Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Σού στέλνω ένα γράμμα



Σού στέλνω ένα γράμμα που ποτέ δεν θα διαβάσεις,
Για μια ακόμη φορά σου γράφω.
Σαν εκείνα τα απομεσήμερα που ποτέ δεν αντίκρισες στα μάτια μου.
Κάθε βράδυ σου γράφω και κάθε πρωί το σκίζω.
σού στέλνω ένα γράμμα σιωπηλό σκισμένο σε χίλια κομμάτια
Θέλω να μάθεις μα δεν θέλω να ξέρεις.
Θέλω να δεις μα να μην καταλάβεις.
Έχω τόσα ακόμα κρυμμένα!
μ'ακούς ;
- Θέλω να μ'ακούς.
Όταν υπάρχω κι όταν χάνομαι.
Δεν ξέρω αν μπορείς να δεις πίσω από την σκιά των λέξεων.
Όλα μέσα στο μυαλό μου κι ακόμα δεν έχω μάθει.
Κανείς δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί πως όλα αλλάζουν μέσα σε μια στιγμή.
Σε λίγα λεπτά γίναμε ξένοι, ίσως και εχθροί.
Δύο ανυπεράσπιστοι εχθροί μέσα στην καταιγίδα.
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο μου.
Αρχίζει να βρέχει.
Θεέ μου πόσο γρήγορα αλλάξει ο καιρός!
Θαρρείς πως μου μοιάζει.
Κλαίω
Γελάω
Θυμώνω
Ξεσπάω.
Όλα μέσα σε λίγα λεπτά.
Τα λόγια είναι φενάκη και εγώ δεν έχω άλλο τρόπο.
Δεν έχω άλλο δρόμο παρά μόνο μπροστά .
Ένας μονόδρομος που με οδηγούν τα μάτια σου,
Σαν φως στην σκοτεινιά της ψυχής μου.

Μα ακόμα βρέχει,
Εξιλέωση,

Χοντρές ψιχάλες που χάνονται μέσα στην μαρμαρωμένη μου παλάμη.
Άγγιγμα εφιαλτικό και λυτρωτικό.
Βγαίνω έξω στην βροχή
Περπατώ μέσα σε υγρά τοπία με την ελπίδα πως κανείς δεν θα καταλάβει
Πως κλαίω,
Περπατώ ώρες ή έτσι νιώθω, αφήνω την βροχή να ποτίζει κάθε κύτταρο μου

Λέξεις μπερδεύονται μέσα στο μυαλό μου σαν γιγάντιο κουβάρι που είναι
Αδύνατο να βρω την άκρη.
Λέξεις
Σκέψεις
Αρώματα
Εικόνες
Όλα μέσα μου ανάκατα.

Μα ακόμα βρέχει, συνεχίζει και βρέχει.
Στην ψυχή μου
Στην καρδιά μου
Στο μυαλό μου.
Μια αρρωστημένη και σπαραχτική βροχή.
Και εγώ δεν έχω βρει ακόμα τις απαντήσεις…..
Δεν έχω παραλήπτη ακουμπισμένο στο παράθυρο να περιμένει.

Πρός... Εσένα πού μπορείς ακόμη ν' αναπνέεις μακρυά μου με τη θέλησή σου, ναί με τη θέλησή σου.


0 κίτρινα φύλλα: