Όλα άλλαξαν.
Στο δωμάτιο δεν ακούγονται πια οι γνώριμοι ήχοι.
Τα βλέμματα σώπασαν,
Τα χέρια πάγωσαν,
Οι φωνές χαμήλωσαν .
Μόνο το ανατριχιαστικό τικ τακ του ρολογιού γρατζουνά την μονότονη ησυχία
Και εκείνο το γνώριμο σούρσιμο που αφήνουν πίσω τους τα βήματα του χρόνου.
Έρχονται στιγμές που νιώθω ακριβώς έτσι,
Σαν άδειο δωμάτιο, εγκαταλελειμμένο…..
Ήθελα
να φυλακίσω τις στιγμές,
Τα χαμόγελα,
Τα όνειρα,
Τα δάκρυα,
Την ίδια την ζωή,
Όσα έδιναν ζωή.
Ήθελα να φυλακίσω τις στιγμές όλες,
Μικρές και μεγάλες.
Εκείνες που νιώθεις πως τελειώνουν οι λέξεις
μα ακόμη περιμένεις τις απαντήσεις.
Ένα παιδί πεισματάρικο είναι η καρδιά μου.
Φωνάζει, 
κλαίει,
γελά.
Κρύβεται πίσω από ακριβά αρώματα,
ψηλοτάκουνες γόβες και φτερωτά όνειρα.
Κρύβεται για να μην δουν πως κλαίει,
τα βράδια....
Εκείνα τα βράδια που η ερημιά γίνεται τεράστια και απάτητη.
Σαν βυθός μιας απέραντης θάλασσας.
Τι να σου πω,
Τι θα μπορούσα να σου πω
τώρα που τα χείλη άρχισαν πάλι να τρέμουν….
Μια στιγμούλα μέσα στον χρόνο,
Μια ανάσα για όσα δεν θα γυρίσουν πια.
Κι ύστερα ξανά σιωπή…..
Σαν μαυροπίνακας μοιάζει η ζωή,
Να ζωγραφίζουμε φωνές,
παρουσίες ,
απουσίες…
Να ζωγραφίζουμε τα «θέλω» και τα «πρέπει».
Που θα γείρει άραγε η ζυγαριά;
Έχει σημασία;
Αφού όλα είναι δρόμος…
Μισές αλήθειες – ολόκληρα ψέματα...
46 κίτρινα φύλλα:
ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ.ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ.Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ.ΕΝΑΣ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΛΛΟΤΕ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΣΒΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
τα «θέλω» και τα «πρέπει»
Μισές αλήθειες - ολόκληρα ψέματα...
Που ειναι αραγε τ όνειρο και που η πραγματικότητα ;;;
Την καλησπέρα μου..
Αρης
αυτό το τραγούδι που έχεις βάλει μουσικό χαλί το ψάχνω εδώ και καιρό! απίστευτο είναι!
η ζυγαριά με τα πρέπει και τα θέλω τι τεράστια κουβέντα!υπάρχει κανείς που να μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει; χωρίς κόστος; χωρίς να υπολογίζει το πρέπει; το δικό του, των άλλων..
το πιο μεγάλο ψέμα, κάποιος που ισχυρίζεται ότι λέει πάντα την ωμή αλήθεια.
ισορροπία αναζητώ στα πρέπει και στα θέλω. στην αλήθεια που πληγώνει και στην αλήθεια που λυτρώνει
Όλα είναι δρόμος
με μοναχικούς διαβάτες
που αναζητούν τις ανάσες
για να ενωθούν
με άλλες ανάσες
να μοιραστούν λέξεις
μήπως και ξορκίσουν
την μοναξιά της ζωής τους
όμως δεν φυλακίζεται η ζωή
στης ερημιάς το δρόμο
ανθίζει
με σύμμαχο το χρόνο
εκεί που όλα
νομίζεις πως χάθηκαν...
Καλό βράδυ.
Μπράβο σου Αναστασία.
Όταν εγώ αυτά τα ανείπωτα
τα κάνω λόγια ,τα ερμηνεύω
και τα αποδίδω υπόσταση και λόγους
δεν αρέσω.(σχήμα λόγου το δεν αρέσω)
Αν βρεις άλλο τρόπο να μπορέσει
να απαλλαγεί κανείς από τα ανείπωτα
πλην του να τα βγάλει στην επιφάνεια...
να τα ερμηνέψει ,να τα αποδεχτή...
και εν τέλη να τα ενσωματώσει στην
προσωπικότητα του και σα μια ποιο
ολοκληρωμένη προσωπικότητα να
πάει μπροστά ...
τότε να μου τον πεις.
φιλάκια
Και κάθε δρόμος κρύβει τα δικά του μυστικά, τη δικη του ιστορία.
Πολύ όμορφα γράφεις!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
οντως κοριτσι μου ζωγραφισες αστερια σε αυτη σου την αναρτηση...
εικονες και ευαισθησιες ξεπηδησαν απο καθε λεξη και σχηματισαν ενα δακρυ...
απο εκεινα που κυλανε μακρια απο γοβες και ακριβα αρωματα...
απο εκεινα τα αληθινα που ποτιζουν αναμνησεις για να μενουν ζωντανες...
νεραιδενια φιλακια κουκλιτσα μου!!!
Αναστασία μου τί όμορφα λόγια! Δεν με πειράζει που είναι θλιμένα... πολλές φορές αναγνωρίζω μέσα από τα λεγόμενά σου δικά μου συναισθήματα και αυτό μου αρέσει τόσο πολύ!
Είχα άσχημα τρεξίματα αυτή την εβδομάδα γι'αυτό δεν πέρασα. Μου έλειψε η γαλήνη του μπλοκ σου...
Φιλάκια πολλά!!!
όλα άλλαξαν. και όλα τα ίδια μένουν. και το ανατριχιαστικό τικ τακ του ρολογιού μελωδία γίνεται. σαν μαυροπίνακας μοιάζει η ζωή. με κιμωλίες χρωματιστές. και μην μου πεις ότι το μαύρο (θα) υπερτερεί. γιατί μπορείς να τον χρωματίσεις όλον. μόνο που να, καμιά φορά. ανατριχιαστικός γίνεται και ο ήχος της κιμωλίας.
έναρξη/ όλα τα προγράμματα/ βοηθήματα/ ζωγραφική
αν σε ανατριχιάζει ο ήχος της κιμωλίας.
φιλιά πολλά! ζωγραφιστά! πολύχρωμα!
"Στο δωμάτιο δεν ακούγονται πια οι γνώριμοι ήχοι...Έρχονται στιγμές που νιώθω ακριβώς έτσι...Σαν άδειο δωμάτιο, εγκαταλελειμμένο...
Η καρδιά μου κρύβεται για να μην δουν πως κλαίει, τα βράδια..."
Αυτούς τους στίχους σου διέκρινα περισσότερο. Διέκρινα; Λάθος! Μ' ΑΓΓΙΞΑΝ !!!
Κρύβεται πίσω από ακριβά αρώματα,
ψηλοτάκουνες γόβες και φτερωτά όνειρα.
Γιατί ταυτίζομαι πάντα μ αυτά που γράφεις;
Γιατί αγγίζεις την καρδιά μου;
@ Μικρέ μου σκρουτζάκο,
ένας μαυροπίνακας που άλλοτε μένει μαύρος και άλλοτε γίνεται λευκός.
Έτσι δεν είναι η ζωή μας;
Γεμάτη χαμόγελα και δάκρυα.
Όλα ειναι στιγμές!!
Σ'ευχαριστώ πολύ!!
Καλό ξημέρωμα!
@ Άρη πάντα θα βάζουμε στην ζυγαριά τα πρέπει και τα θέλω τις αλήθειες και τα ψέματα.
Δεν ξέρω ποια τελικά θα αντέξουμε.
Όνειρο και πραγματικότητα δύο αλληλένδετες έννοιες!
Καλο ξημέρωμα!
@ Καλέ μου tovenito,
αν μπορούσαμε να βρούμε ισορροπία ανάμεσα στα θελω και τα πρέπει τότε όλα θα ήταν απλά και εύκολα.
Μα δεν υπάρχει κανείς που τόλμησε να πράξει όσα η καρδιά του θέλει χωρίς να πληρώσει το κόστος.
Όλα όμως στην ζωή δεν έχουν το τίμημα τους;
Ελεύθερος είναι εκείνος που λειτουργεί χωρίς κανόνες, και όρους και σταθμά.
Γιατί έτσι νιώθει, ακούγεται τόσο απλό κι όμως δεν είναι.
Εύχομαι να βρεις την χρυσή τομή!
Το κομμάτι είναι το ημερολόγιο με τον Θηβαίο.
Σου το έστειλα και ελπίζω να το λάβεις γιατί το e-mail σου με παίδεψε λίγο :))
Καλό ξημέρωμα φίλε!
Δεν θέλω άλλο τους μαυροπίνακες....ούτε ψέματα...ολόκληρη την αλήθεια...την προτιμώ....φιλιά...
@ Σοφία μου,
όλα είναι δρόμος και όλα ειναι επιλογές,
ίσως και η μοναξιά, απλά κάποιες επιλογές γίνονται γιατί έτσι πρέπει.
Βλέπεις που τα "πρέπει" παίρνουν πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο;
Ελπίζω πως θα ανθίζει η ζωή στης ερημιάς το δρόμο!!!
Καλό ξημέρωμα!
@ Κωνσταντινε μου,
δεν υπάρχει κανείς.
Ανείπωτα λόγια και όνειρα και σκέψεις θα υπάρχουν πάντα.
Μα πάντα.
Κάτι πάντα θα μας σταματά, θα βάζει τελεία στην πρόταση πριν προλάβουμε να την ολοκληρώσουμε και αυτό το κάτι θα είναι παντα ένα γιγάντιο "πρέπει".
Αν τον βρεις εσύ να μου το πεις :))
Καλό ξημέρωμα
@ Γλαρένια μου όλοι οι δρόμοι έχουν χαραγμένες στιγμές και όνειρα.
Όλα είναι επιλογές, δεν υπάρχει μονόδρομος στη ζωή, θέλω να πιστεύω πως πάντα θα υπάρχει και δεύτερη επιλογή.
Σ'ευχαριστώ πολύ!
Σε φιλώ!
@ Γλυκιά μου νεράιδα η καρδιά δεν φορά αρώματα ούτε ψηλοτάκουνες γόβες,
στέκει γυμνή στην αλήθεια,
στα δάκρυα και τα χαμόγελα,
στα όνειρα και τις ελπίδες.
Γυμνή απέναντι στην χαρά και την λύπη και την εκφράζει δυνατά με τους χτύπους της!
Σε φιλώ γλυκά !!
@ Ειρηνούλα μου για λίγο η λύπη κρατάει λίγο.
όταν τελειώσουν τα λόγια αυτά την έχω ξεχάσει.
Τόσο γρήγορα, πάντα μου περνάει γρήγορα!
Μην στεναχωριέσαι, να τελειώσουν γρήγορα τα τρεξίματα σου και εμείς εδώ είμαστε.
Μην σε αγχώνει αυτό, όλοι τα περνάμε :))
Πολλά φιλιά και ένα γλυκό ξημέρωμα να έχεις!
@ Βασίλη μου το μαύρο ποτέ δεν υπερισχύει σε μένα να είσαι σίγουρος.
Δεν θα το άφηνα να καλύψει τα χρώματα, άλλωστε δεν μου πάνε τα σκούρα εμένα :)))
Μου άρεσε πολύ το τέλος
έναρξη/ όλα τα προγράμματα/ βοηθήματα/ ζωγραφική
είσαι πολύ πολύ γλυκός :))
καλό ξημέρωμα !
@ Μικρή μου Χρύσα οι μισές αλήθειες ειναι σαν ολόκληρα ψέματα.
Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα!
@ nico dery,
μην σε αγχώνει καθόλου μπορεις να μου λες ότι θέλεις :))
Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο το εκτιμώ απλά όταν γράφεις κάτι κάποιες φορές δεν ξέρεις ούτε ο ίδιος που θα φτάσεις απλά εκφράζεις αυτό που νιώθεις εκείνη την στιγμή!
Καλό ξημέρωμα
@ Διάττων,
εύχομαι να είναι λίγες οι στιγμές που σε εκφράζουν αυτά τα λόγια!
Σ'ευχαριστώ πολύ
Καλό ξημέρωμα
@ Καλή μου Βούλα είναι γιατί στιγμές μελαγχολίας έχουμε όλοι και δεν θα έπρεπε.
Βλέπεις είναι η μοναδική φορά που το "πρέπει" δεν μας πονά!
Σε φιλώ !
@Έλενα μου εύχομαι να συναντάς πάντα αλήθειες, ολόκληρες και πίνακες λευκούς που θα τους γεμίσεις χρώματα!
Σε φιλώ !
Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα
Έδωσες ζωή σε τόσες πολλές ανάπηρες σκέψεις...!
...!
"Κρύβεται πίσω από ακριβά αρώματα,
ψηλοτάκουνες γόβες"
Αναστασια μου διεκρινα απο την πρωτη στιγμη που διαβασα κομματι των σκεψεων σου εναν κοινο τροπο προσεγγισεις τους σε αψυχα λευκα χαρτια
δεν μπορουσα να εντοπισω τον λογο
ηταν παρομοια ερεθισματα,παρομοιες,φασεις,ζωης,τι ακριβως
μεχρι που ειδα το ιδιο ζωδιο και οτι ειμαστε κατοικοι της ιδιας πολης που μαγευει
για ακομη μια φορα Υποκλινομαι=)
@ Μαρίνο,
ανάπηρες σκέψεις, μισές φράσεις, ανείπωτα όνειρα .....μακάρι να έπαιρναν τόσο απλά ζωή!!!
Σ έυχαριστώ!!!
@ Οδός ονείρων,
είναι φορές που σε ξένα λόγια βρίσκουμε κομμάτια δικά μας, δεν υπάρχουν απαντήσεις στα γιατί...έτσι απλά συμβαίνει!!!
Σ ευχαριστώ που περνάς
Δε μου αρέσει ο Θηβαίος. Λυπάμαι. Πολύ τραχυά και "ρινισματική" η φωνή του.
Δεν ξέρω πως καταλαβαίνει κανείς το "ρινισματική" αλλά αυτή η λέξη μου έρχεται κάθε φορά που τον ακούω...
:)
Φιλιά !
Το θέμα είναι να έχουμε γεμάτα τα δωμάτια της καρδιάς μας είτε είμαστε μόνοι είτε με συντροφικότητα η πληρότητα ειναι κάτι που ξεκινάει πρώτα απο εμας :) φιλια
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ !!!
Μη λές τίποτα...
Κοίταξε μόνο ψηλά στον ουρανό και το απέραντο γαλάζιο ατένιζε...
Μέρες πιο όμορφες σε περιμένουν.
Φοβερό κομμάτι,πολή γλυκιά ανάρτηση έχει μια μελαγχολία μια θλίψη που ταιριάζει γάντι με την σημερινή μου διάθεση.
Μισές αλήθειες,ολόκληρα ψέματα..
Πόσες φορές λέμε ψέματα για να καλύψουμε αλήθειες που πονάνε για να μη πληγώσουμε γιατί πρέπει...
Καλό και γλυκό ΣΒΚ!!
Αφού ο άνθρωπος γνωρίζει όλο και περισσότερο, για όλο και λιγότερα…. Μήπως στο τέλος φτάσουμε να γνωρίζουμε τα πάντα για το τίποτα;
Μου άρεσαν οι σκέψεις σου.. Πίνακας η ζωή.. και εμείς όμως οι ζωγράφοι της.. Στα χέρια μας τα πινέλα.. εμείς τραβάμε τις γραμμές στο πίνακα μας.. Μη το ξεχνάμε αυτό..Φιλάκια Αναστασία!
..σκληρες αλήθειες..αχ βρε καρδιά τρελη..
Να προσέχεις Αναστασία :)
Να τις ζεις και να τις φυλακίζεις τις 'στιγμές' ! Να τις βάζεις χρώματα ονειρικά και να τις θυμάσαι καθημερινά !
Να κρατάς τις αλήθειες΄,έστω και μισές και να διώχνεις τις σκέψεις τις κακές !
ΚΑΛΟ Σ/Κ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Ευαισθητη κι ευάλωτη ακομη...!!!
Τρυφερή και πεισματάρα επίσης ...!!!
Μήπως αιώνιο θηλυκο απλα?
φιλάκι
Λίγες οι στιγμές που μου λες, ίσως κι αρκετές Αναστασία...Έχω κάνει και μια σχετική ανάρτηση με τίτλο "Λήθη"...
@ CsLaKoNas,
μα πως είναι δυνατόν να μην σου αρέσει η φωνή του Θηβαίου, εμένα με μαγεύει, από την πρώτη νότα, η χροιά του, ο τρόπος που "αγγίζει" την μελωδία.
Θα μπορούσα να τον ακούω ώρες χωρίς να με κουράζει.
Αλλά η μουσική είναι καθαρά υποκειμενική έτσι;
Σε φιλώ,
@ Lockheart,
η πληρότητα ξεκινά από μέσα μας και η καρδιά γεμίζει με αγάπη όταν πρώτα ξέρουμε εμείς να την δίνουμε, όταν μπορούμε να αγαπήσουμε!!!
Καλό ξημέρωμα!
@ Ιωάννη μου δεν το αρνήθηκα αυτό ποτέ!
@ jeminis,
μην ανησυχείς δεν κρατά η λύπη πολύ σε μένα :)))
Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ
Σε φιλώ
@ Καλη μου Zoyzoy είπες τις κατάλληλες λέξεις,
πόσα ψέματα για να καλύψουμε αλήθειες που πληγώνουν γιατί έτσι πρέπει.
Και αυτο είναι το μεγαλύτερο μας λαθος!!!
Σε ευχαριστώ πολύ
Πολλά φιλια!
@ Χρήστο,
όσο μαθαίνουμε τελικά τόσο δεν ξέρουμε τίποτα,
η ζωή θελει πράξεις και όχι λόγια,
πράξεις και αισθήματα!
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ,
τι βράδυ δηλαδή που πήγε 3 :)))
@ Καλή μου roadartist όσο κρατάμε τα πινέλα στα χέρια μας η επιλογή των χρωμάτων είναι δική μας και αυτό δεν το ξεχνάμε ποτέ!!
Λίγο μαύρο για να σπάει την μονοτονία και πολλά πολλά χρώματα :)
Καλο ξημέρωμα
@ Ηλια μου σ'ευχαριστώ πολύ!
Θα προσέχω εμένα κι εσάς που είστε πάντα εδω!!!
Σε φιλώ γλυκά
@ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ,
η ζωή μας είναι στιγμές μέσα στον χρόνο που τρέχει!!
Όμορφες και δύσκολες,
γλυκές και αλμυρές.
Είναι η ζωή μας έτσι όπως εμείς την δημιουργούμε!
Καλο ξημέρωμα
@ faraona μου αιώνια πεισματάρα :))))
πόσες φορές μου το έχουν πει!!!
Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ.
Πολλά φιλιά
@ Θα κρατήσω το λίγο Διάττων,
γα τις υπόλοιπες απλά ας βουλιάξουν στην λήθη!
Καλο ξημέρωμα!!
Πώς να αιχμαλωτίσεις τις στιγμές; Φεύγουν χωρίς να το καταλάβεις. Έχουν δώσει όμως στον δρόμο μας αιτία και με τα χρώματά τους ζωγραφίζουν στον μαυροπίνακα της ζωής πολύχρωμο ουράνιο τόξο για να ανθίσουν ολόκληρες αλήθειες, όπως θα έπρεπε να είναι.
Εξαιρετική ανάρτηση, Αναστασία μου, σαν ανθισμένη αλήθεια.
Μου έβαλες και το Θηβαίο και τι όμορφα που με κομμάτιασες.. Πρέπει να θέλεις.. Επιβάλλεται καμιά φορά.
Φιλί.
καλημέρα... Δεν φυλακίζονται οι στιγμές καλή μου... και ναι όλα είναι δρόμος... δρόμος που τον αφήνουμε και παρόλους τους όρκους μας, έρχεται μια ωραία πρωϊα που τον ξεχνάμε ... και μετά ξαναπερνούμε από αυτόν τυχαία, βλέπουμε χαραγμένο κάπου το όνομά μας και δεν πιστεύουμε ότι είμαστε εμείς αυτοί που κάποτε το χαράξαμε...
και μας φαίνονται όλα μισές αλήθειες και ψέματα...
πόσο ωραία τα είπες...
φιλιά
Όλοι συμφωνούμε με ένα τέτοιο ποίημα! Όλοι ταυτιζόμαστε με τις κατάλληλες λέξεις του δημιουργού! Κι όμως, βρε παιδιά, έξω από δω, στην δική μας καθημερινότητα, όλοι σκοτωνόμαστε...
Υπέροχο ποίημα Αναστασία! Χαίρομαι που σε ανακάλυψα!
(Ένα ακόμη κίτρινο φύλλο στο δάσος σου)
Τα πρωινά...κρυβόμαστε πίσω απ' τις μάσκες
Τα βράδια, όμως, οι λυγμοί μας ριγούν...
Φιλιά πολλά Αναστασία μου
@ Ευαγγελία μου αιχμαλωτίζουμε μόνο τις στιγμές που αγαπήσαμε, τις αιχμαλωτίζουμε στην μνήμη και να τις ανακαλούμε για να γεμίσουν τα κενά.
Μόνο έτσι μπορούμε!!!
Σ'ευχαριστώ πολύ καλό βράδυ!
@ Jacki μου μερικά τραγούδια συνδυάζονται τόσο όμορφα με εικόνες και αναμνήσεις που πάντα όταν τ'ακούμε μας γυρίζουν πίσω στον χρόνο και σε ότι νιώσαμε!!
Σε φιλώ γλυκά!
@ Καλέ μου Nikiple,
αυτή είναι η τιμωρία μας, όταν ξεχνάμε!!!
Μας τιμωρούν τα περασμένα γιατί δεν τα κρατήσαμε και όταν τα θυμηθούμε ξανά νιώθουμε την νοσταλγία να μας τρυπά την καρδιά σαν καρφί.
Όλα είναι δρόμος, μόνο που δεν έχουνε επιστροφή παρά μόνο στην ψυχή και στο μυαλό!
Οι επιλογές μας δεν αναιρούνται και δεν αλλάζουν.
Σε φιλώ!!
@ o geros,
δυστυχώς η πραγματικότητα και η ζωή έρχεται να διαψεύσει πολλές φορές τα λόγια μας και τότε φαίνεται πως τελικά είτε δεν τα τηρήσαμε ή δεν τα πιστέψαμε από την αρχή.
Καθένας κάνει τις επιλογές του!
Χαίρομαι που πέρασες και άφησες ένα ακόμη κίτρινο φύλλο!
@ nico dery,
οκ θα κρατήσω την μισή σου αλήθεια :)))
@ Λίτσα τα βράδια στο σκοτεινό δωμάτιο δεν μας βλέπει κανείς και τότε οι στιγμές γίνονται δικές μας, μόνο δικές μας για να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας!
Σε φιλώ!
άργησα, σκέφτηκα να μην γράψω σχόλειο, ενοιωθα πως έβγαλες από μεσα σου πράγματα που καιρό έκρυβες, φόρτωνες, γεμισες, ελπίζω τωρα να αδειασες.
θα προσπαθήσω να σου πω μια ολόκληρη αλήθεια.
δεν είσαι άδειο δωμάτιο, εγκαταλελειμμένο...
πώς θα μπορούσε να είναι έτσι;
το ξέρεις καλύτερα από μενα.
κι αν το ξαναπεις πως νοιώθεις έτσι...θα καλέσω όλες τις μεταφορικές της σαλονίκης να ρθουν να ξεφορτώσουν εκεί να δεις που δεν θα ξέρεις τι να τα κάνεις όλα...
είσα αυτή που είσαι,
κι για αυτό σ'αγαπάνε οι άνθρωποι σου,
και για αυτό σε διαβάζουμε κι εμείς και μοιραζόμαστε μαζί σου τις σκέψεις μας και τις στιγμές μας.
αυτές που δεν φυλακίζονται.
γιατί έτσι είναι.
ένα παιδί να παραμείνεις.
που θα γελά, και θα κλαίει από χαρά, και δεν θα πέφτει στις άσχημες σκέψεις των μεγάλων.
τώρα για λίγο σιωπή.
να σκεφτώ τον πίνακα.
όχι τον μαυρο-.
αυτόν με τα χρώματα.
των στιγμών.
των ήχων.
των αγγιγμάτων.
των γέλιων.
των σιωπών:)
καλό απογευμα και καλη μας εβδομαδα μικρή μας πριγκιπέσα!
Όλες τις μεταφορικές της Θεσσαλονίκης ε;
χαχα μου έφτιαξες το κέφι το ξέρεις;
Πως θα μπορούσα αλλιώς :))))
Έχεις δίκιο, είναι ανόητες στιγμές που μαζεύονται και όταν γίνεται αυτό λέω ανοησίες :))
Η ζωή μας δεν έχει ποτέ μαύρο χρώμα ποτέ όμως!!
Οι απόψεις σας και τα νέα σας μου έχουν γίνει εξάρτηση, τόσο που νιώθω πως κάτι μου λείπει αν δεν διαβάσω μια μέρα τα "λόγια" σας :)))
Η ολόκληρη αλήθεια σου είναι σημαντική για μένα!
Ενα παιδί θα κρύβεται πάντα μέσα μου,
θα κάνει πάντα τις γνωστές σκανταλιές του και τα νάζια του.
Γιαύτο κάποιες φορές μην παίρνεις στα σοβαρά όσα λέω, είναι που ξυπνά αυτό το παιδί και ξενικά τα νάζια για να τραβήξει την προσοχή σας :)))
Σε φιλώ γλυκά μικρέ πρίγκιπα και σ'ευχαριστω για την αλήθεια σου !!!
Δημοσίευση σχολίου