Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Οι φόβοι του μεσημεριού!

Απαγγελία Κάτια Δανδουλάκη
Στίχοι Γιώργος Σταυριανός





Οι γρίλιες μου φέρνουν την αντηλιά
από το απέναντι σοκάκι,
σιωπή,
ακόμα και η βρύση σταμάτησε να στάζει,

όλα είναι λουσμένα στο μεσημέρι,
όλα είναι σιωπή
και φόβος,

μόνο μια μύγα δεν κουράστηκε να φέρνει κύκλους

μες το καυτό το απομεσήμερο,
με μάτια ορθάνοιχτα

παρακολουθώ μηχανικά τους επίμονους
περίπατους της.
Μες το δωμάτιο πλανιέται ακόμα η μυρουδιά του δεκαπενταύγουστου.

Η Μαρία ήρθε αμέσως μετά την εκκλησία
ντυμένη στα κόκκινα

και φεύγοντας
ξέχασε πάνω στην καρέκλα της
ένα ματσάκι βασιλικό
και ριζμαρί
που συνήθιζε να βάζει μες στα σφιχτά της στήθη.

Τα μάτια μου έπεσαν στο ασυμμάζευτο ακόμα τραπέζι της Κυριακής,

κανείς δεν είχε την δύναμη την ώρα τούτη
την περίεργη να το συμμαζέψει,

όλοι περιμέναμε να έρθει το απόγευμα,

όλοι περιμέναμε να σβήσει το μεσημέρι
.




Οι φόβοι που με κυρίευαν
άρχιζαν πέρα από την κλεισμένη πόρτα του δωματίου,
πιο κει ήταν το δέος,
η άγνοια,

η ακατανόητη πίκρα
που σου άφηνε η ζωή
στα άπλετο φως του καλοκαιριού,
η σκιά του απογεύματος μεγάλωνε,

οι αυλές γεμίζανε δροσιά,
οι πόρτες άνοιγαν,

οι φόβοι του μεσημεριού ξεθώριαζαν

έτσι καθώς δινόμουνα σιγά σιγά στην αγκαλιά της νύχτας .



Ήσουνα πάντα με την παρέα του Γιάννη
και όταν σε έβλεπα από μακριά

μια χαρά πρωτόγνωρη γέμιζε την καρδιά μου,

οι χτύποι της δυναμωναν
και όταν πια συναντιόμασταν
τα μάτια σου γινόντουσαν πελώρια

και ένα παίξιμο στα χείλη σου πρόδιδ
ε την αγάπη,
ήταν η ώρα που η σκιά έφτανε μέχρι τις γέρικες ελιές του θείου Γιώργου.
Δε θυμούμαι πια πότε σταμάτησα να σε συναντώ.

Ξέχασα ακόμη και το όνομα σου!

Την ώρα τούτη που η βρύση σταμάτησε να στάζει

και που η μανά δεν ονειρεύεται στο διπλανό κρεβάτι,
μόνο μια μύγα βουίζει επίμονα μέσα σε ένα δωμάτιο

Όπου πια δεν υπάρχει παρά το κενό...









56 κίτρινα φύλλα:

jeminis είπε...

Οι φόβοι του μεσημεριού,,,
που φέρνουν αναμνήσεις,,,
τόσο γλυκιές!!!
τόσο ζεστές!!!
μα και χαριτωμένες!!!
ας μη χαθούν ποτέ.
Μαζί θα ταξιδεύεις όσο τα χρόνια κι ας περνούν...
Υπέροχη η απαγγελία!!!
Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

...Οι φόβοι που με κυρίευαν
πιο κει ήταν το δέος,
η άγνοια,
η ακατανόητη πικρά...


Tόση μα τόση ομορφιά να δονεί ασφυκτικά κλεισμένη σε μία στιγμή μεσημεριού... ήχοι, αισθήματα, σκέψεις να παλεύουν να ξεφύγουν... να γεμίσουν τον χώρο... να διατρέξουν τον χρόνο...

Υπέροχη η Δανδουλάκη, η μουσική και φυσικά οι Ήλιοι που λατρεύω...

Φιλί μεγάλο σου στέλνω

kostasst είπε...

Δε θυμάμαι που το διάβασα, πως οι μοναχοί, περισσότερο απ' όλους τους "δαίμονες" τους, φοβόντουσαν αυτόν του μεσημεριού...
Εμείς πια, στερημένοι από μεσημέρια -σε κάποιο γραφείο κλεισμένοι, σε ένα αυτοκίνητο, σε κάποιο τραίνο- με χαμένη πια αυτή την αίσθηση της πρωινής σιωπής. Μόνο το καλοκαίρι, με φωνές τζιτζικιών εκείνη η παλιά αίσθηση επιστρέφει.
Και να που οι στίχοι, εμένα μου άφησαν μια γεύση καλοκαιριού. Αρμύρα και δροσερό καρπούζι...

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Οι φόβοι,το δέος,
η άγνοια,
η ακατανόητη πικρά μπερδεμένοι με
ένα ματσάκι βασιλικό
και ριζμαρί, με χτύπους καρδιάς δυνατούς , το παίξιμο στα χείλη παγώνουν το χρόνο...εκεί, πάντα εκεί. Σαν από πάντα...
Υπέροχο ποίημα, υπεροχη και η ανάρτηση μικρό μου!
Και η απαγγελία και οι ήλιοι και η ψυχή σου η τρυφερή!
Τα φιλιά μου!

Bουλα. είπε...

Δε θυμούμαι πια πότε σταμάτησα να σε συναντώ.

Ξέχασα ακόμη και το όνομα σου!

Την ώρα τούτη που η βρύση σταμάτησε να στάζει
και που η μανά δεν ονειρεύεται στο διπλανό κρεβάτι,
μόνο μια μύγα βουίζει επίμονα μέσα σε ένα δωμάτιο
Όπου πια δεν υπάρχει παρά το κενό...
Καλημέρα ομορφιά μου!

Καλλιόπη είπε...

μεσημέρια οικεία
φόβοι καταχωνιασμένοι και ξεθωριασμένοι απ'τον κυριακάτικο ήλιο...
μου άρεσε εδώ, θα περνάω...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

........
!!!!!!!!
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Διάττων είπε...

Τι να σχολιάσει κανείς σ' αυτήν την ανάρτηση! Το έξοχο ποίημα , τη μοναδική φωνή της Δανδουλάκη με την υποβλητική μουσική υπόκρουση (πρέπει κι εγώ κάποτε να ανεβάσω κάποτε κάτι με τη φωνή της Κάτιας), ακόμα και η μύγα ¨παίζει κι αυτή το ρόλο της". Από που λοιπόν κανείς να ξεκινήσει και που να τελειώσει!

Λοιπόν, τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Γι' αυτό σου λέω, μίλα μου σιγά
πολύ σιγά, ακόμα πιο σιγά.
Μόνο έτσι ακούω πια...

Καλό σου μεσημέρι...

Μαργαρίτα είπε...

Υπέροχη ανάρτηση καλή μου!!!

Σε φιλώ... με αγάπη
ξορκίζοντας τους φόβους
του μεσημεριού.. *****

zoyzoy είπε...

Με ταξίδεψες με την υπέροχη μελωδική φωνή της Κάτιας σε στίχους μοναδικούς.Τέλεια η ανάρτησή σου Αναστασία μου,καλή σου μέρα καλή μου!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Μας έδωσες ομορφες εικονες σημερα Αναστασία μου..
Κι αυτες οι φωτογραφιες τοσο οικειες..

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος ο ηλιόσπορος!!
από το αγροτεμάχιο σου είναι; :P

e-ioannis είπε...

πολυ ωραιο !!!

b|a|s|n\i/a είπε...

τι να προσθέσει κανείς;
σε ένα σκοτεινιασμένο μεσημέρι η ομορφιά των εικόνων και των λέξεων μόνο χαμόγελο μπορούν να δημιουργήσουν. φιλιά πολλά! φωτεινά!

ΕΥΑΝΔΡΟΣ είπε...

Ωραία ανάρτηση Αναστασία

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

TI NA ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ Η ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑΤΙΑ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!!

Aristodimos είπε...

οι αυλές γεμίζανε δροσιά,
οι πόρτες άνοιγαν,
οι φόβοι του μεσημεριού ξεθώριαζαν ...

Αισθήματα περα απ τον χωρο και τον χρόνο βγαλμένα μεσ απ την καρδιά...

Αρης

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

To διάβαζα ταυτόχρονων με την απαγγελία.
Είναι που είναι πανέμορφο η Κάτια το έκανε αριστούργημα !
Πρόσθεσε και την ομορφιά τις δικής σου ανάρτησης και έχεις κάτι το μαγικό.

Καλό απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Μαγικό ταξίδι. Και οι φωτογραφίες ταξιδιάρικες και οι εικόνες και οι μνήμες να ξυπνούν. Και συμφωνώ πολύ με τον kostasst

tovenito είπε...

νομίζω το είχα ακούσει στον ερωτικό και είχα κολλήσει την πρώτη φορά που το άκουσα. είναι τόσο εκφραστική η φωνή της δανδουλάκη..
δεν ξέρω αν οι φόβοι έχουν ώρα μέσα στη μέρα ή τη νύχτα. δεν ξέρω αν οι φόβοι μεγαλοποιούνται μέσα στο φως του μεσημεριού ή τη σκοτεινιά της νύχτας..

Ανώνυμος είπε...

Τι ομορφιά!
Υπέροχη σύνθεση-παρουσίαση Αναστασία.

προφήτης είπε...

υπέροχη ανάρτηση...

λέξεις, χρώματα, εικόνες...

όλα...

καλησπέρα

Cassiel είπε...

Αχ βρε αναστασια μου, τα καταφερες παλι!!! Υπεροχα γλυκεια μου!!

Εύα είπε...

Υπέροχο.Μου ξυπνάει μνήμες από καλοκαίρια στο σπίτι της γιαγιάς...

Σταλαγματιά είπε...

@ jeminis,
Τα μεσημέρια είναι γεμάτα από γλυκές αναμνήσεις,
Με χρώματα και αρώματα από οικογενειακά τραπέζια.
Στην μνήμη μας θα είναι πάντα!!!
Καλή σου μέρα φίλε

@ Οδοιπόρε,
Η ακατανόητη πίκρα,
Η πίκρα για κάτι που άλλοτε ήταν γεμάτα από αγαπημένα πρόσωπα
Και γέλια και όνειρα και τώρα έμεινα ένα δωμάτιο άδειο με μόνη μια μύγα να γυρίζει
Στον χώρο.

Πέρα από τους στίχους λάτρεψα την μουσική και φυσικά την μοναδική ερμηνεία της Δανδουλάκη.

Γλυκό φιλί για μια όμορφη μέρα!

@ kostasst,
Ναι τα μεσημέρια η μοναξιά είναι μεγαλύτερη, μοιάζει ασήκωτο φορτίο.
Τα μεσημέρια και οι γιορτές.
Τότε που όλοι μαζεύονται γύρω από το οικογενειακό τραπέζι.
Κι εμείς μέρος μιας ζωής με ρυθμούς γοργούς, σε ένα γραφείο.
Τα καλοκαίρια όλα αλλάζουν κι ας μένουν ίδια.
Αλλάζει η διάθεση μας και το πώς βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας.

Καλώς ήρθες!!

Σταλαγματιά είπε...

@ Ομπρελίτσα μου,
Μακάρι να μπορούσαμε να παγώσουμε τον χρόνο σε στιγμές σαν του μεσημεριού.
Τότε που στα χέρια μας θα κρατάμε ένα ματσάκι βασιλικό και ριζμαρί και οι χτύποι
Της καρδιάς μας ακολουθούν τα δυνατά γέλια μας!

Γλυκά φιλιά καλή μου ομπρελίτσα!!

@ Βούλα,
Επέλεξες ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του ποιήματος.
Τότε που η μελαγχολία σε καλύπτει γλυκά!!
Καλή σου μέρα!

@ Καλλιόπη,
Μεσημέρια οικεία και φόβοι καταχωνιασμένοι, τότε να σταματά ο χρόνος!!!
Καλώς ήρθες και να περνάς!!!

Σταλαγματιά είπε...

@ Γλαρένια μου γλυκιά
Σου στέλνω ένα χαμόγελο και πολλά φιλιά!!!

@ Diatton,
Η μοναδική μουσική και η εκπληκτική φωνή της Δανδουλάκη είναι που δίνουν στους
Στίχους κάτι το μαγικό.
Σε ταξιδεύει και σε γυρίζει σε στιγμές γλυκές και αγαπημένες.
Τότε που μιλάμε σιγά πολύ σιγά για να μπορούμε ν΄ ακούσουμε !!

Καλή σου μέρα!

@ Μαρταριτούλα μου,
Με γλυκά χαμόγελα να ξορκίσουμε κάθε φόβο!!!
Πολλά πολλά φιλιά για μια όμορη μέρα!

Σταλαγματιά είπε...

@ Zoyzoy,
Σ΄ευχαριστώ πολύ!!
Ταξιδεύω κι εγώ κάθε που το ακούω και το έχω ακούσει τόσες φορές!!
Καλή σου μέρα καλή μου!!

@ Μαρία μου,
Οι εικόνες αυτές ήταν οι πρώτες που μου ήρθαν στο νου για γλυκές μεσημεριανές ώρες!!!
Καλή σου μέρα!!

@ Kiriako,
Το απόγευμα που θα έρθω θα σου πω από πιο αγροτεμάχιο είναι :Ρ

Σταλαγματιά είπε...

@ Ιωάννη σ΄ευχαριστώ πολύ!
Καλή σου μέρα!!

@ Βασίλη μου,
Οι εικόνες αυτές και η μουσική είναι ικανά να κάνουν το σκοτεινό μεσημέρι μια γλυκιά ανάμνηση !!!
Πολλά πολλά φιλιά!!

@ ΕΥΑΔΡΟΣ,
Σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και την παρουσία σου!
Καλή σου μέρα!

Σταλαγματιά είπε...

@ Σκρουτζάκο μου,
Τα λόγια περιττά όταν μιλούν τα αισθήματα που σου γεννά!!
Καλή σου μέρα!

@ Άρη μου,
Κάποτε όλα αυτά ήταν τόσο οικεία,
Τώρα μοιάζουν ξεθωριασμένες εικόνες!

Καλή σου μέρα!

@ Κωνσταντίνε,
Αν ήξερες πόσες φορές το έκανα κι εγώ αυτό,
Τόσες που στο τέλος τα μάτια μου τρέχανε πάνω στις γραμμές.
Είχα μάθει τους στίχους απ΄έξω!

Καλή σου μέρα!

Σταλαγματιά είπε...

@ Fredula,
Ταξίδι στον χρόνο, τότε που τα μεσημέρια όπως είπες κι εσύ στην ανάρτηση σου
Έσφυζαν από φωνές και χαμόγελα.
Γύρω από το οικογενειακό τραπέζι που πια λιγοστεύει!

Καλή σου μέρα!

@ Tovene
Κι εγώ στον ερωτικό το πρώτο άκουσα όπως και το τελευταίο αντίο του Βασιλικού.
Οι φόβοι καλέ μου δεν έχουν στιγμή, υπάρχουν την μέρα, την νύχτα, το ξημέρωμα…
Τότε που άλλοτε ήταν η ευτυχία γίνεται τώρα εφιάλτης γιατί κάτι λείπει κι αυτό το κάτι τ΄ αλλάζει όλα γύρω!!
Καλή σου μέρα φίλε

@ Pandora μου,
Σ΄ευχαριστώ πολύ!
Καλή σου μέρα!

Σταλαγματιά είπε...

@ Προφήτη,
Οι λέξεις , τα χρώματα και οι εικόνες συνθέτουν τις πιο γλυκές αναμνήσεις!
Σ΄ευχαριστώ πολύ
Καλή σου μέρα!

@ Cassiel μου,
Σ΄ευχαριστώ πολύ!
Χάθηκες γιατί ;
: ))))
Καλή σου μέρα!

@ Μικρή μου Eva,
Χαίρομαι που στις αναμνήσεις σου υπάρχουν τέτοιες όμορφες στιγμές!
Να τις θυμάσαι πάντα και να τις ανακυκλώνεις με νέες ίδιες στιγμές!
Καλή σου μέρα!

roadartist είπε...

Φόβος..πάντα υπάρχει..
Ίσως όμως δίνει και κάποιο νόημα ιδιαίτερο στα συναισθήματα..σαν να τα καθαγιάζει..
Καταπληκτική η Δανδουλάκη..Φιλάκια!

flash είπε...

Αχ Αναστασία μου,
πόσα καλοκαίρια,
πόσα μεσημέρια καλοκαιριού,
πόσες αναμνήσεις,
πόσες γεύσεις, εικόνες, αισθήσεις... που φύγαν και δεν θα ξανάρθουν...
το χωριό,
ο Ήλιος,
τα δέντρα,
οι Άνθρωποι,
η αθωότητα...
νοσταλγία...
πόση νοσταλγία...

Να σαι καλά κοριτσάκι, πανέμορφη ανάρτηση και αυτή!

Καλό μεσημέρι.

Ανώνυμος είπε...

Η μύγα είναι η ανάμνηση; Γρήγορα μια μυγοσκοτώστρα!;)

Leviathan είπε...

iperoxi i anartisi sou!!!kalispera kai polla kavaliotika filia :)

Σταλαγματιά είπε...

@ roadartist,
όλα έχουν ένα λόγο που υπάρχουν, ακόμη και ο φόβος!!!
Καλο σου βράδυ!!

@ derylove,
χαχα μια μυγοσκοτώστρα ε;
Μπα αν είναι Αυγουστιάτικες δεν βοηθάει :)))
Καλό βράδυ!

@ Σοφοκλή τι λέει ο καιρός στην Καβάλα;
Μήπως μας δουλεύουν λίγο;
Όλο για καλοκαιρία ακούω και δεν την βλέπω :)))
Φιλιά από τα γνωστά

Σταλαγματιά είπε...

@ Καλή μου flash,
υπάρχουν αναμνήσεις που είναι άμεσα συνδεδεμένες με αρώματα και ήχους.
Και είναι τόσο γλυκές που κάθε φορά έρχονται στο νου και σε ταξιδεύουν, σε γυρίζουν πίσω σε εκείνες τις μέρες.Και το καλοκαίρι είναι γεμάτο από όλα αυτά, ήχοι και χρώματα και μυρωδιές που πάντα θα έρχονται ξανά και ξανά!
Καλό σου βράδυ

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ειναι απο αυτες τις αφηγησεις που εχουν την μαγεια να σε μεταφερουν και να σε ταξιδευουν εκει...
και συναμα να ξυπνουν δικες σου ομορφες μα παντα με μελαγχολια ντυμενες αναμνησεις...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

τ2φ είπε...

φόβοι παντού

Σταλαγματιά είπε...

@Καλή μου Νεράιδα αυτή είναι η μαγεία τους, να σε ταξιδεύουν στον χρόνο,σε στιγμές δικές σου αγαπημένες και να νιώθεις μια γλυκιά μελαγχολία.
Να κλείνεις τα μάτια και ν΄αφήνεις τις εικόνες να περνούν απ΄τα μάτια σου σαν ταινία!!!

Φιλί γλυκό σου στέλνω

@ trempe,
όλα είναι σιωπή...και φόβος..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Είναι απο αυτά που κανείς ακούει σιωπηλά , διαβάζει προσεκτικά και δεν τολμά να σχολιάσει απο το φόβο μη χαλάσει τη γαλήνη που προσφέρουν.

HaLiaS είπε...

μικρή μου πριγκιπέσα άργησα λίγο, μα λες και κάτι δεν μ άφησε να περάσω νωρίτερα.
ήταν περιεργη η μέρα
το μεσημέρι με βρήκε στο δρόμο, στο καθημερινό δρομολόγιο για το μάθημα.
μάλλον αλκυωνίδες.
ήλιος
και θερμοκρασία 18
μύριζε άνοιξη
στην καρδιά του χειμώνα
τις ρούφηξα τις στιγμές
και στον γυρισμό ο προβληματισμός
το πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια
και πόσο πιο γρήγορα τα σπρώχνουμε εμείς να περάσουν
θα μου πεις τι σχέση έχουν ολα αυτά με την ανάρτηση...

ας διώξουμε τους φόβους...
και του μεσημεριού
και της νύχτας
και της αυγής
και του δειλινού

ας ακούγεται κλισέ
μα ας της ρουφήξουμε το μεδούλι αυτής της ριμάδας της ζωής

είναι όμορφο και το μεσημέρι
ο ήλιος στην κορυφή του
φωτίζει τα πάντα
ουδέν κρυπτό
και η σιωπή του μεσημεριού ας γίνει σεβαστή
χωρίς φόβο
τα απολαμβάνουμε της κυριακής τα μεσημέρια...

καλό ξημέρωμα

ΚΙΡΚΗ είπε...

Δε θυμούμαι πια πότε σταμάτησα να σε συναντώ.

Ξέχασα ακόμη και το όνομα σου!

Αυτό,αυτό, το λίγο, το μικρό, το μέγα θέμα!

Φιλί και αγκαλιά

Γιώργος Τ. είπε...

Ξαφνικά... καλοκαίριασε!!! Τρομερό ποιήμα!
Καλή σου μέρα!!

nikiplos είπε...

πάρα πολύ ωραίο Αναστασία μας!!!
Πραγματικά ωραίο και το αρχείο ήχου... μυρίζει Ελλάδα, μυρίζει έρωτα Ελληνικό... νιάτα αμόλυντα της Ελλάδας...
...κι αρισμαρί (το δεντρολίβανο στην Κρήτη από το rosemary)
φιλιά

Ανώνυμος είπε...

"ένα φεγγάρι λειψό
που δειλά ξεπροβάλλει
στο διάκενο
σιωπηλής προσμονής
και μυστικής επιθυμίας.."

Με ταξίδεψες υπέροχα
γλυκιά μου Αναστασία..
Τη θερμή καλησπέρα μου..

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Η ομορφιά,

η μουσική...

Δονείται η φαντασία...

Υπέροχη ανάρτηση!

Φιλιά πολλά!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ταξίδεψα...

πολύ όμορφο!
Μια γλυκιά καληνύχτα!

Σταλαγματιά είπε...

@ Μην χαλάσει την γαλήνη που του προσφέρει, έχεις απόλυτο δίκιο αχτίδα μου.
Το ακούς ξανά και ξανά και οι εικόνες εμφανίζονται μια μια μπροστά σου σαν να ζεις όσα περιγράφει!!
Καλό ξημέρωμα αχτίδα μου

@ Μικρέ μου πρίγκιπα τις ίδιες σκέψεις έκανα κι εγώ, πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες τα χρόνια οι στιγμές.
Θαρρείς πως τρέχουν οι δείκτες στα ρολόγια.
Και ξέρεις τι συνειδητοποίησα πως αυτές οι σκέψεις είναι πιο έντονες όταν πλησιάζουν τα γενέθλια μου και συνεχίζονται αφού περάσουν.
Μετά από λίγες μέρες το ξεχνάω ξανά μέχρι την επόμενη χρονιά που θα προστεθεί στους ώμους μου!
Γιαυτό ας απολαύσουμε τα μεσημέρια και τα απογεύματα και τα βράδια και το κάθε λεπτό που περνά γιατί είναι μοναδικό και δεν θα επαναληφθεί ποτέ!!!
Με φόβους ή όχι ειναι στιγμή μέσα στον χρόνο κι αυτός ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα που ίσα προλαβαίνουμε να χαμογελάσουμε!
Εύχομαι να πέρασες όμορφα στα γενέθλια σου !
Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα!

@ ΚΙΡΚΗ,
ξέρεις πιο είναι το περίεργο πως ίσως να ξεχνάμε το όνομα μα ποτέ κάποιες στιγμές που ζήσαμε μαζί και αυτό δείχνει πόσο έντονες είναι ώστε όλα τα άλλα να αποτελούν ίσως και περιττές πληροφορίες!
Γλυκό φιλί σου στέλνω

Σταλαγματιά είπε...

@ Γιώργο οι στίχοι αυτοί γίνονται πιο όμορφοι όταν συνδυάζονται με έναν γλυκό ήλιο όπως τον σημερινό!!
Μάλλον οι αλκυονίδες έκαναν την εμφάνιση τους, ας τις απολαύσουμε για όσο κρατήσουν !!
Καλό ξημέρωμα !

@ Καλέ μου Nikiple,
χρησιμοποίησες την κατάλληλη περιγραφή,
μυρίζει Ελλάδα, έρωτα, νιάτα αμόλυντα και αριζμαρί !!
Έχουμε μέρες να διαβάσουμε νέα σου και μας έλειψαν !
Να περνάς καλά ότι κι αν κάνεις !
Γλυκό ξημέρωμα

@
Ένα φεγγάρι που δειλά ξεπροβάλει,
η σιωπή που ζωγραφίζει τους τοίχους
και οι στίχοι σου να συμπληρώνουν μια όμορφη νύχτα!!
Σ'ευχαριστώ πολύ ποιητή!

Σταλαγματιά είπε...

@Λίτσα
Δονείται η φαντασία,
ακριβώς,
με τους πρώτους στίχους, με τις πρώτες νοτες της μουσικής βλέπεις εικόνες, φαντάζεσαι στιγμές!!
Καλό ξημέρωμα !!!

@ Γλυκό μου καναρίνι,
μαζί ταξιδεύουμε, ξανά και ξανά, όσες φορές ξεκινά, όσες φορές το ακούω !!
Φιλί γλυκό για ένα όμορφο ξημέρωμα !!!

Vaso Mprataki είπε...

Μέσα στην καρδιά μιας γκρίζας χειμωνιάτικης ημέρας...
έφερες και σκόρπισες απλόχερα αγκαλιές τους ήλιους...
σταλάζοντας το πιο γλυκό μέλι στην μνήμη...
την γλύκα απο τις χρυσαφένιες στιγμές ενός αυγουστιάτικου μεσημεριού...
Υπέροχη η απαγγελία της Δανδουλάκη,οι στιχοι και φυσικά οι ήλιοι που τόσο τους λατρεύω...
Καλημέρα και καλό σου σαββατοκύριακο!

eirini είπε...

"Δε θυμούμαι πια πότε σταμάτησα να σε συναντώ.
Ξέχασα ακόμη και το όνομα σου!"... τί όμορφοι στίχοι!
Πολύ μου έρεσε, πραγματικά!
Καλησπέρα Αναστασία μου και καλό Σαββατοκύριακο!

"ζαχαρούλα.." είπε...

οι αυλές γεμίζανε δροσιά,
οι πόρτες άνοιγαν,
οι φόβοι του μεσημεριού ξεθώριαζαν
έτσι καθώς δινόμουνα σιγά σιγά στην αγκαλιά της νύχτας .....

υπέροχο!!!! έτσι απλά..

καλό σΚ!

Σταλαγματιά είπε...

@ Vaso Mprataki,
Τις πιο γλυκές αναμνήσεις τις συντροφεύει ένας μεσημεριανός ήλιος, πρόσωπα αγαπημένα και όνειρα γύρω από το τραπέζι!!
Στιγμές που οσα χρόνια κι αν περάσουν θα είναι πάντα ζωντανές!!!

Καλώς ήρθες!!

@ Ειρήνη μου είναι ένα από τα κομμάτια που έχω κι εγώ ξεχωρίσει !!
Σε φιλώ γλυκά!

@ Ζαχαρούλα,
το ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα και η φωνή της Δανδουλάκη το κάνει μοναδικο!
Καλό σου βράδυ