Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Το τελευταίο αντίο

Απαγγελία Γιώργος Κιμούλης



"Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο
Σα να ‘χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του....


Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια,
που τώρα δεν ζω παρά για να σ’ αναστήσω.
Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια
Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ
Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό,

το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου

Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;
Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου
Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.

Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα

Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά
Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;


Θέλω να έρθω να σε βρω.
Είσαι γλυκιά και σ’ αγαπάω
Μονάχα όταν έρχεσαι να σε δω να φοράς τα ρούχα που μ’ αυτά σε γνώρισα,

έτσι σ’ αγάπησα, έτσι σε πίστεψα


Σε αισθάνθηκα λίγο μακρινή όταν γύρισες από την Αμερική
Μετά απόκτησες μία κρούστα ασάφειας
Απ’ το να τα πνίγεις όλα μέσα σου, κόντευες να πνιγείς η ίδια


Σ’ αυτό το πολύ βιαστικό πέρασμά μας από την γη,
καθένας μας αφήνει μιαν ανάσα, μια πνοή κι όλα μετά τα σβήνει

Μην ζητάς να μάθεις πιο βαθιά τα μυστικά, δεν υπάρχουν
Μα κι αν υπήρχαν, δεν τα ξέρουμε κι αυτά, δεν τα ξέρουμε....


Δεν έχω άλλα δάκρυα.
Μισώ το γράψιμο που με εκτόνωσε, που μου δίνει την αίσθηση ότι κάνω το χρέος μου απέναντί σου
Το μόνο χρέος μου, γλυκιά μου αγάπη, για πάντα χαμένη,

είναι να κλαίω για σένα, να κλαίω, να κλαίω.
Κι όταν δεν το μπορώ, αρρωσταίνω..."

14 κίτρινα φύλλα:

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Γεια,

περαστικός είμαι και είπα να πω ένα γεια,

...και ο κύκλος συνεχίζεται,είναι απλά η ώρα της φωτιάς.
Εμείς όμως είμαστε ποιο ΔΥΝΑΤΟΙ από τα αισθήματα μας,πίσω από τα μάτια μας υπάρχει ένας υπέροχος-θεϊκός εαυτός.
Αυτός θέλει να δοκιμάζει τη δύναμη και τις αντοχές μας,φτάνει κάποτε στο σημείο μηδέν,το σημείο του γυρισμού!

Και μετά...:
Υγειά-χαρά-ευτυχία-δημιουργία-απόλαυση-υπευθυνότητα-αναγνώριση-αγάπη-έρωτας-πληρότητα-αφθονία-πλούτος-φιλία-προσφορά-ευγνωμοσύνη-δράση-τρυφερότητα-δύναμη! = ζωή!

Είναι σκληρό να μεγαλώνουμε,ας εκμεταλλευτούμε όλες τις αντιξοότητες προς όφελος μας,τότε δεν θα πούμε πως πήγαν χαμένες.


Διώξε τη θλίψη λοιπόν παλικάρι!

Ανώνυμος είπε...

Αισθαντικό.

ζαφορα είπε...

Αν η θλίψη απλώνει
άσπρα σεντόνια ,
ο ήλιος του πρωινού
τα γεμίζει χρυσάφια …

Ποτέ μην λες ποτέ

Καλό απόγευμα

Σταλαγματιά είπε...

Γεια σου Κωνσταντίνε ,
Χαίρομαι που ήρθες έστω και περαστικός.

Η ώρα της φωτιάς,
Μας κυκλώνει και εμείς απλά παρακολουθούμε
Την τρελή πορεία της.
Μέσα στον κύκλο της ζωής όλα.
Χαρά – ευτυχία-δημιουργία-υπευθυνότητα-αγάπη-έρωτας-
Δάκρυ-θλίψη-απογοήτευση.
Όλα ένα κουβάρι μπερδεμένο, που η αρχή και πιο το τέλος.

Ναι είναι σκληρό να μεγαλώνουμε,
Μα τι νόημα θα είχε η ζωή χωρίς το φόβο της απώλειας !!!

Διώξε την θλίψη λοιπόν και χαμογέλασε!!!

Σταλαγματιά είπε...

Καλώς σε βρίσκω ξανά Γιάννη.
Ευχαριστώ για την παρουσία σου!!!

Σταλαγματιά είπε...

Καλή μου ζαφορα,
Είναι όμορφο να βλέπεις
Αισιόδοξα την ζωή και εσύ
Ξέρεις καλά να το κάνεις.

Καλό σου μεσημέρι !

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

το έζησες...

κράτα το στην ψυχή σου...

προχώρα...

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Kαλησπέρα,

Σίγουρα αν έδιναν κάποιο βραβείο ανάλαφρης προσέγγισης ενός θέματος -η -(αυτό που λέμε 'εξ απαλών ονύχων') τότε θα με έβγαζαν ... ... ... έξω! :)

Σταλαγματιά είπε...

Γεια σου Κωνσταντίνε,
έξω θα έβγαζαν πολλούς από εμάς να είσαι
σίγουρος.... :))))))

Να έχεις ενα υπέροχο απόγευαμα αν και βροχερό!

Ανώνυμος είπε...

Αναστασία, καλύτερα που βρέχει. Ήταν ενοχλητικός ο ήλιος σήμερα το πρωί...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αναστασία μου γλυκειά ήρθα να σου ευχηθώ μια καλή μέρα και μία καλή εβδομάδα.Τι θα κάνω εγώ με σένα ..πως θα σε κάνω λίγο πιό δυνατή και πιο λιγότερο ευαίσθητη..!Βρε θα σε μαλλώσω, κοίτα την ..μανούλα..μου πέρασε σε ριπή οφθαλμού.Θα μου πεις ( απο μέσα σου ) όλοι δεν είμαστε χαζοχαρούμενοι σαν εσένα.. αυτή είναι η ζωή γλυκό μου κοριτσάκι , όταν μιλώ μαζί σου μου γεννάς αισθήματα προστασίας ,θέλω να σε πάρω αγκαλίτσα .Βρε άμα τον πιάσω αυτόν που σε πλήγωσε θα του βγάλω το μαλλί τρίχα τρίχα με το τσιμπιδάκι..κι αν με ρωτήσεις σαν τον εγγονό μου : γιατί γιαγιά με το τσιμπιδάκι ; θα σου πώ : για να μην του αφήσω ΟΥΤΕ μία!Καλημέρααα!

Σταλαγματιά είπε...

Ευτυχώς Γιάννη δεν κράτησε πολύ η βροχή,
σήμερα έχει πάλι ήλιο,
τι ωραία !!!!!

Καλή σου μέρα

Σταλαγματιά είπε...

Αχτιδούλα μου,
είσαι το πιο γλυκό πλάσμα του κόσμου.
Γέλασα τόσο πολύ με το τσιμπιδάκι,
είναι τόσο ωραία ιδέα :))))))
Με κάνεις πάντα να νιώθω τόσο ασφαλής!!!

Μια γιγάντια αγκαλιά !!!!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Αναστασουλιάρικό μου πλασματάκι, γλυκά τα συναισθήματα που μου προκαλεί η γραφή σου το ξέρεις; Το ξέρεις...