Δεν ήξερε αν έπρεπε να μείνει ή να φύγει.
Τα πόδια της έμεναν ακίνητα μα η καρδιά της ήθελε να τρέξει μέσα στο σκοτάδι.
Να ακούσει τα βήματα της πάνω στους δρόμους
και την λαχανιασμένη της ανάσα να γεμίζει την νύχτα ήχους...
Δεν το έκανε.
Μαρμαρωμένη έστεκε εκεί...
Να τον κοιτάζει και να προσπαθεί να καταλάβει τι έλεγαν τα λόγια του.
Τον κοίταζε χωρίς να τον βλέπει.
Τον άκουγε χωρίς να μπορεί να τον ακούσει...
Δεν ήξερε τι φοβόταν περισσότερο.
Την νέα αρχή,
τον εαυτό της,
την μοναξιά της που έστεκε δίπλα της και της ψιθύριζε δειλά.
Της έλεγε "όχι".
Της φώναζε "μη".
Είχε καιρό να ακούσει τους χτύπους μιας καρδιάς.
Μιας καρδιάς που της έλεγε "είμαι εδώ για σένα".
Και η δική του καρδιά το έλεγε με κάθε της χτύπο μα....
Δεν ήθελε ...δεν ήθελε να είναι κανείς εδώ για εκείνη...
Ήθελε εκείνη να είναι εκεί για κάποιον μα όχι έτσι....
Μισά,
Υποκατάστατα,
Με αποστάσεις,
Με διαδρομές που δεν μπορεί να ακολουθήσει....
Εκείνος γέρνει ...μειώνει την απόσταση ανάμεσα τους...
Τα πόδια της μουδιασμένα,
τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν,
η αναπνοή της έγινε γοργή...
Ήξερε τι ήθελε μα περισσότερο ήξερε τι δεν ήθελε...
Χαμηλώνει τα μάτια ...
Γυρίζει το βλέμμα...
Ξημερώματα Σαββάτου κι εκείνη βαδίζει μόνη στα στενά δρομάκια μιας πόλης
που όλα δίπλα της φωνάζουν...
Λάθη και σωστά τρέχουν γύρω της
Κάνουν κύκλους μέσα στο μυαλό της.
Άραγε έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή του ανθρώπου
που ξέρει τι γίνεται μέσα του;
Που όλα είναι ταχτοποιημένα,
οι ερωτήσεις ξεκάθαρες,
οι απαντήσεις δοσμένες
οι κρίσεις εύκολες να ξεπεραστούν;
Δεν είναι η ζωή που σου τα ζητάει,
Εσύ...
Εσύ είσαι που ζητάς.
Ζητάς μα τα θέλεις χάρισμα.
Και χαρίσματα δεν υπάρχουν...
Ήξερε καλά από τι υλικά ήταν καμωμένη,
μα στάλα δεν γνώριζε για όσα πάνω της είχανε γράψει,
είχανε δέσει κόμπους τις άκριες και δεν αφήναν το σκοινί να απλωθεί ...
Τα πόδια της έμεναν ακίνητα μα η καρδιά της ήθελε να τρέξει μέσα στο σκοτάδι.
Να ακούσει τα βήματα της πάνω στους δρόμους
και την λαχανιασμένη της ανάσα να γεμίζει την νύχτα ήχους...
Δεν το έκανε.
Μαρμαρωμένη έστεκε εκεί...
Να τον κοιτάζει και να προσπαθεί να καταλάβει τι έλεγαν τα λόγια του.
Τον κοίταζε χωρίς να τον βλέπει.
Τον άκουγε χωρίς να μπορεί να τον ακούσει...
Δεν ήξερε τι φοβόταν περισσότερο.
Την νέα αρχή,
τον εαυτό της,
την μοναξιά της που έστεκε δίπλα της και της ψιθύριζε δειλά.
Της έλεγε "όχι".
Της φώναζε "μη".
Είχε καιρό να ακούσει τους χτύπους μιας καρδιάς.
Μιας καρδιάς που της έλεγε "είμαι εδώ για σένα".
Και η δική του καρδιά το έλεγε με κάθε της χτύπο μα....
Δεν ήθελε ...δεν ήθελε να είναι κανείς εδώ για εκείνη...
Ήθελε εκείνη να είναι εκεί για κάποιον μα όχι έτσι....
Μισά,
Υποκατάστατα,
Με αποστάσεις,
Με διαδρομές που δεν μπορεί να ακολουθήσει....
Εκείνος γέρνει ...μειώνει την απόσταση ανάμεσα τους...
Τα πόδια της μουδιασμένα,
τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν,
η αναπνοή της έγινε γοργή...
Ήξερε τι ήθελε μα περισσότερο ήξερε τι δεν ήθελε...
Χαμηλώνει τα μάτια ...
Γυρίζει το βλέμμα...
Ξημερώματα Σαββάτου κι εκείνη βαδίζει μόνη στα στενά δρομάκια μιας πόλης
που όλα δίπλα της φωνάζουν...
Λάθη και σωστά τρέχουν γύρω της
Κάνουν κύκλους μέσα στο μυαλό της.
Άραγε έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή του ανθρώπου
που ξέρει τι γίνεται μέσα του;
Που όλα είναι ταχτοποιημένα,
οι ερωτήσεις ξεκάθαρες,
οι απαντήσεις δοσμένες
οι κρίσεις εύκολες να ξεπεραστούν;
Δεν είναι η ζωή που σου τα ζητάει,
Εσύ...
Εσύ είσαι που ζητάς.
Ζητάς μα τα θέλεις χάρισμα.
Και χαρίσματα δεν υπάρχουν...
Ήξερε καλά από τι υλικά ήταν καμωμένη,
μα στάλα δεν γνώριζε για όσα πάνω της είχανε γράψει,
είχανε δέσει κόμπους τις άκριες και δεν αφήναν το σκοινί να απλωθεί ...
66 κίτρινα φύλλα:
Αναστασία μου...!
Έχεις περιγράψει τη φάση της ζωής μου στην οποία σήμερα βρισκομαι!
Τι γίνεται; Έχουμε κανένα ωροσκόπο εμείς οι μπλόγκερς και μας επηρεάζει όλους την ίδια περίοδο;;;
Καλή σ συνέχεια!
ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄
Τι θέλει εκείνος ο άνδρας
στο απέναντι πεζοδρόμιο
να σημαδεύει με πόνο μια γυναίκα
ένας κόκκινος λεκές στο μέρος της καρδιάς
ζωγραφίστηκε πάνω στο άσπρο της παλτό
κι ακόμα είναι όρθια-
σε λίγο θα πέσει-
κανείς δεν θα τρέξει πίσω του
κανείς δεν θα σκύψει να τη σηκώσει
θα σβήσει όπως τ' αγαπημένο της δειλινό
κρατώντας στα χέρια της μια αξία
που θέλησε πρόωρα να της φύγει
κι ας της είχε γίνει σκιά.
Τώρα απάτη, όλα απάτη
μπροστά στον καθρέφτη της αυταπάτης
στην περιπλάνηση του φόβου και της μνήμης
στη μη αποδοχή του ονείρου
όμορφα κι ήσυχα έσβησε μια φωτιά
μέσα από ένα βλέμμα αρωματισμένου έρωτα.
Στο ίδιο έργο θεατές. Μέρα καλή γλυκιά μου
Υπεροχοι στιχοι
Πανεμορφη φωτογραφια..
Καλημερα Αναστασία μου..
Μοιαζουμε... πόσο μοιάζουμε...
Ωραία γραφή πανέμορφη φωτογραφία. Καλό μήνα από την όμορφη ηλιόλουστη Σύρο.
@ Μαρίνο είναι στιγμές που λίγο ή πολύ όλοι έχουμε "διανύσει", με μικρές ή μεγάλες αποστάσεις.
Την ίδια περίοδο ε;
Χμμ μήπως φταίει ο ερχομός της άνοιξης; :))
Καλό μήνα
@ Σοφία,
Στο ίδιο έργο θεατές χαμένης νύχτας εραστές.
Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας.
Σ΄ευχαριστώ για τους υπέροχους στίχους!!
Καλό μήνα
@ Μαρία μου
καλημέρα και καλό μήνα,
έτσι ηλιόλουστο σαν την σημερινή μέρα!
Σε φιλώ
καλησπέρα Αναστασία...
Όταν θα πρέπει να φύγει θα το γνωρίζει όπωσδήποτε... θα πληθαίνουν μέσα της οι φωνές που θα λεν φύγε, ενώ ο φόβος της μοναξιάς και της απομόνωσης θα καταχωνιαστεί αντίπερα στον φόβο της καθημερινότητας... Η ζωή είναι έτσι κι αλλιώς μικρή, κι οι διαδρομές μας μόνο λάθη και σωστά. Άλλωστε τίποτε δεν είναι μόνο σωστό ή μόνο λάθος... Τα πάντα είναι μαζί λάθος και σωστά... Σε γλυτώνουν από κάτι και ταυτόχρονα φέρνουν καινούριο κακό... Το αυτό και για τα λάθη... λάθη για κάτι που σε σώνουν από κάτι άλλο...
πάρα πολύ όμορφη η ανάρτηση όπως και το τραγούδι των evanessence
@ nico dery
Νέα γυναίκα μόνη, ψάχνει.
Αντί να την ψάχνουν.
αυτό μπορείς να μου το εξηγήσεις γιατί δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς.
@Φούλη
στην Σύρο ε;
Πόσο θα ήθελα να ήμουν κι εγώ εκεί!
Εμείς εδώ σε μια γκρίζα πόλη ρουφάμε τον ήλιο όσο μπορούμε περισσότερο.
Να τον απολαύσεις και για μας εδώ!
Καλό μήνα και καλή σαρακοστή !
@ nikiple μου,
η ζωή μας είναι γεμάτη λάθη και σωστά, διαδρομές που πρέπει να διανύσουμε, μα έρχονται στιγμές που όλα είναι θολά μέσα στο μυαλό σου και δεν ξέρεις αν πρέπει να κάνεις πίσω ή μπροστά.
Όταν βλέπεις πως το μπροστά θα σε οδηγήσει πάλι πίσω και τα βήματα σου δεν μπορούν να κάνουν πίσω.
Θέλεις να προχωρήσεις μα φοβάσαι πως θα κάνεις λάθος.
Είναι τόσο μπερδεμένα όλα ή τα βλέπουμε εμείς έτσι.
Κάποιος μου είπε πως στη ζωή πρέπει να ρισκάρεις κι εγώ δεν έχω ρισκάρει ποτέ.
Βαδίζω πάντα πάνω σε βήματα λογικής σαν βήματά πάνω σε σκακιέρα.
Και ίσως είναι λάθος....
Σ¨ευχαριστώ για όσα μου είπες, νομίζω πως έλαβα το μήνυμα που κρύβουν τα λόγια σου κι εσύ τα δικά μου!!
Καλό μήνα
Ήξερε καλά από τι υλικά ήταν καμωμένη, μα στάλα δεν γνώριζε για όσα πάνω της είχανε γράψει,
είχανε δέσει κόμπους τις άκριες και δεν αφήναν το σκοινί να απλωθεί...
Αχ, αυτή η ευαισθησία. Διάχυτη εδώ, αλλά και που δεν είναι θα έλεγα. Ας την εμπιστευτούμε, λοιπόν, στην άνοιξη που μπήκε...
Ευχές για καλό μήνα...
αν υπαρχει στιγμη που ολα ειναι ξεκαθαρα...
αν ολες οι ερωτησεις ειναι απαντημενες...
δεν ξερω...
το μονο που ξερω ειναι εκεινο που δεν θελω...
πολλα συναισθηματα με κατεκλυσαν διαβαζοντας οσα εγραψες και ακουγοντας ενα αγαπημενο κομματι...
καπου,κατι μεσα μου μου λεει πως παρομοιες καταστασεις αναπολουμε...
ισως...
πολλα νεραιδενια φιλακια κουκλιτσα μου!!!
Διαβάζοντάς σε, η δύναμη που μας ενώνει, ένα τραγούδι μου μασιγοψιθύρισε στ' αυτί:
Ματώνει η νύχτα το πρωί
κι η νυχτερίδα στη σκεπή γίνεται σκόνη
κι απ' τα τσιγάρα τα σβηστά
το τελευταίο μοναχά με ξημερώνει
Κομμάτια η πόλη φωτεινά
και τα παράθυρα κλειστά σαν χειρουργείο
κι όποιος δεν έχει τι να πει
τραβάει στη μέρα μια γραμμή και λέει αντίο
Καθρέφτες και όνειρα
δυο πόρτες σπασμένες
στου κόσμου τα όρια
γυρεύουν δραπέτες
Μάτωσε η νύχτα το πρωί
κι ένας λαός που αιμορραγεί με ξεπληρώνει
με μιαν αχάριστη βολή
στο μέτωπό μου κάθε αυγή με στεφανώνει
Μες στο μυαλό μου μια φωνή
μου λέει πες τ' απ' την καλή μα μετανιώνει
του κόσμου εμείς οι βιαστικοί
το 'χουμε τάξει στη φυγή να μας λυτρώνει
μεσα μας ειναι ολα χωρια..καθε κομματι σε μια διαφορετικη γωνια..ενα παζλ που μας ειναι αδυνατο να το κανουμε...μπερδευομαστε με τα πιο απλα κομματια...και στο τελος απλα καθομαστε και το κοιταμε αποδεχομενοι την ηττα μας...τελικα ποτε θα ξεφυγουμε απο αυτο..?
Πολύ όμορφη ανάρτηση, και το τραγούδι υπέροχο...
καλησπέρα Αναστασία μου, καλό μήνα...Και μην ανησυχείς: Ανοιξη έρχεται...
Γλυκιά Αναστασία πολύ όμορφες οι σκέψεις σου. Η ζωή θαρρώ πως δεν δίνει ποτέ απαντήσεις σ΄αυτά. Προχωράμε μπροστά με ένστικτο, παρόρμηση, λογική, οτιδήποτε! αλλά πάντα μπροστά. Ο χρόνος μας είναι λίγος.
Kataramena ipokatastata mas ex00n faei...
<3
καλό μήνα,
υπέροχη ανάρτηση, με ξεχωριστές περιγραφές...
να ακούει τους χτύπους της καρδιάς. ακόμα περισσότερο όταν έχει καιρό να τους ακούσει. κι ας μην ξέρει. ποτέ δεν ξέρουμε. αν δεν γνωρίσουμε. και νομίζω ναι. υπάρχει κάποτε κάποια στιγμή. που τα περισσότερα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα. όταν είναι αληθινά. και όταν έχουμε το θάρρος (και το θράσος) να δούμε αρχικά τις δικές μας αλήθειες.
πολλά πολλά φιλιά! ακόμα καλύτερο μήνα!
Καταστάσεις που όλοι έχουμε συναντήσει...άλλοι συμβιβαστήκαμε..κάποιοι άλλοι συνέχισαν την αναζήτηση αυτού που μέσα τους τρώει σα σωθικά....
Υπέροχο τραγούδι! Καταπληκτικό συγκρότημα, με απίστευτα ωραία τραγούδια!
Τα λόγια σου για άλλη μια φορά, γεμάτα συναίσθημα αλλά και ανησυχία. Δεν είναι κακό όμως αυτό! Είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε για κάθε καινούργια αρχή στην ζωή μας... θέλουμε να αποφύγουμε λάθη και δυσάρεστες στιγμές του παρελθόντος.
Εύχομαι μόνο όμορφες στιγμές από δω και πέρα για σένα Αναστασία μου!
Καλό μήνα να 'χουμε και καλή Σαρακοστή! Φιλάκια!!!
Δε θα μιλήσω για μένα και πόσο με άγγιξε.. Ένα θα πω.. Έγραψες..
αχ, κάτι μου έχεις πάθει εσύ..όλο με τους εβανέσενς δεν είναι καλό σημάδι. να σου στείλω ένα φιλί;
μπας και ξελύσω κανένα κόμπο από τις άκριες (οι οποίες δεν ξέρω τι ακριβώς είναι!)
..καλο σου μηνα Αναστασια :)
kaλη σαρακοστη!!!
εχω νοιωσει καποτε κι εγω ετσι στο παρελθον..μιση ενοιωθα σαν καθομουν...μιση κι αν εφευγα...διλημματα...στο τελος εφυγα.........
καλο μηνα!!!πολυ ωραιο κειμενο
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.Η ΦΩΤΟΓΤΑΦΙΑ ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΘΟΛΑ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ.ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.ΑΣΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ.ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ.
@ Διάττων για την άνοιξη που μπήκε και σήμερα μας ζέστανε με τον υπέροχο ήλιο της!!
Χωρίς λόγια :)))
@ Νεράιδα μου νομίζω δεν υπάρχει τέτοια στιγμή.
Πάντα κάτι θα μένει με ερωτηματικό απλά είναι φορές που δεν τα δίνουμε σημασία και αφήνουμε το συναίσθημα να πάρει την πρώτη θέση!!
Σε φιλώ γλυκά
@ Eleani,
δεν ξέρω ποιο στίχο να πρωτο ξεχωρίσω.
Είναι εκπληκτικό!
Θα κλείσω όμως με αυτο :
του κόσμου εμείς οι βιαστικοί
το 'χουμε τάξει στη φυγή να μας λυτρώνει...
Καλό μήνα
@ Feli ακριβώς έτσι μοιάζουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μέσα μας.
Σαν παλζ μόνο που πιστεύω πως όσο κι αν μας παιδέψει κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να το ολοκληρώσουμε!
Σε φιλω
@ Γλυκιά μου Artanis
πως θα μπορούσα να ανησυχώ τώρα που ο ήλιος έχει την τιμητική του :)))
Σου στέλνω πολλά φιλιά
@ Πανδώρα μου
με ένστικτο, παρόρμηση, λογική
σωστός συνδυασμός, χρειάζονται και τα 3 :)))
Σ΄ευχαριστώ και σε φιλώ
@ cry angel
τα υποκατάστατα είναι στο χέρι μας αν θα τα επιλέξουμε ή θα ψάξουμε τα γνήσια να το θυμάσαι :)
Καλώς ήρθες
@ Προφήτη μου
καλό μήνα!
Σ΄ευχαριστώ
@ Βασίλη μου αυτήν την στιγμή περιμένω που τα περισσότερα αν όχι όλα θα είναι ξεκάθαρα.
Τις δικές μου αλήθειες τις ανακαλύπτω κάθε μέρα!
Σ΄ευχαριστώ πολύ
καλό σου μήνα
@ nico dery
thanks για την διευκρίνηση :)))
Σε φιλώ!
@ Pano εγώ ανήκω σε εκείνους που θα ψάχνουν πάντα εκείνα που ονειρεύομαι.
Πάντα όμως!!
Καλώς ήρθες!
@ Ειρήνη μου αυτό ακριβώς προσπαθώ, να αποφύγω τα λάθη και εκείνα που θα με πονέσουν πάλι.
Μα κανείς δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων τα γεγονότα έτσι δεν είναι;
Η ανησυχία λοιπόν θα υπάρχει πάντα!
Σε φιλώ γλυκά
Καλό μήνα
@ Ιωάννα μου ξέρω πως ανήκεις κι εσύ στο club των ανήσυχων :)))
Σε φιλώ γλυκά!
@ tovenito
όχι πες μου πως μπορώ εγώ τώρα να έχω κάτι μετά από τέτοιο σχόλιο ε; :)))))
Μην ανησυχείς τις άκρες θα τις λύσω κάποια στιγμή γιατί δεν μπορώ να μένω δεμένη, συχαίνομαι τις άγκυρες :)))
ε που είναι το φιλί δεν το έστειλες ακόμη;
@ Ηλία μου χαίρομαι που σε βλέπω ξανά!
Καλό μήνα και σε σένα!
Σε φιλώ γλυκά
@ Παπαρούνα μου αυτό είναι που με σκοτώνει,
δεν μπορώ να κάνω ούτε πίσω μα ούτε και μπροστά.
Δεν είναι απλά δίλημμα είναι μια απόφαση που αν την πάρω θα ζητώ εκείνη που απέρριψα και είμαι σίγουρη γιαυτό.
Ο καιρός θα δείξει!
Σε φιλώ
@ Αχ αυτό το μυαλό πάντα μας κάνει άνω κάτω, πότε έτσι και πότε αλλιώς, να μην μένει ποτέ ξεκάθαρο.
Καλό μήνα σκρουτζάκο μου σε φιλώ
"Άραγε έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή του ανθρώπου
που ξέρει τι γίνεται μέσα του;"
Το σκέφτομαι κι εγώ τελευταία... Πάρα πολύ...
Καλησπέρες...
φωνες που ουρλιαζουν...
αλλωτε σε μπερδευουν κι αλλωτε σε καθοδηγουν..
η μια ειναι της καρδιας και η αλλη της λογικης...
λογομαχουν συνεχως...
ανιση μαχη...
Εγώ είμαι της άποψης πως έπρεπε να μείνει για να του κάνει τη ζωή δύσκολη...
Να του δείξει πως άμα θέλει είναι "καλή καλή" κι αμα θέλει γίνεται και ..."κακιά κακιά"!...
Για όλα αυτά που έχασε πίσω από τα "όχι" και τα "μη" του...
Καλή Σαρακοστή.
Σε φιλώ.
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Ποτέ δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις... στις ερωτήσεις μας... ωστόσο το μισό δεν αρκεί... δεν οδηγεί τα βήματα μας στην ευτυχία...πρέπει να είναι γεμάτα πλήρη και πάλι είναι επώδυνα....
Καλό ξημέρωμα
Φοβού τον εαυτό σου,,,,
και της καρδιάς το χτύπο!!!
Καλημέρα με αγάπη...
Αναστασία μου καλή,
μερικές φορές η λογική μπορεί να μας αποπροσανατολίσει και να έρθει μία μέρα που η καρδιά θα ζητάει σα κακομαθημένο παιδί το δικό της μερίδιο!
Ποτέ δεν ξέρουμε αν κάνουμε το σωστό ή το λάθος. Αυτό μόνο ο καιρός το φέρνει στο φως, αργότερα...Όμως αυτό που δεν πρέπει ποτέ να κάνεις είναι αφού πάρεις μια απόφαση, να σκεφτείς " τι θα γινόταν αν...". Όχι. Συνεχίζεις χωρίς αν. Με απολογισμούς, που μπορεί να σου βελτιώσουν τη ματιά, το ένστικτο. Αλλά χωρίς αν. Τόσο απλά. Χάνει τη μαγεία όταν αναλύεται.
Πόσο δύσκολο όμως, αλήθεια, να πρέπει να διαλέξεις.... να πρέπει να ορίσεις τα βήματα... Σε νιώθω...
Εύχομαι η Ανοιξη αυτή να σου χαρίσει τα πιο πιο όμορφα γοβάκια ;))))
Φιλιά!
Όμορφη ευαίσθητη γραφή...
"...Ήθελε εκείνη να είναι εκεί για κάποιον μα όχι έτσι....
Μισά,
Υποκατάστατα,
Με αποστάσεις,
Με διαδρομές που δεν μπορεί να ακολουθήσει....
......Ήξερε καλά από τι υλικά ήταν καμωμένη...."
Μιλάς μες την καρδιά μου!!!
Υπέροχο Αναστασία μου..
ένιωσα κάθε λέξη..
Ανοιξιάτικα φιλιά γεμάτα ελπίδα ***
Υπέροχη ανάρτηση Αναστασία..Το να αναζητάς το μέσα σου είναι προτέρημα...Οπως το να ρισκάρεις και ας χάσεις..Θαχεις δοκιμάσει.Η ζωη άλλωστε είναι μια δοκιμή!
My favorite song!!
Βρε Αναστασια μου, ποτε δεν ειμαστε ξεκαθαροι για κατι, αυτο που ξερω ομως ειναι οτι πρεπει ν΄ακουμε εκεινη την φωνουλα μεσα μας, οχι την φωνη του φοβου που πολλοι απο εμας ακουμε αλλα την φωνη της αγαπης.
Πολλα φιλια Αναστασια μου!! Οπως παντα υπεροχη Αναρτηση!!!
Ίσως η λαμπερή μέρα που ακολούθησε να έσβησε κάτω από τη λάμψη της τα διλήμματα...
Μόνη στους δρόμους της πόλης Σάββατο. Σαν τελετή μύησης για μια καινούργια αρχή!
Αυτή η κατάσταση ούτε κρύο ούτε ζέστη που μας μπερδεύει,μας κάνει να μην πάρουμε αποφάσεις κάτι μας κρατάει!Και'γω είμαι αναποφάσιστη δίνω και ξαναδίνω ευκαιρίες για να πάρω μια καθοριστική.Αν νομίζεις ότι πρέπει να φύγεις μη το αναβάλεις.
Καλό μήνα να'χεις!!
Πολύ όμορφο... Πολύ!
"Ήθελε εκείνη να είναι εκεί για κάποιον μα όχι έτσι....
Μισά,
Υποκατάστατα,
Με αποστάσεις,
Με διαδρομές που δεν μπορεί να ακολουθήσει...."
Πόσο σε νιώθω σε αυτό και συμφωνώ!
Αναστασία μου, να έχεις έναν τρυφερό Μάρτη, τόσο όσο και οι στίχοι σου...
¨Παίζεις¨ με της αισθήσεις μας και τα συναισθήματα μας τόσο όμορφα. Καλό μήνα, καλή 40κοστη και να είσαι καλά.
@ Άρτεμις,
νομίζω πως πάντα θα υπάρχουν τα ερωτηματικά ακόμη κι αν βρούμε κάποιες απαντήσεις θα υπάρξουν σίγουρα άλλα.
Καλό σου βράδυ
@ lockheart,
η λογική και η καρδιά πάντα θα βρίσκονται αντιμέτωπες αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Σε φιλώ
@ Κώστα μου λες να έχεις δίκιο; :)))
Χα ειδικότης μου να κάνω την ζωή δύσκολη :))))
Σε φιλώ
@ Οδοιπόρε τα μισά σου χαρίζουν μισές στιγμές και εγώ δεν θα τα επέλεγα ποτέ.
Ή όλα ή τίποτα, έτσι πάει !
Καλό σου βράδυ
@ jeminis,
της καρδιάς τον χτύπο ναι ειναι φορές που τον φοβάμαι γιατι χτυπά για λάθος λόγο!
Σε φιλώ
@ Ομπρελίτσα μου χρόνια τώρα βαδίζω με την γνώμονα την λογική ιδιαίτερα στα θέματα καρδιάς.
Ξέρω πως είναι λάθος μα έτσι με γλύτωσε από άλλα λάθη.
Όλα έχουν το τίμημα τους έτσι δεν είναι;
Να ζεις αποστειρωμένος δεν μπορείς ούτε όμως να βουτάς με το κεφάλι στα βαθιά.
Η χρυσή τομή όμως είναι δύσκολη και την ανακαλύπτουμε μόνο κατόπιν εορτής :))
Σ'ευχαριστώ για όσα μου είπες!
Σε φιλώ
@ Μαργαρίτα μου ξέρω από τι υλικά είναι φτιαγμένη η καρδιά μου και ξέρω τι είναι αυτό που ρίχνει την άγκυρα!!
Σ'ευχαριστώ πολύ
σε φιλώ
@ trueman,
ναι να ρισκάρεις μα εγώ δεν εχω ρισκάρει ποτέ.
Δεν ξέρω αν έχασα ή αν κέρδισα ίσως είναι νωρίς να το μάθω.
Σ'ευχαριστώ πολύ
καλώς ήρθες
@ cassiel μου αυτή η φωνούλα μέσα μου τώρα που την ζητώ έχει σωπάσει και με παιδεύει !
Θα την βρω όμως την άκρη, πάντα την βρίσκω αργά ή γρήγορα :)))
Σε φιλώ γλυκά
@ kostasst,
μπα τα διλήμματα ακόμη υπάρχουν παρα την όμορφη μέρα που ακολούθησε.
Νεα αρχή χμμ δεν ξέρω αν με φοβίζει περισσότερο απ ότι την φοβάμαι!
Καλό σου βράδυ
@ zoyzoy μου συνήθως τις αποφάσεις τις παίρνω άμεσα εκτός απο ζητήματα καρδιάς.
Αχ αυτή η καρδιά πάντα μας παιδεύει.
Δεν ξέρω αν πρεπει να φύγω ....αλήθεια δεν ξέρω!
Σε φιλώ
@ Μικρό μου καναρίνι το ξέρω πως με καταλαβαίνεις ιδικά σε αυτό ;)
Και εκεί υπάρχει το δίλημμα, να μείνουμε ή να φύγουμε.
Αν μείνουμε πρέπει ν'αλλάξουν κάποια πράγματα που όμως δεν αλλάζουν.....
Σε φιλώ γλυκά μικρή μου!
@ Κηπουρέ μου είσαι τόσο καλός :))))
Σου στέλνω γλυκά φιλιά
Καλή σαρακοστή
Σε διάβασα και με συνεπήρες Αναστασία μου ..... όλη η γειτονιά τελευταία ευωδιάζει από συναίσθημα που απλώνεται στα δρομάκια ...χαίρομαι να περπατάω και να με τυλίγει.
"Άραγε έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή του ανθρώπου
που ξέρει τι γίνεται μέσα του;
Που όλα είναι ταχτοποιημένα,
οι ερωτήσεις ξεκάθαρες,
οι απαντήσεις δοσμένες
οι κρίσεις εύκολες να ξεπεραστούν;"
Όχι δεν έρχεται κατά την γνώμη μου .... κι αν κάποια στιγμή νιώσεις "τακτοποιημένος" θα είναι πάλι πρόσκαιρο .... αυτή η ζωή είναι φτιαγμένη στα καλούπια της "αλλαγής" και της πορείας .
Νομίζω όμως ότι υπάρχει μια εποχή που σταματάμε τις ερωτήσεις ... αντιλαμβανόμαστε το μυστήριο της ζωής και την αποδεχόμαστε έτσι γοητευτική ...γινόμαστε περισσότερο παρατηρητές και αποκτάμε τις σωστές προτεραιότητες .... νιώθουμε ευγνωμοσύνη γι αυτό που έχουμε .... καταλαβαίνουμε ότι είμαστε περαστικοί και δεν αξίζει να αναλωνόμαστε σε τόσο προβληματισμό.
Νομίζω ότι εκείνη είναι η εποχή που αποδεχόμαστε τον εαυτό μας .... δεν φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια μας .... δεν πουλάμε τις αξίες μας για να κερδίσουμε την "αγάπη" και την "αποδοχή" των άλλων ..... δεν φοβόμαστε και να μείνουμε μόνοι αν χρειαστεί ....πάλι σε πορεία είμαστε αλλά με άλλη "ματιά".
Σε διαβάζω περίπου ένα χρόνο Αναστασία μου και μπορώ να πω ότι η αλλαγή που βλέπω μου αρέσει ...έχεις γίνει πιο "ώριμη"..πιο "εσωτερική " :)
Να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι κούκλα μου !!!
Φιλιά !!!
Κανένας χτύπος της καρδιάς δεν έχει ομοιό του.Ίσως αυτόν που θεωρείς άλλωτε υποκατάστατο και άλλωτε χάρισμα να είναι αυτός που να σου δώσει και την την ανάνηψη.
μικρή μου πριγκηπέσα...κλασσικά αργοπορημένος:)
το τραγουδι που επέλεξες κι ως τίτλο στην ανάρτηση σου έχει από μόνο του μια περίεργη δυναμη.
μας ταξιδευει.
στο παρελθόν.
σε σκέψεις.
ίσως μελαγχολεί λίγο.
μα αφήνει μια γλυκη γεύση στο τέλος.
για την ζωή και την αθανασία...
αυτήν της οποίας η ανυπαρξία έγινε τραγούδι.
αυτήν την οποία κρύβουμε στη ψυχή μας, στην καρδιά μας, την οποία μπορούμε να διατηρήσουμε μέσω της αγάπης.
μα και το κείμενο σου.
γεμάτο εικόνες.
ερωτήσεις αναπάντητες.
ρητορικές.
και κάποιες σφαλιάρες.
για τα χαρίσματα που δν υπάρχουν.
για την κρίση που όμως θα ξεπεραστεί.
αν βλέπαμε πίσω από όσα κοιτάγαμε
αν ακούγαμε όσα μας ψιθυρίζουν
ας χαμογελάσουμε αναστασία μου.
ομόρφυνε η φύση με τον ερχομο της άνοιξης.
ας ανοίξουμε κι εμείς τα μάτια μας, τα αυτιά μας, τις καρδιές μας, τα μυαλά μας, τις αγκαλιές μας.
καλημέρα ;)
Πολύ αληθινό, πολύ της ζωής αυτό το κείμενο. Για τις πραγματικότητες και τις ψευδαισθήσεις μας. Όμορφο. Μέρα καλή
"Ήξερε καλά από τι υλικά ήταν καμωμένη"
Φαίνεται αυτό!
"μα στάλα δεν γνώριζε για όσα πάνω της είχανε γράψει"
Αυτή είναι η δουλειά της ζωής, να περνάει και να γράφει... αλλά το τι και το πώς γράφει εξαρτάται από τα υλικά που συναντάει.
... και αν ξέρεις καλά τα υλικά, τότε θα τα βγάλεις πέρα και με τις γραφές... εύκολα θα γίνει η αποκρυπτογράφηση και θα λυθούν και οι κόμποι και τα σκοινιά και οι γρίφοι!
Να πιστεύεις στον εαυτό σου, στις δυνάμεις σου, στη φωνή της καρδιάς σου, στις επιλογές σου... να αφουγκράζεσαι τις ερωτήσεις τους αλλά κυρίως να εμπιστεύεσαι τις απαντήσεις τους.
Φιλιά πολλά! :)
Καλό μεσημέρι!
"Στην αγκαλιά της νύχτας
σε θωρώ σκιά μου,
μούσα πλανεύτρα
κι ερωμένη μου
να παραδέρνεσαι στη δίνη
αλλοπαρμένη και ωχρή,
να βηματίζεις νευρικά
και ν΄ απειλείς το θάνατο.."
Καλησπέρα Αναστασία μου..
Αγγίζεις πάντα ανάλαφρα..
Έτσι κι αλλιώς..
Υποκατάστατα,
Με αποστάσεις,
Με διαδρομές που δεν μπορεί να ακολουθήσει....
Δεν το έκανε.
Μοναδική σε ολα σου Αναστασία μου!!
Δε ξέρω αν στα ζητάει η ζωή ή τα ζητάς από αυτή... Ξέρω όμως πως ό,τι μου ζήτησαν ειλικρινά το έδωσα...
Άραγε θα έρθει ποτέ και η δική μου σειρά να ζη(τή)σω...;
Μπράβο για το κομμάτι.Να είσαι καλά!
Είσαι Ψυχούλα....
Καλό βράδυ φιλιά πολλά
και σε ευχαριστώ....για όλα
@ Krye μου το έχω μάθει καλά πια πως πάντα θα υπάρχουν ερωτήσεις και οι ανασφάλειες του μυαλού και της καρδιάς.
Δεν θα σταματήσουν ποτέ ήσουν απλά να καταλαγιάσουν.
Ποτέ δεν θα μάθεις αρκετά ώστε να είσαι σίγουρος για τα βήματα σου.
Ακόμη και στα βαθιά γεράματα, όσο θα ανακαλύπτεις τον εαυτό σου θα μαθαίνεις καινούρια πράγματα για τον κόσμο γύρω σου και για τα "θέλω" σου.
δεν πουλάμε τις αξίες μας για να κερδίσουμε την "αγάπη" και την "αποδοχή" των άλλων
Αυτό είναι κανόνας απαράβατος για μένα και δεν κάνουμε ποτέ εκπτώσεις σε όσα ζητάμε από την ζωή-πάντα σε λογικά πλαίσια-
Σ'ευχαριστώ για όσα είπες!!
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ
@ ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ
συμφωνώ κανένας χτύπος δεν είναι όμοιος ακόμη κι αν χτυπά για το ίδιο άτομο!
Καλό βράδυ
@ Μικρέ μου πρίγκιπα οι ερωτήσεις είναι ρητορικές γιατί όποια απάντηση και να δίναμε την ίδια στιγμή θα την διαψεύδαμε.
Χαρίσματα δεν υπάρχουν όλα έχουν το τίμημα τους και ίσως γιαυτο μπορούμε να εκτιμήσουμε κάποια γεγονότα.
Όλα είναι κρίκος στην αλυσίδα της ζωής!
Αν μπορούσαμε να δούμε πίσω απ´οσα κοιτάμε θα ήταν άλλη η ζωή μας και ίσως να μην έχει την αξία που νομίζουμε.
Θα ήθελα όμως να μπορούσα να δω πίσω από κάποιες πράξεις, την αιτία, την αφορμή τον λόγο.
Μα ούτε αυτό μπορεί να γίνει.
Στην άνοιξη λοιπόν που μας χαμογέλασε !!!
Σε φιλώ
@ Λάκη η πραγματικότητα και οι ψευδαισθήσεις είναι αλληλένδετα, τροφοδοτούνται από τα θέλω και τα πρέπει μας.
Καλο'σου βραδυ
# Flash μου λένε πως η ζωή σου επιστρέφει απλόχερα ότι έχεις δώσει.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει, γεγονότα γύρω μου το επιβεβαιώνουν και το διαψεύδουν ταυτόχρονα.
Να αποκρυπτογραφείς τα γράμματα της δεν είναι τόσο εύκολο μα αξίζει τον κόπο,
άλλωστε όλα θέλουν αγώνα για να κατακτηθούν.
Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και τις απαντήσεις ακόμη κι αν κάποιες βγουν λάθος, αφήνουν πάντα κάτι στο τέλος!
Σε φιλω γλυκά
@ Μου ξεγλιστράς μεσ' της νυχτιάς
τα μύρια μονοπάτια
Ποιοι γαλαξίες σεργιανούν
μέσ' στα κλειστά σου μάτια;
Γλυκό ξημέρωμα ποιητή
@ Γλυκιά μου Βούλα σ ευχαριστώ πολύ!!!
Σε φιλώ γλυκά
@ JD,
θα έρθει η στιγμή που σου χαρίσει ακόμη και εκείνα που δεν τόλμησες να ζητήσεις...
υπερβολικά αισιόδοξο ίσως....μα μου αρκεί να πιστεύω!!
Καλώς ήρθες
@ Καλή μου Έλενα σ'ευχαριστώ τόσο!
Σε φιλώ!
"Άραγε έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή του ανθρώπου
που ξέρει τι γίνεται μέσα του;
Που όλα είναι ταχτοποιημένα,
οι ερωτήσεις ξεκάθαρες,
οι απαντήσεις δοσμένες
οι κρίσεις εύκολες να ξεπεραστούν;"
Στα 28 μου απαντώ ΟΧΙ, το ταξίδι θα δείξει...
Στα 28 μου θα σου πω ακριβώς το ίδιο....
το ταξίδι θα δείξει!
Κάνε κανα μυθιστόρημα:)!
Άραγε έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή του ανθρώπου
που ξέρει τι γίνεται μέσα του;
Που όλα είναι ταχτοποιημένα,
οι ερωτήσεις ξεκάθαρες,
οι απαντήσεις δοσμένες
οι κρίσεις εύκολες να ξεπεραστούν;
Αυτό πάντα αναρωτιόμουν κι εγώ αλλά εσύ το λες μ’ ένα τρόπο μαγικό.
Δημοσίευση σχολίου