Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Αυτή η σκάλα δεν καταιβαίνει....


Χρόνια σε περίμενα και με περίμενες.
Να με κοιτάς, να σε κοιτώ.

Εκείνο το τρομερό "σ΄αγαπώ" μας να τρέχει και να κρύβεται πίσω από λέξεις και κινήσεις.

Να το ποθούμε, να το τρέμουμε.

Να το αποζητούμε, να το αποδιώχνουμε....

Χρόνια και χρόνια,

μαζί και μακρυά,

φίλοι και ξένοι,

ελεύθεροι και κατάδικοι σε μια αγάπη που σιγοβράζει.

Έπρεπε να γλιτώσω από σένα.

Αν κάποτε είχες μιλήσει θα με έσωζες.

Θα σου έδινα την ζωή μου
που άγρια περιφερόταν έξω από τις κλειστές σου πόρτες.
Όμως δεν μίλησες ποτέ.....



Έφυγα για χρόνια μακριά σου.

Με την βαλίτσα, το μπλε παλτό, τον αέρα.
Από το σταθμό έξω από το χωριό.


Ένας χρόνος, δύο χρόνια, τρία χρόνια, οκτώ, εννιά.

Έγινες μια πληγίτσα τόση δα που άμα την σκαλίσω τρέχει αίμα.

Ασκήθηκα πια να μην την σκαλίζω ...





Όλα μακριά σου είναι πιο εύκολα,

καμιά φορά και διασκεδαστικά.

Κι εγώ μπορώ να σε αποφύγω ψάχνοντας σε σε πρόσωπα άλλα,
σε μάτια άλλα,

σε σώματα άλλα
κι όλα κάτι από σένα μου θυμίζουν και με

παρηγορούν.
Υπάρχεις κι αλλού δεν μπορεί.

Έλεγα και ξανά έλεγα στον εαυτό μου.

Υπάρχεις κι αλλού κι αυτό το αλλού θα με απελευθερώσει...





Ήρθα πίσω εχθές

με το ίδιο τραίνο
που με πήρε πριν δέκα χρόνια.

Η διαδρομή ήταν πάλι ίδια
από την ανάποδη.

Ο αέρας
που ακόμη φυσά εκεί ασταμάτητα πάνω στα φύλλα.
Ο δρόμος
πίσω από το πάρκο
που περπατούσα τα μεσημέρια
και στεκόμουν να κοιτάξω το σπιτάκι
που στην αυλή του
είχε τα πιο όμορφα τριαντάφυλλα.
Ο δρόμος του σπιτιού σου.


Τα σπίτια
με τα δέντρα μπροστά και τα κλειστά παράθυρα.

Η μαύρη σιδερένια αυλόπορτα.

Η ξύλινη πόρτα ύστερα με την άγκυρα στο κουδούνι.
Το χολ,
Η σκοτεινή σκάλα με το φθαρμένο χαλί.
Τα απότομα σκαλοπάτια.

Το μεγάλο παράθυρο με τα χρωματιστά τζαμάκια σαν εκκλησία.
Το απογευματινό φως το λιγοστό που σβήνει.

Το κεφαλόσκαλο.


Εσύ!!!



Σηκώνω το κεφάλι μου και σε κοιτώ.
Σκύβεις το κεφάλι σου και με κοιτάς.
Και το βλέπω.
Ποτέ δεν έφυγα από σένα.
Ούτε βήμα δεν έκανα μακριά σου...



15 κίτρινα φύλλα:

Σταλαγματιά είπε...

Επανέφερα την ανάρτηση με την πολύτιμη βοήθεια του Βασίλη (Basnia)
Ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ Βασίλη!!!

Έσωσα όσα σχόλια μπόρεσα !!

Ευχαριστώ πολύ όλους για την συμπαράσταση : ))))))

Σταλαγματιά είπε...

Λακης Φουρουκλας - Lakis Fourouklas
Είπαμε: Πολλές φορές οι αποστάσεις δεν χωρίζουν, αλλά περισσότερο ενώνουν. Το μόνο που έχει να κάνει κανείς για να το αντιληφθεί είναι να φύγει:) Μέρα καλή

Σταλαγματιά είπε...

@kostasst

Ταξιδεύω τις τελευταίες μέρες πίσω στο χρόνο και το κείμενο ήρθε να συνατήσει τα δικά μου μονοπάτια.
Μόνο που να:
Η μικρή μου κόρη, 3 1/2 χρονών καθώς χθες το πρωί πηγαίναμε βόλτα στη γειτονιά, με ρώτησε ακούγοντας τα κελαηδίσματα: "Μπαμπά γιατί μιλάνε τα πουλιά;"
Κι έτσι, μεταφράζοντας με τη φαντασία μου έκανα τους διαλόγους ανάμεσα σε δυο κότσυφες και μετά ανάμεσα σε δυο σπουργίτια...
Βρήκε την ατομική μας παράσταση διασκεδαστική.
Τελικά, αυτό που μετράει είναι το παρόν!


HaLiaS

είχα ψιλιαστεί μια δόση μελαγχολική από την αλλαγή στο μάυρο...
μακάρι να ήταν η ιδεά μου.
η σκάλα δεν κατεβαίνει...εμείς κατεβαίνουμε...και ανεβαίνουμε...και πάλι μια από τα ίδια.
η μοναδικότητα των ανθρώπων που γνωρίζουμε στη ζωή μας είναι αδιαμφισβήτητη.
όπως αδιαμφισβήτητο είναι και το ότι οι αποφάσεις που πέρνουμε ή που δεν πέρνουμε καθορίζουν την συνέχεια.
αυτό που έχουμε να κάνουμε είνα να κοιτάμε μπροστά.
αν είναι να ξανασυναντηθούμε με το παρελθόν θα γίνει.
αν όχι....χαμογελάμε,κλείνουμε το μάτι και συνεχίζουμε...

μικρή μου πριγκηπέσα...συνεχίζουμε.
:)
καλό κυριακάτικο βραδάκι

HaLiaS

έχω σκληρύνει πολύ τελικά....
ίσως για πρώτη φορά θα διαφωνήσω μαζί σου...:)
γλυκιά μου αναστασία αλίμονο αν η ζωή μας ήταν οι αναμνήσεις.

χαίρομαι που η διάθεση δεν έχει μαυρίσει.
μια γλυκιά μελαγχολία όλους μας συνοδεύει...ιδίως μια μέρα σαν αυτή!
υπέροχη κυριακή...που έφτασε στο τέλος της!
καλωσορίζουμε την νέα βδομάδα!
:)


HaLiaS

μικρή μου πριγκηπέσα ήταν τέλεια η μέρα!
όπως είναι και το τραγούδι που μας κράτησες για το τέλος της...

"Συνήθισα να σ` αγαπώ
συνήθισες κι εσύ.
Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.
Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω
να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τέλειωσε
κι αρχίζει η ζωή...."

καλό ξημέρωμα μιας νέας εβδομάδας που θα είναι όμορφη!
Artanis
Panemorfo kalh mou...Kalo vradi na exeis...

e-ioannis

ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...



JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS

KATAΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΙΣΑ ΑΦΟΥ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ.



jeminis

Τα ειπωμένα και τ'ανείπωτα,
τα δέκα χρόνια,
δεν είναι αρκετά,,,
για να τα σβήσουν!!!
Χαμένα όμως και τα δέκα...
Δύσκολα μπορούν να κάνουν,,
,,νέα αρχή!!

iLiAs

..ωραια εικόνα Αναστασία...ωραια να βλεπεις παλι γνώριμα πρόσωπα :)

zoyzoy

Είναι πολλά τα 10χρόνια για να ξαναγυρίζεις στην ίδια θέση.Έκλεισες την καρδιά σου τόσα χρόνια και την άφησες να πονά και να περιμένει??Πρέπει να τα κατέβεις να μην μείνεις άλλο εκεί ψηλά!!
Πολύ ωραίο το νέο σου πρόσωπο!!
Καλή και γλυκιά εβδομάδα να'χεις!!

Κωνσταντινος

Τα ανείπωτα σ ' αγαπώ είναι μια θλιβερή πραγματικότητα.
Αν γνωρίζαμε πόσα απ' αυτά είναι εγκλωβισμένα στις καρδιές θα τρομάζαμε.
Οι λόγοι ? Ίσως εγωισμός,περηφάνια κ.λ.π.
Μα ο σημαντικότερος ...
αν ομολογηθεί μετά πίσω δεν έχει ,μόνο μπροστά και με συνέπειες .
Αυτός που δεν θα το μετρήσει για αδυναμία είναι σπάνιο είδος.
Πίσω απ όλα η ανασφάλεια,αν νιώθει κανείς αρκετά δυνατός και ασφαλής ...
μπορεί να το ομολογήσει .Αν δε δει ανταπόκριση η δει πως η δήλωση περνάτε για αδυναμία...
πρέπει να είναι σε θέση να γυρίσει την πλάτη και να πει: Αντίο μάγκα μου.
Έπαιξες και έχασες.

tovene592

λοιπόν θα με πάρεις να χορέψουμε, θα σε πάρω να τα πιούμε.
και θα ανεβούμε τη σκάλα. ό,τι δεν κατεβαίνει, ανεβαίνει!
φτιάξε τα δικά σου βήματα, άλλοτε μακρυνά, άλλοτε κοντινά, και ολοκλήρωσε τον κύκλο, όσο μπορείς!
να μια χορογραφία φίλη!

προφήτης

μια πληγή, που δε φαίνεται... κλαίω ακόμα όταν την αγγίζω, μα τώρα σε βλέπω και παίρνω το φως που μου έκρυψες με την φυγή σου...

εσύ...

καλησπέρα



b|a|s|n\i/a

το ξέρεις πάντα. από το πρώτο εκείνο δευτερόλεπτο. που θα συναντηθούν τα βλέμματα. πως ότι πορείες και να χαραχθούν πάντα θα μείνουν. τα βλέμματα εκείνα. το ξέρεις. από το πρώτο εκείνο δευτερόλεπτο.

ΝΑΪΑΔΑ

καμια φορα οσο μακρια κι αν παμε τοσο πιο κοντα ερχομαστε σε εκεινο απο το οποιο φυγαμε...
καμια φορα το κουβαλαμε μεσα μας οπου κι αν παμε...
δεν εχει σημασια το πως και το γιατι...
σημασια εχει πως ειναι μεσα μας παντου...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

CsLaKoNaS

Λοιπόν έχω να πω για τον Phil Collins ότι μου αρέσει πάρα πολύ. Πέρα από την υψηλού επιπέδου μουσική που γράφει, η φωνή του είναι το κάτι άλλο! Αυτό πάντως που μου έχει κάνει εντύπωση είναι πως σε κανένα από τα τραγούδια του δε χρησιμοποιεί κανονικά drums. Μόνο ηλεκτρονικά. Χαζή η παρατήρησή μου, το ξέρω. Αυτή έχω, αυτή λέω!

Oh, think twice....cause it's another day for you in paradise...

Φοβερό κομμάτι, να το γράψεις και αυτό κάποια στιγμή. Καλή Κυριακή ! :)



ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

"Αν κάποτε είχες μιλήσει θα με έσωζες"

Όσο εύκολο φαντάζει
άλλο τόσο δύσκολο είναι
να μιλήσει κανείς
να αφεθεί
και πεί την αλήθεια του.
Όμορφη Κυριακή.

Diatton

Διάβασα την ανάρτησή σου και σου μεταφέρω το σχόλιό μου:

Δέκα χρόνια είναι πάρα πολλά για να εμμένουμε σε μια κατάσταση όταν αυτή θα 'πρεπε ήδη να είχε καρποφορήσει! Δεν υπεισέρχομαι περισσότερο...

Είδα ότι έκανες αλλαγές στο blog σου. Προσυπογράφω...

Εύχομαι μια απολαυστική Κυριακή...



pandora

Αυτό θα μπορούσε να είναι το επόμενο γράμμα σου; Μακάρι!

Καλημέρα Αναστασία

άναρχες φλόγες Λίτσα Πατεράκη
Τελικά...μια φορά αγαπάμε στη ζωή!!!

Μ' άρεσε "αυτή η σκάλα που δεν κατεβαίνει"...

Φιλιά πύρινα!



Βουλα

Καλημέρα !!!!!
Θαυμάσια η καινούρια σου διακόσμηση Αναστασια!!!!!!!
αν και για μια στιγμη νόμισα οτι εισουν η Τζακι μας!!!!!!!!!
Και η ανάρτηση Θανατηφόρα...!!!!
Θα σου έδινα την ζωή μου που άγρια περιφερόταν έξω από τις κλειστές σου πόρτες.
Όμως δεν μίλησες ποτέ.....
Σε λατρεύω μικρή μου για τις στιγμές που μας χαρίζεις!!




ANASTASIA
@ CsLaKoNaS,
Αγαπημένος ο Collins, τραγούδια του πάντα με συντρόφευαν σε δυνατές στιγμές, ειναι η χροιά της φωνής του, οι μουσικές επιλογές του, όλα που με κάνουν να επιλέγω κομμάτια του όταν θέλω να "ντύσω" στιγμές με μουσική.

cause it's another day for you in paradise...

θα το γράψω κι αυτό κάποια στιγμή να είσαι σίγουρος!!!
Καλό Κυριακάτικο βράδυ!

@ Σοφία μου,
είναι κάποια σ'αγαπω που πρέπει να μένουν στην σιωπή, δεν ξέρω αν πρέπει ή αν τυχαίνει αλλά τελικά ίσως είναι καλύτερο να μένουν μόνο σκέψη!!
Καλό σου βράδυ.

@ Ιωάννη

Όταν είναι ερωτευμένος ε;
Τι να σου πω, μάλλον δεν θυμάμαι πια :)

@ Diatton,
ναι έχεις δικιο γιατί τελικά μόνο ως απωθημένο μένουν και αυτό κάνει τα πράγματα πολύπλοκα, δεν ξερεις που ξεκινά το πραγματικό συναίσθημα από το άχτι.
Ναι έκανα μια μικρή αλλαγή και ετοιμάζω ξανά άλλη, ελπίζω να μην κάνω κανένα λάθος και τα χαλάσω πάλι όλα γιατί το έχει ήδη κάνει μια φορά.
Καλό σου βράδυ

@ Πανδώρα μου,
το επόμενο γράμμα μου ε;
Τελικά είναι πιο εύκολο να γράφεις παρά να τα ζεις γιατί όταν τα ζεις πονάει διπλά.
Καλό σου βράδυ

@ Λίτσα ελπίζω να μην αγαπάμε μια φορά μόνο ή τουλάχιστον να υπάρχει έστω και μια για τον καθένα μας.
Μια αλλά ουσιαστική και πραγματική.
Γλυκό φιλί
@ Βούλα μου πρέπει να την μαλώσουμε την τζάκι γιατί αλλιως δεν καταλαβαίνει :)))
Η αλλαγή είναι προσωρινή γιατί ετοιμάζω κι άλλη.
Φιλί γλυκό σου στέλνω.

@ Κωνσταντίνε μου ,
οι λόγοι δεν έχουν σημασία όταν τα σ'αγαπώ γεννιούνται και πεθαίνουν στην σιωπή.
Ίσως γιατί έτσι έπρεπε, το αποτέλεσμα αλλάζει ακόμη και την ίδια την ζωή μας και αυτό είναι που τελικά μετράει.
Τα κίνητρα που σε σταμάτησαν μπορεί να είναι κι εκείνα που σε κράτησαν πριν φτάσεις στο τέλος μιας διαδρομής.
Ελπίζω να απόλαυσες τον υπέροχο ήλιο. Και κέντρο της πόλης ήταν ασφυκτικά γεμάτο κόσμο, μόλις επέστρεψα.

@ Μικρέ μου σκρουτζάκο είναι κάποιες αλήθειες που ίσως είναι καλύτερο να μένουν κρυφές.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

@ jeminis,
δεν ξέρω αν είναι χαμένα ίσως και κερδισμένο, δεν θα μάθουμε ποτέ,μόνο αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να αλλάξουμε τις επιλογές μας!
Καλο σου βράδυ

@ Ηλία μου είναι ωραίο να βλεπεις πρόσωπα που έχεις χρόνια να δεις μα σε μελαγχολεί γιατί θυμάσαι όλα όσα πέρασαν και πια δεν θα γυρίσουν...

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ
@Καλε μου tovene,
σύμφωνοι, αλλά ως προς την μια μεριά, θα σε πάρω να χορέψουμε αλλά εγω δεν θα πιω :Ρ :Ρ
Μην το γελάς μέσα σε λίγες ώρες θα γίνεις ο πρώτος χορευτής είμαι καλή δασκάλα ή θα θες να με δείρεις :))))))
Η σκάλες φίλε μου ανεβαίνουν δύσκολα αλλά στις δυσκολίες φαίνεται πόσο δυνατός είσαι έτσι;
Άλλωστε έχουν και τα κάγκελα να ξεκουραστείς και να συνεχίσεις και ειδικά όταν έχεις φίλους να σου δίνουν ώθηση γίνεται πιο εύκολο !!
Σ'ευχαριστώ και κοίτα θα ζητήσω από τον Μαρόγλου να βγάλει νέο σποτάκι που να σε παροτρύνει να χορέψεις :)))

@ Προφήτη,

Έγινες μια πληγίτσα τόση δα που άμα την σκαλίσω τρέχει αίμα.
Ασκήθηκα πια να μην την σκαλίζω ...

είναι η μόνη επιλογή, να ασκηθείς να μην την σκαλίζεις πια!

@ Βασίλη είναι αλήθεια ναι, το ξέρεις, το καταλαβαίνεις πως αυτός ο άνθρωπος θα μείνει παντοτινά την ζωή σου ακόμη κι δεν τον ξανα δεις ποτέ!Δεν είναι περίεργο;

@Καλή μου νεράιδα,
μερικά πράγματα τα κρατάμε εμείς στην μνήμη, κάποιες φορές και χωρίς λόγο, μας αρκεί να υπάρχουν μέσα μας!
Σε φιλώ γλυκά

@ Μικρέ μου πρίγκιπα η διάθεση μου δεν έχει αλλάξει, αλήθεια :))
Το μαύρο επιλέχτηκε τυχαία και θα το αλλάξω ξανά.
Το κείμενο αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο που διαβάζω τώρα, μια αγαπημένης μου συγγραφέα.
Το επέλεξα γιατί μου θύμισε κάποιο πρόσωπο από τα εφηβικά μου χρόνια.
Μια γλυκιά μελαγχολία, αυτό ένιωσα όταν το διάβασα, ήταν σαν να με ήξερε και να το έγραψε για μένα.
Αυτά τα ανείπωτα σ'αγαπώ, τα κρυφά βλέμματα, τα δήθεν τυχαία αγγίγματα, τα καρδιοχτύπια.
Νομίζω πως όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μένουν τόσο ζωντανά μέσα μου και όσες φορές θα συναντώ εκείνον θα τα θυμάμαι όλα.
Κι ας μην πήρανε ποτέ μορφή κι ας μείνανε στο φάσμα του απραγματοποίητου.
Θα το ξέρουμε μόνο εμείς και το λένε με τα μάτια κάθε που θα κοιταζόμαστε.
Ευτυχώς που δεν γίνεται συχνά :))))
Αναμνήσεις...αυτό είναι η ζωή μας!!!!
Χαμογελώ και σου κλείνω γλυκά το μάτι.

Καλο σου βράδυ !

@ καλή μου Zoyzoy
ναι είναι πολλά τα δέκα χρόνια αλλά πιστεύω πως όταν συναντάς ξανά τον άνθρωπο εκεινο θα νιώθεις πάντα το ίδιο εφηβικό καρδιοχτύπι κι ας ξέρεις πως όλα έχουν αλλάξει πια!
Να έχεις ένα γλυκό βράδυ

@ Αρτάνις μου,
σου στέλνω γλυκά ηλιόλουστα φιλιά και να περνάς υπέροχα !!

@Μικρέ μου πρίγκιπα έχεις δίκιο η ζωή μας δεν είναι μόνο αναμνήσεις, είναι στιγμές που γίνονται αναμνήσεις.
Στιγμές μέσα στον χρόνο που χάνεται.
Όπως λέει και ο Αλκίνοος σε ένα αγαπημένο κομμάτι
"Τα χρόνια είναι αμέτρητα μα είναι η ζωή μικρή"
Γιαυτό ας την στολίσουμε με καλή διάθεση και όμορφες στιγμές που θα γίνουν κι αυτές με την σειρά τους όμορφες αναμνήσεις :))

Η σημερινή μέρα ήταν τόσο τέλεια!!!
Γέμισαν οι δρόμοι κόσμο, άνθρωποι που απολάμβαναν τον υπέροχο ήλιο.
Η παραλία της πόλης μας γεμάτη κόσμο σαν πολύβουο μελίσσι!!!
Αλκυονίδες μέρες έτσι;
Γλυκό ξημέρωμα να έχεις και μια όμορφη εβδομάδα

Υπάρχει αλήθεια κάποιος που θα τολμούσε να πει
"θα 'μαι κοντά σου όταν με θες";

Αν κάποια στιγμή συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο εύχομαι να μην τον χάσεις ποτέ!!

tovenito είπε...

χα,γνωρίζεις τον λευτέρη; να του πεις να κάνει ειδικό σποτάκι τότε!
ευτυχώς την έσωσες την ανάρτηση (και τα σχόλια) γιατί ήταν από τις καλύτερές σου!
ο basnia είναι το καλύτερο παιδί.
θα του ζητήσω και δανεικά την επόμενη φορά!λολ

Διάττων είπε...

Έστω, δε χρειαζόταν όπως σου έγραψα και πριν, αλλά αφού τα κατάφερες, ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ!

Σταλαγματιά είπε...

@ tovene,
Χαχα όχι δεν τον ξέρω αλλά δεν είναι δύσκολο να του ζητήσεις κάτι,
Αν δεν το έχεις δει δεν μπορείς να καταλάβεις τι περίπτωση είναι
Ας μην βγάλω άπλυτα στην φόρα : )))))
Αστειεύομαι!!

Ναιιιιιιι ο Βασίλης είναι ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ παιδί, του είμαι υποχρεωμένη τόσο!!!
Και μόνο για τον κόπο που έκανε .

@ Διάττων,
ναι ευτυχώς με την Βοήθεια του Βασίλη και τον ευχαριστώ πολύ,
ευχαριστώ και εσάς που σας ζάλισα σήμερα με την φασαρία μου :))

eirini είπε...

Αναστασία μου τί έγινε στο μπλοκόσπιτό σου; Μια αναστάτωση βλέπω!
Πάντως η καινούργια διακόσμηση πολύ μου άρεσε!
Φιλιά!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μερικές φορές οι αναμνήσεις είναι πιο δυνατές από τις ίδιες τις στιγμές... μικρές πληγές που δεν θέλουν πολύ να αιμορραγήσουν... Αλλά από την άλλη αυτές δεν είναι που μας κάνουν τόσο ιδιαίτερους;

Εύχομαι τα καλύτερα, υπέροχη η ανάρτηση σου και το νέο look αν και σε ζόρισε λίγο από ότι κατάλαβα.

Φιλί

Σταλαγματιά είπε...

@ Ειρήνη μου η αναστάτωση έγινε γιατί καταλάθος έσβησα την ανάρτηση που έκανα εχθές και την ξανά ανέβασα.
Γιαυτο και τα σχολια είναι έτσι.
Δεν μπόρεσα να τα σώσω και τα ξανά έβαλα από το email μου.
Σ'ευχαριστώ πολύ :)))
Σε φιλώ

@ Οδοιπόρε,
συμφωνώ απόλυτα,
είναι μερικές αναμνήσεις που τις δίνουμε εμείς μεγαλύτερη διάσταση όταν περάσουν κι έτσι μένουν πάντα στην καρδιά μας.

Δεν φταίει η αλλαγή για το μπέρδεμα που έγινε στο μπλογκ,
εγώ φταίω που πρωί έκανα πάλι την πατάτα μου.
Καταλάθος αντί να σβήσω την αναρτηση από το πρόχειρο έσβησα την κανονική και έτσι χάθηκαν τα σχόλια.
Την έκανα εχθές και σήμερα την ξανά έβαλα από την αρχή.
Τα κατάφερα πάλι, τα κάνω κάτι τέτοια ώρες ώρες :)))

Καλό ξημέρωμα

ααα οι στίχοι του Σταυριανού που έβαλες είναι τέλειοι, το ξανά λέω :)))

HaLiaS είπε...

ανατροπή...
τελικά λες να είμαι καντέμης;
και μπαίνω και βλέπω κάτι διαφοετικό...
9 κίτρινα φύλλα...
κάτι παίζει λέω!

αν και ότι κι αν χαθεί τα όσα αισθανόμαστε δεν χάνονται, ένα ευχαριστώ στον μπασνια και σε σενα αναστασία που μας δείχνετε πως υπάρχουμε όλοι ο ένας για τον άλλον, πως όσα γραφουμε εδώ δεν είναι απλώς....αέρας, και πως μια μικρή σημασία στην καθημερινότητά μας την έχουν!

αφιερωμένο και στους δυο σας.... γιατί σήμερα είναι πιο επίκαιρο από χθες!


καλό ξημέρωμα από μια φεγγαρόλουστη και ανεμοδαρμένη νύφη του θερμαϊκού!

Σταλαγματιά είπε...

Είδες την έκανα πάλι την ανοησία μου το πρωί και κόντεψα να σκάσω :))))
Ευτυχως με βοήθησε ο Βασίλης,
βέβαια τα σχόλια δεν μπορεσα να τα σώσω και τα μετέφερα από το e-mail.
Αναστάτωσα τους πάντες μέχρι να βρω λύση,
αν άκουσες φωνές οι δικές μου ήταν :))))
Γιαυτο χάλασε ο καιρός, αν το πρόσεξες από το μεσημέρι και μετά άρχισε να φυσάει :)))
Τι λέω πάλι μάλλον δεν μου πέρασε ακόμη :)

Χαίρομαι που σε αυτον τον ίσως και παρεξηγημένο χώρο συνάντησα ανθρώπους που πραγματικά τους έχω στην καρδιά!!!

Σ'ευχαριστούμε για το κομμάτι που λατρεύω!!

Και μια που το φεγγάρι απόψε ήταν τόσο όμορφο...

Αχ το φεγγάρι που έσβησε τ' ασημένιο φεγγάρι η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη

καλό ξημέρωμα μικρέ πρίγκιπα !!

Μαρια Νικολαου είπε...

Υπαρχεις κι αλλου δεν μπορει..

Δυστυχως..
δεν υπαρχει πουθενα το ιδιο..

KitsosMitsos είπε...

Όμορφη η συνειδητοποίηση της αλήθειας του χρόνου και της απόστασης. Και το συμπέρασμα ότι ποτέ δεν έφυγες, είσαι πάντα εκεί...
Καλημέρα

roadartist είπε...

Καλημέρα..
Η μνήμη μας είναι ότι έχουμε.. και η αληθινή περιουσία μας..
Μερικές φορές πονάει βέβαια..
Φιλάκια Αναστασία!

Σταλαγματιά είπε...

πως να καταλάβεις μέσα σε τόσα ψεύτικα πράγματα μια τόσο απλή αλήθεια...

στεναγμέ μου…

Αφιερωμένο σε όσους ξέρουν ν΄αγαπούν
Κι εκείνους που ψάχνουν ακόμη την αλήθεια …



@ Μαρία μου,
Πάντα θα υπάρχει ένα υποκατάστατο μα….θα είναι απλά υποκατάστατο!!!


@ kitsomitso,
Σου έχω πει ότι μ΄αρέσει το όνομα που επέλεξες; : ))))

Είναι μερικά πράγματα που μας δένουν σφιχτά και παντοτινά !!!
Καλό μεσημέρι !

@ roadartist,
H μνήμη μας,
Είναι φορές που θα ήθελα να ήταν επιλεκτική !!!
Πολλά φιλιά και ένα καλό μεσημέρι!