επιφάνεια εκεί που λάμπει ο ήλιος της ευτυχίας..
σκέψεις μου τρελές και περίεργες..
Μέρες ηλιόλουστες
συναντάς σ όλες τις εποχές.
Μα χαίρεσαι πιότερο
εκείνες του χειμώνα
οπου οι στάλες της βροχής
διαγράφονται δυσανάγνωστες....
Την καλημέρα μου
Αρης
Aggelisni23,
Το παρελθόν είναι κομμάτι του μέλλοντος.
Σαν γέφυρα που πρέπει να διασχίσουμε για να φτάσουμε στο αύριο.
Και τα όνειρα που κάνουμε έχουν τα χρώματα όσων ζήσαμε.
Αποτυπώματα που θα μας θυμίζουν …..για να μην ξεχνάμε ….
Παρελθόν – παρόν – μέλλον
Ένας κύκλος που ξεκινά και καταλήγει ξανά στο ίδιο σημείο.
Καλή σου μέρα !!
Άρη μου,
Οι στάλες της βροχής μοιάζουν με δάκρυα ψυχής.
Δυσανάγνωστες κ αλμυρές……
Να έχεις μια υπέροχη μέρα!!!!
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ' απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να λεει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα νάγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Αιθέρια αισθησιακή μου Αναστασία ,σου αφήνω και μια σιδερένια καλημέρα.
Καλέ μου sidera,
«Ανθρωπιά» έννοια στις μέρες μας χιλιοειπωμένη μα τόσο ξεχασμένη…..
Την πιο γλυκιά μου Καλημέρα κ ευχαριστώ για ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα !
Πόση αλήθεια χώρεσε σε λίγες λέξεις;
Αγάπη, ειλικρίνια και λίγο από μοναξιά, μικρά αποκυήματά σου..
Έχεις ξεχωριστή ψυχή καλή μου και σου αξίζει η ευτυχία να αποτελεί κομμάτι σου. Αφέσου..!
Γλυκά φιλιά, μεγάλη αγκαλιά και πολλές ηλιαχτίδες να φωτίζουν τον δρόμο σου..!
Ηλιαχτίδα μου,
Από τα βάθη της καρδιάς μου σ ευχαριστώ πολύ.
Δικαίωμα στην ευτυχία έχουμε όλοι !!!
Τα πιο γλυκά φιλιά για μια όμορφη μέρα.
Ξεχνιούνται τα μεγάλα γεγονότα; Ή στην καρδιά κοιμούνται, και περιμένουν.. Όνειρο γλυκό, τρυφερό, σφρίγος ζωής που κυλά σα το νερό, τη στιγμή την κατάλληλη να φανερωθεί;
Καλημέρα! Όμορφη η μουσική του Χατζιδάκι...
Καλέ μου Νικόλα,
Τα μεγάλα γεγονότα αφήνουν χαρακιές στης ψυχής την παλάμη.
Δεν μπορείς να τα ξεχάσεις,
Θα είναι πάντα εκεί να σου θυμίζουν βράδια βροχής
Κ τρικυμίας…..
Μόνον εσύ θα έκανες τόσο ρομαντική επιλογή, γλυκό ευαίσθητο κοριτσάκι, σηκώνω τα χέρια δεν μπορώ να σε κάνω να αλλάξεις διάθεση ,ελπίζω μόνο στο χρόνο, μα σ' αγαπώ και σε σκέπτομαι ,σου ανοίγω αγκαλιά για όποτε τη χρειαστείς και εχω .. γλυκειά αγκαλιά..μαμαδίστικη!
Γλυκιά μου αχτίδα,
Μια αγκαλιά ήταν πάντα το καταφύγιο μου.
Να με κρατά σφιχτά κ εγώ να κλείνω τα μάτια ασφαλής
Και ήρεμη.
Σ ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που με σκέφτεσαι
Και με νοιάζεσαι!!!
Από τους πιο αγαπημένους μου, ο Λειβαδίτης, με τον ερωτικό του λόγο...Υπέροχος...
Καλημέρα Αναστασία...
Πολύ "πικρή η ανάμνηση εκείνων που σε πρόδωσαν"...
Καλησπέρα Αναστασία μου!
Artanis μου καλημέρα,
Αγαπητός σε πολλούς ο λόγος του Λειβαδίτη.
Για μένα μοναδικος!!
Τέρας της αμάθειας,
Για μένα δεν υπάρχει πιο πικρή γεύση από την αίσθηση
Της προδοσίας ανθρώπων που αγάπησες!!
Καλή σου μέρα
"Μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν μες στην συντομία των ημερών"...
έτσι αισθάνομαι τον τελευταίο καιρό... να περνάει έτσι ο χρόνος και να μην το καταλαβαίνω...
Αναστασία, να είσαι καλά!!!
και εσύ και ο αντικατοπτρισμός σου (η αδερφή σου)
φιλιά
Τι κάνεις κοριτσάκι μου ; πέρασα για ένα γλυκό φιλάκι και μια αγκαλίτσα μαμαδίστικη είπαμε!
Nikiplo μου,
Έτσι νιώθω κ εγώ για μεγάλο διάστημα.
Τρέχει ο χρόνος δίπλα μου αγώνα δρόμου και δεν μπορώ
Να τον σταματήσω ούτε για μια στιγμή.
Σ΄ευχαριστώ πολύ κ εγώ κ ο αντικατοπτρισμός μου.
Χαχα μου άρεσε αυτό.
Να περνάς καλά ακόμα κι αν τρέχουν οι λεπτοδείκτες στα ρολόγια
Καλή μου αχτίδα μου έλειψαν οι μαμαδίστικες αγκαλιές σου!!
Να περνάς συχνά
Ποιητής του έρωτα και του πολέμου ο Λειβαδίτης, αφού ο έρωτας... πόλεμος είναι.
Καλό απόγευμα :)
Καλησπέρα!
Έχεις προσκλησούλα!!!
Τα φιλιά μου!
Πόσο δίκιο έχεις καλή μου evaggelia,
Ο έρωτας είναι πόλεμος,
Μα είναι ο πιο γλυκός πόλεμος
Από μικρό κ από τρελό,
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Καλή σου μέρα!!
Καλημερένια! Καιρό είχα να περάσω!
Έλα να σου πω κάτι μα μη μου παρεξηγηθείς... το όνομά μου τονίζεται στο "ι" και όχι στο "α" συνηθισμένο λάθος που το κάνουν όλοι όταν με πρωτογνωρίζουν...
ναι μάτια μου;
Ουπς ! sorry ούτε πρόσεξα που έμπαινε ο τόνος.
Sorry sorry.
Φιλάκια
Δημοσίευση σχολίου