Μοιάζουμε με δραπέτες,
Δραπετεύουμε από τη ζωή, από την ελπίδα, το αύριο.
Φοράμε μάσκα,
Ηθοποιοί, υποκριτές.
Χαμογελάμε άτονα, αγαπάμε βέβηλα.
Ζητάμε αδηφάγα.
Λαθρεπιβάτες στη φυγή.
Φυγή……..
Ότι απέμεινε να προσμένουμε ένα κομμάτι ουρανού,
Ότι απέμεινε να κοιτάμε ένα κομμάτι θάλασσας.
Μικρές βαρκούλες στην τρικυμία του αναπότρεπτου.
«Φοβάμαι» σου έλεγα,
«Δεν είναι γενναίος αυτός που δεν φοβάται», μου έλεγες.
Τώρα που ξημέρωσαν οι φόβοι μου μοιάζουμε φτωχοί λαθρεπιβάτες
Στις φτερούγες των πουλιών.
«Λυπάμαι» σου έλεγα.
«Δεν συγχωρείται αυτός που δεν λυπάται» μου έλεγες.
Κοιτάζω την απεραντοσύνη του αύριο και θυμάμαι…….
Εσύ το φως και το σκοτάδι,
Εσύ το χθες, το σήμερα, το αύριο.
Εσύ ότι ονειρεύτηκα και ότι δεν τόλμησα να ονειρευτώ.